Ορνιθες

(Καμμιά φορά το φυσικό είναι καλύτερο από το καλλιεργημένο. Αλλες φορές όχι)



Σχετικά με το υπό έκδοση βιβλίο του τζι πόιντ

Ελάχιστα έργα έχουν τη δύναμη , τη φρεσκάδα και κυρίως τη διαχρονικότητα των Ορνίθων.
Στοιχεία του ψυχισμού και του ανθρώπινου χαρακτήρα, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, τα πλέον δομικά που υπάρχουν, αναδύονται μέσα από το κείμενο.
Η αστυφιλία, η φαυλότητα των πολιτικών, η «σοφία» των επαϊόντων αλλά κυρίως η προσπαθεια ταύτισης του ανθρώπου με τον κατ’ εικόνα και ομοίωσιν θεόν του και η σύγκρουση με τη λογική που προκύπτει απ’ αυτήν βρίσκουν μιά ουτοπική λύση μέσα στο κείμενο.
Καθένας μας θα ήθελε να είναι Πισθέταιρος. Καθένας μας θα μπορούσε να γίνει Πισθέταιρος.
Και αν δεν γίνει, η ωφέλεια από την προσπάθεια ή έστω από την απλή ανάγνωση του κειμένου είναι τεράστια.

Λίγα λόγια από το συγγραφέα

Ο συγγραφέας πιστεύει ότι μιά αρχαία τραγωδία ή κωμωδία βλέπεται στο θέατρο, ακούγεται στο ραδιόφωνο αλλά δεν διαβάζεται σε μετάφραση παρά μόνο από όσους έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και υπομονή. Ετσι όμως τα μεγάλα διδάγματα που προκύπτουν από αυτά τα κείμενα δεν γίνονται γνωστά σε πολύ κόσμο που συνήθως συμπληρώνει τη μόρφωσή του με βιβλία πιό «ενδιαφέροντα» ή καλύτερα πιό ευκολοχώνευτα.
Ο μοναδικός εύπεπτος, κατά την άποψη του συγγραφέα, τρόπος ανάγνωσης τέτοιων κειμένων είναι ο έμμετρος σατιρικός, κάτι που είχε κάνει πιό παλιά ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σουρής με το «Αριστοφάνους Νεφέλαι». Ταπεινά στα χνάρια του, προσπάθησε να δώσει μιά έμμετρη απόδοση του νοήματος, μένοντας όσο μπορούσε πιό κοντά στο κείμενο.
Το παρόν πόνημα δεν είναι μιά μελέτη πάνω στο συγκεκριμμένο έργο. Οποιος ζητάει περισσότερα πρέπει να ανατρέξει στο κείμενο και στις πολλές μεταφράσεις-αναλύσεις που υπάρχουν.
Ο gpoint χρησιμοποίησε σαν βάση την μετάφραση και τα σχόλια του Θεόδωρου Μαυρόπουλου