Με όμικρον ή με ωμέγα ;

Νταρντανα η μισώ-το-ξέκωλο ή Νταρντάνα η μισό-ξέκoλο

Προαιώνιο πρόβλημα

Ηταν άραγε δύο ; Μήπως δύο σε μία ; Μήπως μόνο μία διχασμένη αλλά όχι σχιζοφρενική προσωπικότητα ;

Εξωτερικά έμοιαζαν τόσο πολύ, μα τόσο πολύ σαν δυό σταγόνες νερό αλλά στην συμπεριφορά τους χαρακτηριστικό ήταν πως η μία λάτρευε ο,τι μισούσε η άλλη. Η μία μισούσε το ξέκωλο, η άλλη ήταν ξέκωλο. Και ήτανε μοναδικές, καμμία άλλη δεν είχε την ιδιότυπη αυτή σωματοκατασκευή που ο λαός αποκαλεί νταρντάνα δηλαδή ψηλοκάπουλη και μεγαλόσωμη γυναίκα όπως ψηλά ήταν τα πλαϊνά τοιχία σε κάποια εμπορικά ιστιοφόρα που στα ιταλικά τα λέγανε tartana και από κει πέρασε η λέξη στα επτάνησα και στα λιμάνια που συναλλασσότουσαν με γενοβέζους και βενετσιάνους γιά να καταλήξει να χαρακτηρίζει γυναίκες- πάντοτε οι ναυτικοί βλέπουν τα πλοία σαν γυναίκες.

Το διχασμένο της προσωπικότητας της, αν ήταν μία, ή οι εντελώς ανάποδοι βίοι-αν ήταν δύο- φαινότανε και από το γεγονός ότι ενώ γεννήθηκε δίπλα στο κύμα επέλεξε να ζει σε βουνό, ίσως γιά να δικαιολογήσει γνωστή παροιμία, ίσως ήθελε να μιμηθεί τον προφήτη Ηλία - μεγάλη η χάρη του.

Υπήρχε βέβαια και μιά άλλη θεωρία πως γεννηθείσα ορεσιβία κατήλθεν παρά θιν’ αλός ακολουθούσα ετέραν παροιμίαν αλλά εις το ληξιαρχείον δεν ευρέθησαν τα σχετικά χρυσόβουλα και έγγραφα που θα μπορούσαν να στηρίξουν μιά τέτοια εκδοχή. Εξ άλλου σημασία δεν έχει ο τόπος γέννησης αλλά οι σκέψεις και οι δράσεις της δισυπόστατης κυρίας.

Αβυσσος βέβαια το μυαλό μιάς γυναίκας, κατα μείζονα λόγο δύο γυναικών, έστω και σε συσκευασία μίας...

Διότι ορισμένες ενέργειες της είχαν τέτοια αντίφαση μέσα τους που θα βραχυκύκλωναν ακόμα και κομπιούτερ. Από την μία αγωνιζότανε γιά ισότητα και ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά, αλλά από την άλλη δεν ήθελε το δικό της να ακολουθήσει «παρακατιανά» επαγγέλματα όπως αυτό που περιφρονητικά αποκαλούσε στα γαλλικά φλικ. Στ’ αμερικάνικα βέβαια το αποκαλούσαν καπ, αλλά καπ δεν λένε και το φλυτζάνι – γαμώ την προφορά μου, γαμώ ;.Στα ελληνικά δεν μπορούσε καν να το προφέρει, τέτοια κολούμπρα της έφερνε απλά και μόνο η αναφορά αυτού του επαγγέλματος, της συντάραζε όλο της το είναι.

Οσον αφορά τώρα άλλες καταστάσεις σεβότανε την ησυχία ενός πικραμένου, αλλά και δεν θα έχανε την ευκαιρία να βρει ακροατήριο στο όνομά του, είχε και ένα μπλογκ να θρέψει...

Ισως μιά αιτία να ήταν οι επιδράσεις από το κομπιούτερ. Η μία ήταν η κάτω παύλα, συνειρμικά και συγκεκομμένα την αποκαλούσε «κ-αύλα»και η άλλη ήταν το com. Λάτρευε ότι είχε com. Το θεωρούσε ανώτερο και ...κομ ιλ φω- θυμότανε τα γαλλικά της, το πιάνο της, την καλή κοινωνία του χωριού της. Μετά την έπιανε το λαϊκό της και σκυλόβριζε τις υπόλοιπες κυρίες που ήταν στο βεληνεκές της μέχρι να ηρεμήσει αλλά δεν είχε σημασία. Εν συνεχεία έπαιζε μόνη της μπιρίμπα. Σε δύο ταμπλό.

Της ήταν αδύνατον να εξηγήσει γιατί όταν κέρδιζε ο ένας εαυτός της έχανε ο άλλος – ήταν και αδυνατούλα στα μαθηματικά. Ηταν όμως (ή νόμιζε ότι ήταν) καλή στα ελληνικά και στα οικοκυρικά και αυτό της ήταν αρκετό.

Η Νταρντάνα Μισωτοξέκωλο ή Μισοξέκολο παρουσίαζε μιά επιφανειακή αταραξία, ήξερε καλά να κρύβει τις ανασφάλειες της. Πρακτικά το μόνο που δεν ήξερε ήταν αν έπρεπε να το γράφει με όμικρον ή με ωμέγα