Το τρωκτικό σαν ροκανίζει το καλώδιο
Τα σωματίδια την προαιώνια τη θέση τους λαμβάνουν
Τʼ απειροστά απέραντα εμφανίζονται
Και η στατιστική αλλάζει φορεσιά
Μαυρίζει ο ουρανός και συμπυκνώνεται
Κιʼ η Γη απορροφάται - τα κακά πνεύματα επίσης.
Τα καλά είχαν χαθεί στην διαδρομή την κυκλική, εκεί στις Αλπεις
Οι γαλλικές να ήτανε ; της Ελβετίας μήπως ;
Μονʼ ένα σώμα αντιστέκεται στο μαύρισμα
Ούτε σκληραίνει απʼ τον ήλιο τον λαμπρό
Ουτʼ η δομή του αλλάζει, ούτε το όνομα
Χίλιοι διάβολοι σαν τιμωρία το τραγούδαγαν
αιώνες πριν και δευτερόλεπτα...
Πότνια νυξ, ποτνία μήτηρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου