Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Η Διαφυσική στην Μυθολογία

Από τις δημοσιεύσεις μου στο www.logokipos.gr

Λένε καμμιά φορά τι θα γινότανε αν δεν πέθαινε στο άνθος της ηλικίας του ο Μεγαλέξανδρος ή αν δεν είχε χάσει στο Βατερλό ο Βοναπάρτης, φαντάζονται οι ιστορικοί πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος σήμερα.
Προσωπικά δεν συμφωνώ. Νομίζω ότι ο ρους της ιστορίας δεν επηρεάζεται πολύ από κάποιον μεγάλο άντρα, αντίθετα οι ιστορικές ανάγκες γεννάνε τον μεγάλο άντρα, αν δεν ήταν αυτός θα ήταν κάποιος άλλος ίδια κι’ όμοια με τις εφευρέσεις.
Αντίθετα θεωρώ πολύ μεγαλύτερης σημασίας τα μυθολογικά γεγονότα, αυτά σίγουρα θα άλλαζαν την μορφή του κόσμου άν γινότουσαν λίγο διαφορετικά. Με αυτή την οπτική γωνία ας δούμε μιά ενότητα


Αχ αυτός ο Κάδμος. Τη μιά εμφανίζεται σαν γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης, αδερφάκι της Ευρώπης, την άλλη σαν γιός του Αντήνορα, βασιλιά των Φοινίκων.
Και στις δυό περιπτώσεις κουβαλά κάποιους Φοίνικες μαζί του και φτάνει μέχρι την Βοιωτία, αλλά στην πρώτη ψάχνει την αδελφούλα την Ευρώπη μπας και την βρεί, έχει δηλαδή δικαιολογία, ενω στη δεύτερη μας ήρθε ουρανοκατέβατος. Τελικά εκεί βρίσκει την Αρμονία και την παντρεύεται όπως θα λέγαμε με σημερινούς όρους.
Επί το έργον παράγονται κόρες δύο, η Σεμέλη και η Αγαύη, τ’ άλλα παιδιά δεν ενδιαφέρουν την ιστορία μας. Συγχρόνως φέρνει το αλφάβητο αλλά και πολλά στοιχεία πολιτισμού κατά τα θρυλούμενα. Φαίνεται ότι αυτή ήταν η δουλειά του γιατί μετά αναχωρεί προς Ιλλυρίαν. Εκεί δεν βρίσκει Αρμονία και καταλήγει δράκοντας, ίσως γιατί χωρίς αρμονία οι γνώσεις κι’ ο πολιτισμός μάταια είναι.
Απ’ τα ψηλά του Ολύμπου ο τα πάντα γονιμοποιών Δίας ρίχνει το βλεφαράκι του στην Θήβα και επιλέγει Σεμέλη. Η Αγαύη πιθανόν να μένει με την ζήλεια και το παράπονο. Η εγκυμονούσα Σεμέλη θέλει να το πανηγυρίσει βλέποντας τον Δία σε όλο του το μεγαλείο και όχι μόνο σαν χρυσή βροχή. Η έκκληση εισακούεται και εμφανίζεται ο Ζεύς με τους κεραυνούς και τις καταιγίδες του κι’ ολόκληρο το Σύμπαν
Η Σεμέλη τα κακαρώνει από το φόβο της ίσως κι’ από την ζέστη και ο Δίας παίρνει το ζωντανό έμβρυο απ΄την κοιλιά της και το ράβει στο μπούτι του. Γεννιέται ο Διόνυσος και μας μαθαίνει το κρασί.
Η Αγαύη παρηγοριέται με τον Εχίονα. Ποιός ξέρει τι απωθημένα της έχουν μείνει μέσα της, πάντως κάνει ένα παιδί τον Πενθέα που το κατασπαράζει στον Κιθαιρώνα.
Αλλοι λένε πως την γέμισε μανία ο Διόνυσος, άλλοι πως ήπιε λιγάκι παραπάνω, νομίζω ίδια είν’ η αιτία κι’ αφορμή και στις δυό περιπτώσεις.
Τι θα’χε γίνει άραγε αν το βλέμμα του Δία είχε πέσει στην Αγαύη;

Δεν θα γεννιότανε ο Διόνυσος, δεν θα μαθαίναμε το κρασί και θα' χε αλλάξει πολεμικά δρομολόγια ο Καίσαρας μιά που κατακτούσε μόνο χώρες όπου μπορούσε να καλλιεργήσει την άμπελο, διαφορετικός θα ήτανε ο κόσμος σήμερα.
Χωρίς κρασί δεν θα' χαμε διά αποστάξεως μπράντυ, χωρίς απόσταξη δεν θά' χαμε τσίπουρο, ούζο κ.λ.π.

Βαρετή θα ήταν η ζωή μόνο με μπύρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: