Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Ενα άγαλμα


Το χαλκοπράσινο άγαλμα του Ηνίοχου
άνδρα μικρό, σχεδόν παιδί, σμιλεύει

Ταινία στα μαλιά, των νικητών σημάδι
Γυμνά τα ποδοδάκτυλα, το χώμα δεν πατάνε

Κενό σιωπής
Μεσ’ στην οχλοβοή της μάχης μοιάζει
Η φρίκη του πολέμου
τον άψογο χιτώνα του δεν διαπερνά

Μιά ηρεμία ακτινοβολεί του σώματος η στάση,
ο ευγενικός τρόπος που τα ηνία κρατά

Σπασμένα τα λουριά.
Άραγε τ’ άλογα είν’ εκεί ή φύγανε ;
Κι’ ο πολεμιστής
Κι’ αυτός απουσιάζει

Να μάχεται σώμα με σώμα παραπέρα
Ή χώμα να δαγκώνει νικημένος ;

Στο βλέμμα η απάντηση
Γυάλινα μάτια, αιχμαλωσία της στιγμής
Που θάνατος και ύπνος με τη ζωή απαντώνται

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Σύντομον σχόλιον

.
Τι είναι αυτός ο χώρος που επισκεφθήκατε ;

Δύσκολη ερώτηση, ειδικά τώρα που τα μπλογκς έχουν αυξηθεί θεαματικά.
Θα δώσω μερικές απαντήσεις κατά κατηγορία :

Τι δεν είναι το gpointsbreeze ;

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς.
Δεν είναι χώρος όπου ανταλλάσσουν γνωστοί τις κουτσομπολίστικες καθημερινές καλημέρες τους.


Τι είναι ή προσπαθεί να είναι το gpointsbreeze ;

Ενας χώρος που σέβεται τον εαυτό του.
Ενας χώρος που δεν θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.
Ενας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Ενας χώρος όπου μπορείτε να δείτε τις απόπειρες του γράφοντος σε διάφορα είδη λόγου.

Γιατί δημιουργήθηκε το gpointsbreeze ;

Διότι είναι ένα είδος ηλεκτρονικού αρχείου.
Διότι μερικά κείμενα δεν θα ήταν σωστό να δημοσιευθούν στην ιστοσελίδα logokipos όπου δημοσιεύει ο δημιουργός του.
Διότι κάποιοι δεν θέλουν να επισκέπτονται ιστοσελίδες αλλά συγκεκριμένα μπλογκς.

Γιατί υπάρχει και το gpointsbeeze ;

Εκεί δημοσιεύονται τα μεγαλύτερης έκτασης έργα.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Τα έσχατα γηρατειά του Οδυσσέα

Μιά άσκηση σε φόρμα haikou


Βρέχει , φυσάει
Το νου καβαλλικεύει
κύμα του νόστου

Πόρτα ανοιχτή
στης συμφοράς μπαράκι
Ο μπάρμαν λείπει

Ψηλό σκαμνάκι
Νερό μέχρι τα πόδια,
κοσμοχαλασιά

Χέρι ασταθές
Γυρεύει το ποτήρι
Αδειο ξανά

Ψάχνει λιμάνι
στο τσίρκο του μυαλού του
Τοπία θολά

Χέρι στη τσέπη
Κενού επιβεβαίωση
Τράκα τσιγάρο

Της κάφτρας λάμψη
Μεσ' στο πηχτό σκοτάδι
χάραμα αυγής

Καπνός γαλάζιος
και πίσω η άβυσσος
σε μαύρο φόντο

Λήθη φτυαρίζει
στα κύτταρα της μνήμης
Νεκροζώντανα

Ωσάν χαλάσει
ο καιρός, το σώμα κι' η
ψυχή αντάμα

Πρώτη δημοσίευση στις 21/3/08 στο www.logokipos.gr

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Εβίβα !

.
...ρέε δ' άμβροτον αίμα θεοίο
ιχώρ, οίός πέρ τε ρέει μακάρεσι θεοίσιν
ου γαρ σίτον έδουσ' ου πίνουσ' αίθοπα οίνον,
τούνεκ' αναίμονες εισί και αθάνατοι καλέονται
(Ιλιάδα, ραψ Ε)

Ρέει το αίμα της θεάς και άφθαρτον είν’ εκείνο,
το έχουν μόν’ οι μάκαρες θεοί και ιχώρ το λέγουν.
Οίνον δεν πίνουν οι θεοί, μήτε σιτάρι τρώγουν,
κι είναι δια τούτο αναίματοι και αθάνατοι καλούνται.
( μετάφραση Ιακ. Πολυλά)

.
Πιτσιρίκι μ’ έστελνε η θειά μου να ψωνίσω στο μπακάλικο του χωριού. Σκοτεινός χώρος , γεμάτος αρώματα και λίγδα. Κρασοβάρελα πάνω, πετρέλαιο κάτω, υποτυπώδες ψυγείο κι’ η μυρωδιά απ’ τις παστές σαρδέλλες να υπερισχύει. Το τενεκεδάκι πάντα ανοικτό και κάθε τόσο να φεύγουνε πεντ’ έξη σε μιά λαδόκολλα γιά το μοναδικό τραπεζάκι και τις λιγοστές καρέκλες. Στα ανήλιαγα, δυό-τρεις ψαράδες κι’ ο κυρ Αντρέας, ο προύχοντας, καθισμένοι στο σιδερένιο τραπεζάκι, μπερδεμένοι στα ψίχουλα του ψωμιού και στα υγρά της ντομάτας, συνόδευαν το κρασάκι τους μ’ αλίπαστα και ταγγισμένο κεφαλοτύρι.Σερβίτσιο μοναχό είχαν μαχαίρια και ποτηράκια της ρακής. Κουβέντιαζαν ήσυχα, οι ψαράδες γιά τον καθημερινό τους μόχθο κι’ ο κυρ Αντρέας τα δικά του. Χανόταν ο καθένας στα λόγια του και σπάνια μπλέκανε σε κάτι κοινό. Ισως γιατί τα κοινά ήταν επώδυνα, ίσως η ζάλη του κρασιού. Το χωριό δεν είχε ταβέρνα, μόνο ένα θορυβώδικο μαγέρικο, το χρυσό τηγάνι το λέγανε περιπαικτικά, μόνο τηγανιτά μαγείρευε στο ίδιο πάντα λάδι.
Η γυναίκα του κυρ Αντρέα -υγιέστατη- φώναζε το μοναδικό ταξί του χωριού γιά να την πάει πεντακόσια μέτρα πιό πέρα στο «φιλολογικόν τέϊον» που διοργάνωναν άλλες κυρίες του χωριού, δικαιολογία γιά να πέσουν στην λατρεία του μπαλλαντέρ και του φάντη.
Ηταν και μιά ευκαιρία να μένει μόνη η κόρη με το φίλο της που έκανε τη θητεία του στο ναυτικό μέσα στο σπίτι του κυρ Αντρέα. Τ’ άκουγα αυτά πιτσιρικάς μα δεν τα καταλάβαινα. Μόνη μου απορία ήτανε τι δουλειά είχε ο κυρ Αντρέας με τους «παρακατιανούς». Τόσα λεφτά είχε, μπορούσε να πάει κάπου καλύτερα, να φάει κάτι καλύτερο, βρε αδερφέ.
Μου λύθηκε ένα πρωΐ όπως περίμενα να κόψει το χαλβά ο μπακάλης. Μπήκε φουριόζα μιά γειτόνισσα γαλιάντρα και διέκρινε στα σκοτάδια την μορφή του προύχοντα :
- Πάλι τα πίνεις πρωΐ-πρωΐ κυρ Αντρέα ;
Μετέωρο το χέρι με το κρασί, δεν έφτασε στο στόμα. Θες η στιγμή, θες το κρασί, περίλυπη ακούστηκε η φωνή του κυρ Αντρέα :
-Με μιά γυναίκα τρελλή και μιά κόρη πουτάνα, τι θες να κάνω κυρά Λένη ;

Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

Κινηματογράφος

.
(αλήθειες στο σκοτάδι)

Την τελευταία φορά που πήγα σινεμά
χάϊδευα τα μαλλιά σου
Μάζεψες πέντε γράμματα
απ' τα πολλά των υποτίτλων
μιά λέξη γιά να φτιάξεις
α-γ-α-π-η

Ποτέ σου δεν την ένοιωσες αλλιώς
.

Αρης


Ιλιάδα, ραψωδία Ε


μή τί μοι αλλοπρόσαλλε παρεζόμενος μινύριζε.
έχθιστος δέ μοί εσσι θεών οί Ολυμπον έχουσιν ...

... ει δέ τευ εξ άλλου γε θεών γένευ αΐδηλος
καί κεν δή πάλαι ήσθα ενέρτερος Ουρανιώνων

Μη μου κάθεσαι εδώ και μου κλαψουρίζεις, άστατε
Απ’ όλους τους θεούς στον Ολυμπο μου είσαι ο πιό μισητός...

Κι’ αν άλλος από μένα θεός σ’ είχε γεννήσει, κακός όπως είσαι
Από καιρό θα σ’ είχα διώξει μακράν των ουρανίων
(μετάφραση Ιακ.Πολυλά)

Λόγια του Δία στο τραυματισμένο -από τον θνητό Διομήδη- παιδί του, Αρη...
Αρης, όπως αρά , η κατάρα
Κακώς θεωρούμενος σαν θεός του πολέμου, μάλλον θεός της άνοιας ήταν γιατί όπως λέει ο Τσιφόρος ο πόλεμος στηρίζεται στο πιό δυνατό βάθρο στο Συμπαν, την ομαδική ανθρώπινη κουταμάρα.
Εξ άλλου σχεδόν όποτε μάχεται δεν τα καταφέρνει, η Αθηνά τον γκρεμίζει με μιά πέτρα, οι Γίγαντες τον αιχμαλωτίζουν και τον βάζουν φυλακή γιά δεκατρείς μήνες, ο Ηρακλής του σκοτώνει τους γιούς χωρίς να πάθει τίποτε.
Στο δικαστήριο, εκεί στον βράχο της Ακρόπολης που αργότερα τον είπανε Αρειο Πάγο, χάνει την δικαστική μάχη από τον Ποσειδώνα και γίνεται δούλος του γιά κάποιο διάστημα.
Ακόμη και στο εθνικό σπορ των θεών, τις πάσης φύσεως ερωτικές παρασπονδίες είναι ο μόνος που πιάνεται στα πράσσα από τον Ηφαιστο, στο αόρατο συρμάτινο δίχτυ μαζί με την Αφροδίτη και ρεζιλεύεται.

Οι οπαδοί της Διαφυσικής θεωρίας εύκολα κατανοούν ότι κατά τον εμφύλιο πόλεμο η επιλογή του ψευδωνύμου «Αρης» στον αρχηγό των αριστερών δυνάμεων ήταν καταδικαστική γιά την τύχη τους.
Ακόμη είναι ένα όνομα που δεν ταιριάζει σε παπάδες λόγω ηχητικών συνειρμών

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

τρεις ήτανε, κανείς δεν ήτανε

Διαδικτυακές ιστορίες
Μιά προσπάθεια σε φόρμα windspark, αφιερωμένη σε όσους δημιουργούν φανταστικά πρόσωπα στο διαδίκτυο γιά να ενισχύσουν τις θέσεις τους

Ονειρεύτηκα
τους τρεις σωματοφύλακες
σαν χαλασμένα ονόματα
τ' άδικο με τα σπαθιά τους να παλεύουν
φανατικά

Ονειρεύτηκα
τους τρεις σωματοφύλακες
ο ένας ήτανε ο Χάραμις
σαν τις σπαθιές του στον αέρα, τη ζωή του ξόδεψε
κυριολεκτικά

Ονειρεύτηκα
τους δυό σωματοφύλακες
ο άλλος ήτανε ο Λάθως
κράτησε το σπαθί του ανάποδα κι' αυτοκτόνησε
ανεξήγητα

Ονειρεύτηκα
τον ένα σωματοφύλακα
το όνομα κι' η χάρη του ήτανε Πάθος
χάθηκε στον ορίζοντα αναζητώντας κάποιον Ντ' Αρτανιάν
απεγνωσμένα

Ονειρεύτηκα
χωρίς σωματοφύλακες
τον Ντ' Αρτανιάν εγκαταλελειμένο.
Μικρούλης που φαινότανε μέσα στη μοναξιά του
ειλικρινά

Δημοσιεύτηκε σε πρωτόλεια μορφή στο www.logokipos.gr στις 10/3/08

Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

Ο Ομηρος και η δύναμη των λέξεων

. .................... Κι' όμως δεν είναι η breeze μου αλλά ένας βραβευθείς Norwegian Forest

.
Σχετικό και το άρθρο μου Λέγω-εκλέγω της 9/9/07
.
Ο Ομηρος εδίδαξε
της ποίησης την τέχνη
πως την αλήθεια να μιλάς
πως πολεμούν τα έθνη

σχεδόν γι’ ανύπαρκτους σκοπούς
που θάνατο προσφέρουν
πως όλοι, φίλοι και εχθροί
ελάχιστα διαφέρουν,

υμνούσανε οι Αχαιοί
καθένας τους τον άλλο
μα εις τον Εκτορα μπροστά
φόβον είχαν μεγάλο

και περιμέναν λύτρωση,
να βγει να πολεμήσει
αυτός, που στο διαγούμισμα
τον είχαν αδικήσει,

πως ο Αχιλλέας που πολλοί
τον είχαν γιά θεό
σαν κοριτσάκι έκλαιγε
μπροστά στον ποταμό

σαν το ποτάμι εφούσκωσε
κι’ όρμησε να τον πνίξει
στης ξυπασιάς του το γκρεμό
ήθελε να τον ρίξει,

πως όταν κάνεις πόλεμο
μετά από χρόνια δέκα
η Ελένη που επιθυμείς
θά’ναι γριά γυναίκα

και ότι πίσω άφησες
να πας να πολεμήσεις
σε μαύρο χάλι θα το βρεις
αν κάποτε γυρίσεις.

Μείνε λοιπόν στον τόπο σου
καλά προσγειωμένος
τη φύση γύρω θαύμασε
και μάθε ο καϋμένος

ότι παλεύει μέσα σου
στοιχειό είναι της φύσης
αν έχεις βλέμμα καθαρό
θα το αναγνωρίσεις

εις την ορμή του λιονταριού
στης θάλασσας την δίνη
στον θόρυβο του κεραυνού
ή στων πουλιών τα σμήνη.

Με τέτοια περιέγραψε
πληθώρα αισθημάτων
ο δημιουργός του πρότυπου
όλων των ποιημάτων,

με λέξεις όπου κουβαλούν
στο θέμα τους εικόνες
που μείναν αναλλοίωτες
στου χρόνου τους αιώνες.

Οι λέξεις από μόνες τους
κανένα δεν πληγώνουν
δεν γδύνεσαι γιά να τις βρείς
ούτε στιλέττα χώνουν

δεν κρύβονται μεσ’ στις ρωγμές
δεν έχουν φλούδι άλλο
το αρχικό τους νόημα
συνήθως είν’ μεγάλο

στης γης το στριφογύρισμα
το θέμα παραμένει
σ’ όλους τους τύπους και μορφές
κοινή συνισταμένη

τους συνειρμούς που προκαλεί
εάν καλά γνωρίζεις
ποιά είν’ η απόχρωση
αμέσως ξεχωρίζεις

Η γνώση του σε οδηγεί
εις τις σωστές τις λέξεις
αν έχεις τρύπα και οπή
ποιά πρέπει να διαλέξεις

οπή ειν’ από μόνο του
να υπάρχει ένα κενό
και τρύπα η κατασκευή
κενού στο υλικό

γιατί η οπή σε προκαλεί
μέσα της να κοιτάξεις
θα βρείς το ρήμα το ορώ
στο θέμα της αν ψάξεις

ενώ η τρύπα φιάχνεται
από το ρήμα τρύχω
ταλαιπωρώ, εξασθενώ,
(σήμερα κατατρύχω)

κι’ όποιος το θέμα αγνοεί
κι’ αλλού αλήθειες ψάχνει
ψαρεύει σε θολά νερά
και κυνηγά στην πάχνη.

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Νυξ Παμμήτωρ

Θα μπορούσε να είναι η Breeze και τ' αδέρφια της
.



Νυξ, Παμμήτωρ νυξ

Εν αρχή ην το σκότος. Και είπεν ο θεός γεννηθήτω φως. Και εγένετο φως, κ.λ.π., κ.λ.π.
Σε θέματα πίστης δεν μπορεί κανείς να παρέμβει, ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει, όταν όμως κάνει διάλογο η πίστη περνάει σε δεύτερο πλάνο, η συζήτηση διεξάγεται μεσω λογικής και τις διαφωνίες τις λύνουν οι μέχρι στιγμής επιστημονικές ανακαλύψεις. Φυσικά πολλά πράγματα ακόμα και σήμερα δεν υπόκεινται σε επιστημονικό έλεγχο και αφήνουν ελεύθερο πεδίο σε θεωρίες «διαίσθησης» άλλοτε επαληθευόμενες, άλλοτε όχι.
Πολύ μεγάλη διαίσθηση είχε ο Αϊνστάϊν πού άνοιξε καινούργιους δρόμους στην επιστήμη, αναμφισβήτητα. Οταν όμως οι δρόμοι που άνοιξε τον οδηγούσαν στην απόρριψη των δικών του συμπερασμάτων είπε την φράση «Δεν μπορεί ο θεός να παίζει ζάρια». Ο κλάδος της φυσικής που δεχότανε ότι ο «θεός» παίζει ζάρια μας έχει δώσει σήμερα την τηλεόραση, το κομπιούτερ και πολλά άλλα πράγματα χωρίς το «προβλέψιμο» της κλασσικής φυσικής αλλά με πιθανότητες.
Πίσω απ’ αυτά κρύβεται μιά φιλοσοφική διαμάχη δύο μυθολογιών, της εβραϊκής και της ελληνικής. Η αρχή της εβραϊκής στηρίζεται στην Γένεση, στην ύπαρξη θεού ο οποίος γεννά ( και ρυθμίζει) τα πάντα. Η αρχή της ελληνικής στην Φύση, στην ιδιότητα της ύλης να μεταλλάσσεται από ανόργανη σε οργανική, να δημιουργεί από μόνη της (τυχαία).
Σ.ήμερα γνωρίζουμε ότι χώρος, ύλη και χρόνος συνυπάρχουν, το ένα προϋποθέτει τα άλλα και ότι η ενέργεια είναι αλληλένδετη με την ύλη. Αρα εν αρχή ην το φώς. Στην ελληνική μυθολογια η αρχή είναι ο Κρόνος-χρόνος και η Ρέα-ροή, δηλαδή η ροή του χρόνου, δεν έχουν όμως την εβραϊκή έννοια του παντοδύναμου θεού αφού υποτάσσονται αργότερα στον Δία. Ενώ όμως το φώς είναι μιά παγκόσμια κατάσταση στη γή μας λόγω της περιστροφής της εμφανίζεται το τοπικό φαινόμενο της νύχτας. Γιά τη Γη ο χρόνος ξεκινάει από τότε που άρχισε να γυρίζει, από τότε που εμφανίσθηκε η νύχτα. Οι τοπικές αλλαγές θερμοκρασίας που έφερε η περιστροφή δικαιολογούν τις χημικές αντιδράσεις της ύλης και κατ΄επέκτασιν την δημιουργία ζωής. Η Νύκτα αναφέρεται ως Παμμήτωρ, δηλαδή μητέρα των πάντων. Η Νυξ εθεωρείτο θυγάτηρ του Χάους και αδελφή του Ερέβους και της Ημέρας, μητέρα δε του Υπνου και του Θανάτου, αναπόσπαστα τμήματα της ζωής. Ως Παμμήτωρ αναφέρεται βέβαια και η Γαία, κόρη του Χάους και αυτή, επίσης δε μητέρα του Ουρανού αλλά συνήθως απεκαλείτο Γη-μήτηρ, Δαμάτηρ και εθεωρείτο ότι εγέννησεν τους Γίγαντες και τους Τιτάνες τους οποίους κατετρόπωσεν ο Ζευς.
Εις την ελληνική μυθολογία υπάρχει η Θεογονία δηλαδή η Γένεση των θεών, δεν προϋπήρχαν οι θεοί, αλλά η Φύση. Διότι κάτι πρώτα φύεται και μετά γεννά
.
«Και όλως πάσα ουσία φύσις λέγεται» (Αριστοτέλης)

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Διάλογος θαλασσινός

.
Μιά δοκιμή σ΄ένα είδος ποίησης,το κεντόνιο που έμαθα από την Nikareti(www.aftokaitoallo.gr)


-Με πνίγει τούτη η θάλασσα που τόσο αγάπησα
Η τόσο από την ηδονή δοκιμασμένη
Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσανε
Και χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους

Κάτι αναζητούσανε στην σπηλιά την ανατολική



- Των αθανάτων καίαμεν εξαίσιες εκατόμβες
Ιδέ τα φωσφορίζοντα των ουρανών πελάγη
Μα εσένα μιά παράξενη ζαλάδα σε κινεί
Μη κλαις το μαράζι, μάθε φυλακτό να μη κρεμάς

Μιά στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός


Οι στίχοι ανήκουν κατά σειρά :

Μάνος Χατζηδάκις, ο κύκλος με το C.N.S.
K. Καβάφης, Μέρες του 1901
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Περασμένες μου αγάπες
Γ. Σεφέρης, Επιφάνια
Nikareti, Το σπήλαιον
Ιακ. Πολυλάς, Ιλιάδα
Γ. Σουρής, Ο Φασουλής Φιλόσοφος
Νικος Καββαδίας, Το πούσι
Νίκος Γκάτσος, Ασπρη μέρα
Οδ. Ελύτης, Το μονόγραμμα