Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Κυριακή 29 Απριλίου 2007

Εγώ, ποτέ χατήρι δεν σου χάλασα

"Μιά εικόνα από το Mr Tambourine Man του Bob Dylan

Ναι !
να σε χαρώ να χορεύεις
κάτω απ' το στολισμένο με διαμάντια ουρανό
με το 'να χέρι
ψηλά να κυματίζει
ελεύθερο
ακολουθόντας την αχνή κορμοστασιά σου.
Συνέχεια της θάλασσας που σβήνεται
μ' άμμο του τσίρκου
αντί για παραλία
κι' εγώ μεσ' στην αρένα του
Θεατής
σαν τους πολλούς
μ' όλη τη μοίρα και τις μνήμες μου
βαθιά χωμένες στον ωκεανό της ύπαρξής σου
ψάχνω
τη μέρα
που θα ξεχάσω τ'αύριο για πάντα.
Κεί που ο ουρανός
στο ίδιο χρώμα σμίγει
με τη θάλασσα"

Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο www.logokipos.gr την 23-01-07

Παρασκευή 27 Απριλίου 2007

Κωλέττ

Ατυχήσαν διαδικτυακόν (ιντερνάσιοναλ) ρομάντσο


Μιά μέρα εις το Ιντερνέτ
Γνωρίστηκα με τη Κωλέτ
Τουρκάλα, διάβαζε Χουριέτ
Και έβλεπε μονάχα ΝΕΤ

Εις το χωριό της φρόντιζε, μονάχη μιά γελάδα
Και γνωριμίες ήθελε, να κάνει στην Ελλάδα

Αρχίσαμε με τα ιμέϊλ
Να σχολιάζουμε Κουρτ Βέϊλ
Να λέμε γιά τον Τσιπ και Ντέηλ
Γιά παραμύθια και γιά τέϊλ

Γράφω «διαβάζω Λάρρυ Κουλ
Ακούω τραγούδια του Σουγιούλ
Στο θέατρο το παίζω κουλ
Θέλω να πάω Ισταμπούλ»

Γράφει «εγώ χανούμ μπουρέκ
Τρώω της σοκολάτας κέ(ι)κ
Με λίγο παγωτό εκμέκ
Θέλω να πάω στο Κεμπέκ»

Είδα πως μεσ’ στις διαφορές
Κοινές χαράσσονται γραμμές
«Ας διώξουμε τις εμμονές
Γείτονες είμαστε, μαθές»

Συμφώνησε με μιά λαχτάρα
«Είμαι», μου γράφει, « μιά κουκλάρα
Πίνω το γάλα απ’ τη καρδάρα
Κτενίζομαι χωρίς τσατσάρα»

«Μη το τραβάμε πιό πολύ
ταξίδι κάνω αστραπή
η σχέση η ιμελιακή
να γίνει πιό προσωπική»

Μου γράφει «έρχομαι πρωΐ
Μ’αεροπορική γραμμή
Την Τουρκ Χαβά Γιολαρί
Θα είσαι άραγε εκεί ;»

Της έδωσα ένα ραντεβού
Εις την πλατεία του Συγγρού
Μου γράφει «έρχομαι ντουγρού
Γιά σένα εγώ πάω παντού»

Ξεσκόνισα τα τουρκικά
Που ήξερα από παλιά
«Χος γκελντίν, μπρε φουκαρά»
Μα και στη τσέπη μπιτ παρά

Το φίλο τόνε λεν γιαβρούμ
Τη φιλενάδα γκιούλ χανούμ
Και το παζάρι γιουσουρούμ
Να κάνω εντύπωση να’ ουμ

Το φαγητό, ατζέμ πιλάφι
Και τη παρέα μας σινάφι
Το τραπεζίτη λεν σαράφη
Κιτάπια λέν’ αυτά που γράφει»

Μα κι’ η Κωλέτ στη διαδρομή
Τη γλώσσα την ελληνική
Μελέταγε πάρα πολύ
Να κάνει εντύπωση καλή

«Παιδί το λένε το τσογλάν
Και παλαμίδα το καλκάν
Μπρέ Ελληνάρα τον Γιουνάν
Και στεναχώρια το αμάν

Αποθηκούλα το ντουλάπι
Τον άτακτο τον λεν ζουλάπι
Μαυρούλη λένε τον αράπη
Και καταπότιον το χάπι

Εδώ θα πρέπει να σταθώ
Και να προσέξω όσο μπορώ
Γιατί μπορεί να εκτεθώ
Το θέμα είναι εθνικό

Το σεξ, το μη κανονικό
το λένε οθωμανικό
εμείς το λέμε ελληνικό
μη πάει ο νους σας στο κακό

αλλά μπορεί να μπερδεφτούμε
όταν την άκρη πά’ να βρούμε
ερίζουν οι ιστορικοί
γιά την ονομασία αυτή»

Αμέσως στέλνει μήνυμα, από το κινητό της
Και τοποθέτηση ζητά, από το σύντροφό της

«Λοιπόν εγώ θα το τολμήσω
Κάθετα να το διευκρινήσω
Και έρχομαι να σε ρωτήσω
Γιά τη προσέγγιση από πίσω

Οταν προβείς σε συνουσία
Δίνεις μεγάλη σημασία
Εις την σωστήν ονομασία
Η είσαι σκέτη αφασία ;»

Οταν το είδα στην οθόνη
Και με το βλέμμα να θολώνει
Αισθάνθηκα στο παντελόνι
Όλο το σώμα να ιδρώνει

Τι άραγε θέλει να πει
Και μου μιλά γιά το πιπί
Μεγάλη νοιώθω εγώ ντροπή
Να με νομίζουν απρεπή

Δεν θέλω νάχω φλυαρίες
Μα ούτε κι’άλλες ιστορίες
Με όσες άσεμνες κυρίες
Εχουν ακόμα απορίες

Λοιπόν κτυπώ στο κινητό
Ο,τι νομίζω εγώ σωστό
Στο ερώτημα δεν απαντώ
Αλλά της λέω ένα ρητό :

«Ανοίξατε το λεξικό
-να είναι ευρωπαϊκό-
Και βρείτε το κανονικό
Όνομα πούχει το ...κοκό

Δεν είναι τούρκου ισμαήλ
Ούτε του έλληνα του μπίλ
μα απ’ τη χώρα του Δανιήλ
προέρχεται , το Ισραήλ

Και ίσως καταλάβετε στον ρουν της ιστορίας
Πως δεν θα γίνει ένωση Ευρώπης και Τουρκίας»

Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Υφέρπων φασισμός


Μιά περιπέτεια ενός νέου συγγραφέα

Πριν μερικά χρόνια το να βγάλεις ένα βιβλίο ήταν μεγάλη υπόθεση. Το κυριώτερο έπρεπε να το εγκρίνει ο υπεύθυνος κάθε εκδοτικού οίκου. Αυτό βέβαια σήμαινε πολλές δυσκολίες γιά τους νεωτεριστές αλλά και μιά εγγύηση ότι γιά να εκδοθεί κάποιο βιβλίο κάτι έλεγε, έστω σύμφωνα με τις τότε επικρατούσες αντιλήψεις.
Σίγουρα κάποιες αξιόλογες δουλειές τις έφαγε το σκοτάδι, ειδικά θεωρήσεων διαφορετικών από των κρατούντων Η αγορά μικρή, το προϊόν κάποιων προδιαγραφών. Συγγραφείς ελάχιστοι, τα βιβλία δεν εκδίδονταν αν δεν πληρούσαν κάποιες προϋποθέσεις, το ρίσκο όλο στον εκδότη.
Η αγορά άνοιξε σε όλους τους τομείς με τη σκέψη γιατί να αποφασίζει ο Α τι θα διαβάσω(ακούσω κ.λ.π.) και γιατί να μη μπορεί και ο Β να βγάλει ένα βιβλίο(δίσκο κ.λ.π.).
Το ξεκίνημα έγινε επί επταετίας όπου η ιδιότητα του στρατιωτικού μετουσιωνότανε σε θέσφατο επί παντος θέματος και η ανάδειξη αιτία είχε τη προσκόλληση στο τότε καθεστώς. Εγινε συνήθεια η επικράτηση των μετριοτέρων.
Η δικατορία έπεσε, τα στελέχη της κρατικής και κοινωνικής μηχανής παρέμειναν τα ίδια. Βέβαια τώρα δεν μπορούσε να εκδόσει ο κάθε Θεοφύλακτος τις σοφίες του και να γίνει μπεστ-σέλλερ λόγω κρατικής μηχανής. Αρα αντίστοιχα πονήματα είχαν επιχειρηματικό ρίσκο. Από την άλλη μεριά πολλοί επίδοξοι συγγραφείς έβλεπαν να θριαμβεύουν πονήματα χειρότερα της δικής τους μετριότητας, παραβλέποντας βέβαια την υποστήριξη που είχαν. Ο πειρασμός μεγάλος και η κοινή γνώμη αναποφάσιστη, ζαλισμένη. Τέλειες συνθήκες γιά το επόμενο επιχειρηματικό βήμα, την εξαφάνιση του επιχειρηματικού κινδύνου..
Ξεκίνησαν με τους αδικημένους της προηγούμενης περιόδου, όχι τους αξιόλογους. Ολους. Διψασμένη η αγορά ανταποκρίθηκε και συγχρόνως μυήθηκε στη πολυφωνία. Οταν πέρασε η μόδα των αδικημένων ήρθε η σειρά των παραγκωνισμένων. Ολων, δικαίων και αδίκων. Το κλίμα διαμορφώθηκε. Ο κάθε ένας μπορούσε να γίνει συγγραφέας, ο ρόλος του υπεύθυνου έκδοσης ελαχιστοποιήθηκε, τα κριτήρια έπαψαν, εκδοτικοί οίκοι φύτρωσαν σα μανιτάρια. Συγχρόνως όμως κάθε εκδοτικός οίκος είχε τόσα πολλά να εκδώσει που δεν «έφταναν» τα κεφάλαια του. Λίστα (ατέλειωτης) αναμονής ή χρηματοδοτήσατε την έκδοσή σας. Οι τρόποι πολλοί, ανάλογα με το προφίλ του «συγγραφέα». Στα σίγουρα ονόματα ή βιβλία που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό-άρα γνωστό το πόσα θα πουλήσουν- έξοδα εκδότη και ελαχιστοποίηση των ποσοστων του συγγραφέα, και αυτά (αν) και ετεροχρονισμένα, συνηθέστερη δικαιολογία, θα λάβετε το ποσοστό σας με την εξάντληση (αν) του τιράζ. Ενδιαφέροντα βιβλία : Να σας δώσουμε γιά αμοιβή σας 100-200 βιβλία και το συζητάμε στην Β’ (αν) έκδοση.
Συνηθέστερη περίπτωση : Χρηματοδοτήσατε την έκδοσή σας, δώστε μας 300-400 βιβλία γιά την προώθησή του σε εφημερίδες κ.λ.π.και διαθέσατε τα υπόλοιπα όπως θέλετε εσείς. Να σας προτείνουμε και σε δυό-τρία βιβλιοπωλεία. Θα φέρει το όνομα του οίκου μας και θα το βάλουμε και στη βιτρίνα μας.
Αν θέλετε να τα διαθέσουμε εμείς, να κάνουμε άλλη συμφωνία, βέβαια τα αδιάθετα σε κάποιους μήνες θα πολτοποιηθούν, τα επόμενα θα έχουν σειρά, ο χώρος στενός.
Δεν θα ασχοληθώ με τον ουσιαστικά ανύπαρκτο έλεγχο του πόσα αντίτυπα εκδόθηκαν και πόσα πουλήθηκαν.
Μερικοί παραλαμβάνουν τα χειρόγραφα γιά να τα μελετήσουν (?). Οι πιό προσαρμοσμένοι δεν ασχολούνται καθόλου. Χαρτί πουλάνε τι είναι τυπωμένο δεν έχει σημασία, δεν τηρούν τα προσχήματα. Απλά σκεφτείτε πόσοι εκδοτικοί οίκοι υπάρχουν. Κάθε ένας εκδίδει μέχρι και 500 τίτλους το χρόνο. Είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι ειδικοί αξιολόγησης βιβλίων ;
Ξέρω ο δικός σας εκδότης αποτελεί εξαίρεση. Και ο δικός μου.
Κάποιος γνωστός μου γιά να αποφύγει τη ψυχοφθόρο προσωπική επαφή έστελνε τα χειρόγραφά του ταχυδρομικά. Εσώκλειε και απαντητικό φάκελλο για περίπτωση άρνησης-επιστροφής των χειρογράφων, αρκούντως γραμματοσημασμένo-που να ξέρει πόσα χρειάζονται, έβαζε παραπάνω να είναι σίγουρος. Πολλοί δεν πήγαν μέχρι το ταχυδρομείο, θα ήταν μακριά φαίνεται. Κάποιος τα επέστρεψε έχοντας προσπαθήσει να ξεκολλήσει τα πλεονάζοντα γραμματόσημα (φαίνεται δεν ήξερε το κόλπο του ατμού).
Φυσικά λύσεις υπάρχουν. Περιθωριακοί εκδότες, μέχρι να μπουν στο σύστημα, προσωπικές (κοπιώδεις) εκδόσεις, πιθανόν και άλλοι τρόποι (να μη γίνομαι κακός)
Θα μου πείτε ότι το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους χώρους. Θα σας απαντήσω ότι ο φασισμός δεν είναι πολιτική θέση, είναι τρόπος-στάση ζωής.

Τρίτη 24 Απριλίου 2007

Εσπερινός ή όρθρος

( Μιά προσευχή στον άνθρωπο )

Η ψυχή εξερχομένη του σώματος
πνεύμα γίγνεται
Σώμα άνευ ψυχής
αφρικανικά καφούρ
κάφρος αποδιδόμενον

Εκαστον σώμα και μία ψυχή
Ως κόρην οφθαλμού
θεράπευσον

Μη την εξέλθεις

Εξελθε

της συλλογικής ευθύνης


Πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.logokipos.gr την 02-02-07

Σάββατο 21 Απριλίου 2007

Ανοιξη στη Κνωσσό

Ανοιξη στα γύρω της Κνωσσού
Μητέρα φυση, αρχέγονη
Όλα τ’ ανθίζει με τη σωστή σειρά
Να χαίρονται τιτιβιστά πτηνά
Και μέλισσες εργάτριες-στην άκρη οι κηφήνες
Ο ταύρος ,ένα σύμβολο αντρικό
Παιχνίδι των παρθένων
Τη χρήση του μονάχα περιμένει
Στην εποχή Της τη σειρά

Η εξουσία των γυναικών προνόμιο

Τουρίστες στίφη
Σ’ αυτή τη τελετή
Την απορία έχουνε
Αχράντων μυστηρίων
Ο πρίγκηψ με τα κρίνα
Οχι να τα προσφέρει
Μα να του τα προσφέρουνε
Ομορφες, γυμνόστηθες κυρίες
Το ρόλο του να παίξει

Ανοιξη στα φρέσκα της Κνωσσού
Τότε που ο Μίνωας τιμούσε
Τη Σελήνη-Πασιφάη
Προτού ο Δίας όλα αυτά
Τ΄αλλάξει


Πρώτη δημοσίευση στο www.logokipos.gr την 05-04-07

Παγανιστικό

ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟ

Κατακαλόκαιρο τ’ Αϊ Γιάννη
Τη μέρα ένιωθες φωτιές
Στα ξεραμένα σου τα στάχυα
Στο χρώμα των λαζάρων
Στη γη που εξαντλήθηκε
Στα άδεια τα πηγάδια

Φύλαγες τις δικές σου σπίθες γιά το βράδυ

Κατακαλόκαιρο τ’ Αϊ Γιάννη
Τη νύχτα πήδαγες φωτιές
Από ξερά μικρά κλαδάκια
Σαν πέρισυ, σαν πάντοτε
Απ’ του Ομηρου τα χρόνια
Η φούστα ν’ ανεμίζει
Ξεροκαταπίνοντας
Μ’ άγρια φλέβα



