Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007

Αφιερωμένο εξαιρετικά


Πάψε να είσαι τραγικός
-στο λένε καθημερινώς-
άλλο μην αυθαδιάζεις
όπως ο λύκος προσπαθεί
της γούνας του την αλλαγή
τομάρι δεν αλλάζεις

Σου τόπε και μια δεσποινίς
-λεπτό το δείγμα της γραφής-
το κτύπημα αντέχεις ;
πως οι γαρίδες κολυμπούν
αλλά και από που ουρούν
εσύ, δεν το κατέχεις

Νομίζεις έγινες σοφός
του κόμματός σου αρχηγός
μα οπαδοί σου λείπουν
να ξέρεις και οι ποντικοί
πριν το βαπόρι βυθισθεί
ευθύς εγκαταλείπουν

Γιατί δεν βγάζεις το σκασμό
ίσως να ήταν πιό σωστό
στραβά, τα ίσια βλέπεις
Εσύ δεν είσαι ποιητής
της σύγχρονης της εποχής
αλλά της τρύπιας τσέπης




παραλλαγή σε δημοσιευμένο στο www.logokipos.gr σατιρικό ποίημα

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Δυσαρμονία

.

Μωβ χαραυγές οι δικές σου

Σκαλίζοντας τη ποίηση

Στη καθημερινή καλημέρα στο γείτονα
Στα μάτια της δεκάχρονης παιδούλας
Στο σπέρμα του εραστή σου
Στη μυρουδιά του καφέ
Στη πίκρα της γιαγιάς

Συμπλήρωσες

Πύρινη η μέρα σου
Αναζητώντας γνώση στον αέρα
Στα λεξικά
Στην αυτοάμυνα που σκοτώνει
Στο κυνήγι του επιούσιου
Στην αρπαγή των αισθημάτων

Αλλοι το είπαν ένστικτο

Στο κομμάτι που σου λείπει
Η αυθεντία σου σαπίζει αργά

Πέρασαν τόσα χρόνια
Κι’ όμως
Τα δειλινά σου πάντοτε μικρά

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Κοράλι (νέκταρ)


Κι' έφιαξε ο Θεός ή η Φύση τα πάντα εν σοφία. Και έδωσε τις τροφές, έδωσε και τα γλυκά. Αμβροσία και νέκταρ. Μα δεν τα μοίρασε καλά. Το νέκταρ τόβαλε στα λουλούδια κι' οι άνθρωποι δεν μπορούσανε να το γευτούν, μόνο τα έντομα κυρίως οι μέλισσες. Και ψιθύρισε το μυστικό στον Βούτη κι' αυτός σαν πρόβατα με κίτρινες και μαύρες ζώνες τις είδε. Οπως τα πρόβατα χρειάζονται τσοπάνη, έτσι ο Βούτης φρόντιζε τις μέλισσες. Κι' έμαθε ο άνθρωπος το μέλι από το νέκταρ των φυτών.

Μετά το ξανασκέφτηκε. Κι' έκανε ένα λουλούδι να μη μπορούν οι μέλισσες να πιούν το νέκταρ ώστε να πίνουν τα παιδιά. Τόβαψε κόκκινο, κατακόκκινο στο χρώμα που αποφεύγουν οι μέλισσες. Κι' ύστερα τόφιαξε μακρύ σαν σωλήνα και στενό να μη χωράνε να μπούνε μέσα να τρυγήσουν. Φυτό που αγαπάει τη σκιά, να κρύβεται απ' τον ήλιο και να μη φωνάζει τις μέλισσες, με φύλλα σα πευκοβελόνες αλλά πιό μαλακιές. Μόνο που ξέχασε να του δώσει όνομα. Και τότε η γιαγιά το είπε "κοράλι" είτε απ' το χρώμα του είτε από το πόσο πολύτιμο ήταν.

Καθισμένος στα πέτρινα σκαλάκια, τριών-τεσσάρων ετών μπόμπιρας, στη σκιά του απογεύματος περίμενα τη γιαγιά να μου δώσει τη πρώτη μου κουταλιά απ' το γλυκό καφέ της. Μούχε τάξει να μου μάθει τις γεύσεις. Μου φάνηκε πικρός. Κι' η γιαγιά έβγαλε από τη βαση του ένα μικρό σωληνωτό λουλουδάκι και μούπε να ρουφήξω το πίσω μέρος του.

Νέκταρ !

-Πως το λένε γιαγιά;

-Ξέρω' γώ παιδάκιμ' ; Κοράλι το λένε... αχ παληκάριμ'...του παιδιού μου το παιδί, τόχω δυό φορές παιδί.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Οι αισθήσεις της μοναξιάς

.

How does it feel ?
How does it feel
To be without your own
With no direction home
Like a complete unknown ?
Like a rollin' stone

The answer my friend is blowin' in the wind (*)


ΑΦΗ

Χαϊδεύει πάντα κόψη ξυραφιού.
Λεπτή ισορροπία
Πραγμάτωση τ’ ανθρώπου

ΟΣΦΡΗΣΗ

Μυρίζει μόνο το σπασμένο καθρέπτη
Το είδωλό της ανέπαφο
Τα γιασεμιά σιωπούν-απολογία

ΓΕΥΣΗ

Δαγκώνει τη γλώσσα του να τη κόψει
Εξοδος κινδύνου στο πειρασμό
Υγρά στομάχου

ΑΚΟΗ

Αρχαιότερος ο ήχος της θάλασσας
Τα βήματα του ήλιου

το ους το εσώτερον παλεύουν

ΟΡΑΣΗ

Πικρός χορός
Χέρια απλωμένα ν’ αγκαλιάζουν το κενό
Κάθε στροφή μακρύτερα στο χάος

ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ

Την παίρνει μαζί του





Εκτη αίσθηση εννοείται η αίσθηση των άλλων πέντε αισθήσεων που εξασθενούν σιγά σιγά και χάνονται με το θάνατο, αντίθετα με την έκτη

(*) στίχοι του Bob Dylan