πρώτη δημοσίευση στο www.logokipos.gr την 01-04-07

Τρίτη 17 Απριλίου 2007

Απο ένα γράμμα

Επ ' ευκαιρία ο κήπος μου πρό τριετίας ήτο μία άναρχη ζουγκλοειδής γωνιά του παραδείσου, τώρα με θλίβει αλλά που κουράγια και που εργάτης να νοιώθει, οι περισσότεροι απλά καταστρέφουν. Ενας Βούλγαρος εργάτης προ ετών, έκλαψε όταν μύρισε τη καλή μου τριανταφυλλιά, νόμιζε ότι μόνο στη πατρίδα του έχει τέτοιες. Μιλάω γιά άγρια, υπερυπερευαίσθητη. Μετά από 10 αλλαγές θέσης, αξιώθηκε ν' ανθίσει σωστά, τώρα λόγω ανεγερθείσης οικοδομής θέλει φτου κι' απ' την αρχή. Επί 6 μήνες έκοβα κλαδάκια από ένα εγκατελελημμένο σπίτι μέχρι να πιάσει. Στα καλά της το βεληνεκές του(απίθανου) αρώματος φθάνει τα 30 μέτρα, μικρό λουλούδι παχύ βελούδινο πέταλο, αποθέωση του σχήματος-εξαφανίζει τα μεγάλα εντυπωσιακά αν τα βάλεις στο ίδιο βάζο- χρώμα βαθύτατο κόκκινο, να φαίνεται μαύρο στον ήλιο από κάποια απόσταση.
Ακριβώς σαν την ιδανική (γιά μένα) γυναίκα.
Οταν δεν βρεί συνθήκες κάνει κάτι ξεπλυμμένα ροζ ανθάκια που μυρίζουν μόνο εξ επαφής. Σαν τη γυναίκα σε λάθος χέρια.
Ο Βούλγαρος μου είπε ότι στην πατρίδα του υπάρχει και σε λευκό

Κυριακή 15 Απριλίου 2007

ΟΜΟΛΟΓ(ι)Α

Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν ένα μήνα. Μένει να δούμε τι άλλο θα προκύψει Τα πρόσωπα είναι φανταστικά, μη παρασύρεστε.


Ο Μπουλούκος έρριξε μιά γρήγορη ματιά στους συνομιλητές του. Μετά πήρε τη συνηθισμένη του βραδύτητα. «Δεν έχουμε λεφτά σας λέω, τι γίνεται με το γήπεδο, θα τελειώνουμε καμμιά φορά ;».
«Φταίει εκείνος ο κοντός, πρόεδρε, φαίνεται διάβασε το συμβόλαιο και δεν υπογράφει. Που να το φανταστώ, νόμιζα μόνο από μπάσκετ πως γνώριζε» είπε η Δόρα (αν δεν φοβάσαι τους Δαναούς, φοβήσου το μπαμπά της).
«Δεν άκουσα καλά» είπε ο Σουβλιάς, ο τρίτος της παρέας, ελαφρώς βαρήκοος «Τι σημασία έχει αν μετά θα πρέπει να γυρίσουμε το ποτάμι πίσω, τώρα κάνουμε έργα, άσε που πρέπει να ποτίσω το κήπο μου, κοντεύει να ξεραθεί το γκαζόν»
«Ρε γιά να γίνει η εκτροπή θέλουμε ζεστό χρήμα ΤΩΡΑ, καταλαβαίνετε ή να φωνάξω τον Τσίτουρα να τα βάλει με τα καρτέλ;» εξανέστη ο πρόεδρος.
«Πάρε απ’ το τράγο. Τόσα πρόβατα βόσκει», είπε ο Σουβλιάς . Ενα βλέμμα δρακουμέλ από τη Δόρα ήταν αρκετό γιά να τον συνετίσει. Σε συνδυασμό με το χαμόγελό της τον έκανε να σκεφθεί πόσο σύντομη είναι η ζωή. «Ας το διάλο, δεν ξαναμιλάω», σκέφτηκε φοβισμένος.
Ο Μπουλούκος σκεφτότανε ποιό ρεστωράν δεν έχει σάπια κρέατα, γιά να καλέσει κανένα κεφαλαιά να κάνει επενδύσεις. Την τελευταία φορά παραλίγο να χαλάσει η δουλειά απ’ το φαΐ. Λίγο το’χεις γιά 35 εκατομμύρια το χρόνο να αλωνίζουν τα τάνκερ στις θάλασσες σου, να ρυπαίνουν, και συ να είσαι από τις «παγκόσμιες δυνάμεις» της ενέργειας; Αχάριστοι άνθρωποι.
« Ρε συ Δόρα πόσο κοστίζει μιά συνηθισμένη διαρροή πετρελαίου στη θάλασσα;»
«Γύρω στα πενήντα εκατομμύρια, πρόεδρε»
«Να φιάξουμε μιά τέτοια εταιρία, πιστεύουμε στην ιδιωτική πρωτοβουλία», έλαμψε ο πρόεδρος.
«Μας πρόλαβαν οι αντίπαλοι, πρόεδρε, την έστησαν μόλις πήραν χαμπάρι οτι θα υπογράψεις τη συμφωνία, γιά χαζούς τους έχεις ;» τον συνέφερε η Δόρα.
Η σκρόφα όλο μου τη βγαίνει, τι να τη κάνω που έχει το μπαμπά της, σκέφτηκε ο πρόεδρος. Μετά θυμήθηκε οτι είναι ανεύθυνος :
«Εμ βέβαια, αφού κοιμάται ο Σουβλιάς, όποιος προλάβει», πέταξε το μπαλάκι.
Η Δόρα τινάχτηκε:
«Οποιος προλάβει; Το βρήκα πρόεδρε, τα λεφτά των ταμείων»
Οι άλλοι δύο ανησύχησαν. Ηξεραν τον οικογενειακόν αμοραλισμό της
«Ρε συ πρόεδρε, δεν μας παίρνει να βάλουμε κι’ άλλο κωδικό κρατήσεων, ο τελευταίος θα’ναι γιά να πληρώσουμε τα λεφτά των δικαστικών, δεν πάει άλλο, θα μας κυνηγήσουν απ’ τις Βρυξέλλες»
διέκοψε τη σιωπή του ο Σουβλιάς
«Ποιούς κωδικούς και πράσινα άλογα, θα τους πουλήσουμε ομόλογα» είπε η Δόρα
«Και ποιός θα πάρει ομόλογα από μας ; Γιά κορόϊδα τους έχεις ;» απόρησαν
« Ε και το Τσίτουρα τι τον έχουμε ;» τον κοίταξε κατάματα η Δόρα
«Δε λέω, παπούτσι από το τόπο σου, κι’ας είναι και τσαρούχι, αλλά θα μας κράξουνε ν’αγοράζουν τα ταμεία από το κράτος, θα πάμε μέσα»
«Οχι δε με κατάλαβες, θα τα πάρουν από τη διεθνή αγορά»
«Και ποιός τρελλός θα πάρει τα ομόλογα, όση προμήθεια κι’ αν τους τάξουμε ;»
«Κανένας. αλλά δεν θα τα αγοράσουνε!»
«Δεν κατάλαβα, γιά κάν’το μου λιανά »
«Μ’ αυτή τη “More gun” κάτι μπορεί να γίνει. Αμα τους τα πουλήσουμε 100 και συμφωνήσουμε
συγχρόνως να τα αγοράσουν τα ταμεία μας 106 ; Ας κάνουν και τίποτε πράξεις έξω να βγάλουν και οι ξένοι τις προμήθειες τους, να φανεί πως έχουν ζήτηση. Μετά γιά κάθε πράξη θέλεις ίσαμε πέντε χρόνια έρευνα δικαστική, οπότε όσο και να το ψάξουνε μέχρι να φτάσουν στα ταμεία, παραγράφονται όλα»
Εχει διαβολικό μυαλό, της άξιζε να ήταν σε άλλο κόμμα, σκέφτηκε ο Σουβλιάς.
Ο Μπουλούκος επιτέλους κατάλαβε, προσπάθησε να δικαιολογηθεί :
«Θα πέσω απ’ την Ακρόπολη, πως δεν το σκέφτηκα εγώ ; Γιά φέρτε μου τον Τσίτουρα»

Το...άλλο Πάσχα του Δημοσίου Υπαλλήλου

Χρόνια ήσουν συνάδελφος στο ίδιο το γραφείο
Απέναντι καθόσουνα στη γραφομηχανή
Και το μυαλό μου δούλευε πως θα σε κατακτήσω
Μα γιά να συζητήσουμε δεν έβρισκα αφορμή

Δεμένα κώτσο τα μαλλιά, και σοβαρό το ύφος
Μπλούζα κλειστή, φούστα στενή. μυωπικά γυαλιά
Και μία θηλυκότητα από παντού να βγαίνει
Τα πλήκτρα σου σαν χάϊδευες, με δάκτυλα λεπτά

Ητανε τότε μιά φορά που κόπηκε το ρεύμα
Στο ασανσέρ βρεθήκαμε μονάχοι μας οι δυό
Στα μάτια κοιταχτήκαμε μου είπες πως με θέλεις
Ούτε στιγμή δεν πρόλαβα να σου αντισταθώ

Σαν το λιοντάρι που ορμά τις σάρκες να ξεσκίσει
Γυναίκα που ενόμιζε τον εαυτό της, άντρα
Πρωτοβουλίες μόνο εσύ, αντίδραση καμμία
Με διέλυσες, με έκανες κομπολογιού σου χάντρα

Τώρα παίζεις ανήξερη, με χαμηλά τα μάτια
Ποτέ δεν ξαναμίλησες, όλο με αγνοείς
Εστριψες τη καρέκλα σου, φάτσα να μη με βλέπεις
Και διέδωσες στις φίλες σου πως δεν με συμπαθείς

Και περιμένω ο φτωχός μιά διακοπή στο ρεύμα
Μα τη κατάλληλη στιγμή, μέσα στο ασανσέρ
Στα μάτια πάλι να με δείς, και γώ να σε κοιτάξω
Ξανά ν’ανάψεις και μετά .., ας κάψω το μοτέρ


ρωτοδημοσιεύθηκε στο www.logokipos.gr την 15-04-07

Το Πάσχα του Δημοσίου Υπαλλήλου

Δώρο του Πάσχα δόθηκε αρκούντως μειωμένο
Μόνο επί του βασικού και φορολογημένο
Το όνειρο γιά διακοπές εις την αλλοδαπήν
Ανώμαλα προσγειωθέν πήρε αναβολήν

Τις τρύπες να βουλώσουμε που λέει κι’ ο λαός
Τον άλλο χρόνο αλλοδαπή, αν έχει ο θεός
Φέτος εδώ και στριμωχτά το Πάσχα στην Αθήνα
τουλάχιστον από φαϊ, θα τη περάσω φίνα

Ομως

Το Πάσχα που επέρασε δεν ήτανε σαν τ’ άλλα
Απ΄τις ορμόνες τα αυγά ήτανε πιό μεγάλα
λεπτόφλουδα με άρωμα ωσάν του πετρελαίου
να μην εγείρουν όρεξη ούτε του πειναλέου

Γιά το τυρί πιά τι να πώ, λευκό αλλοδαπής
Η φέτα μας κατήντησε είδος εισαγωγής
Ασβέστης τυροποιηθείς δήθεν εις την Δανίαν
Πολλάκις αφαλμυρισθείς εις την βιομηχανίαν

Μαρούλι σαν αδιάβροχο απ΄τη πολλή σκληράδα
Και κρεμμυδάκι πράσινο από τη Μανωλάδα
Να πλέκεις ψάθες σταυρωτά γερές γιά πολυθρόνες
Ή να ψαρεύεις με αυτό θαλάσσιες χελώνες

Ντομάτα η βασίλισσα στο γιορτινό τραπέζι,
Τη γεύση και την όσφρηση με χάρη περιπαίζει,
Κάτι θυμίζει αμυδρά, το κόκκινο της χρώμα
Δύο πηρούνια στράβωσε, να καρφωθεί... ακόμα

Τα σφάγια εις την πυράν φύλου ακαθορίστου
Πεθύμησα τα ντόπια τα κρέατα του Αρίστου
Που μας τα έφερνε Λαμπρή, από τη Καλαμπάκα
Κι’ οχι τα εισαγόμενα του καθενός μαλάκα

Μα που να τάβρεις πιά αυτά, λίγα και γιά τους λίγους
Που τ’ ακριβοπληρώνουνε ανευ δέους και ρίγους
Και γιά τη πλέμπα τη πολλή, αρνάκι Ζηλανδίας
Καταψυγμένο πρόσφατα, προ εικοσαετίας

Και ύστερα αποψυχθέν διά της γνωστής μεθόδου
Μα... καταλλήλως σφραγισθέν στο τέρμα μιάς παρόδου
Αρκούντως αντιβιωθέν γιά λόγους ασφαλείας
Και προστασίας της «κοινής» δημόσιας υγείας

Η ποιότητα , η ποιότητα, ανεξαρτήτως πόρων
Μοναδικός αυτοσκοπός των τίμιων εμπόρων
Των τίμιων παραγωγών, ανευ φυτοφαρμάκων
Της αγορανομίας μας, άνευ αστυφυλάκων

Και

Ολοι οι μεγαλέμποροι στης Πασχαλιάς τα είδη
Τεστάρανε τα κρέατα, ελέγξαν το κρεμμύδι
Διαπίστωσαν επάρκεια και πτώση των τιμών
Και ανεχώρησαν ευθύς στο ...εξωτερικόν

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο www.logokipos.gr την 14-04-07