Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

Σύγχρονη Αριάδνη

.



Κι' αν χάσεις τα κλειδιά

σου μένει ο μίτος

τα μυστικά περάσματα

των αισθημάτων σου

να βρείς

και το χρυσό

των Εσπερίδων μήλο

Πέμπτη 24 Απριλίου 2008

Προεδρική εξομολόγηση

.

Μάϊ ντίαρ ψηφοφόρε μου
προσεκτικά οδηγούσα
και τις λακούβες γύρω μου
συνέχεια κοιτούσα

Μα υπήρξε μία μοναχά
πολύ καλά κρυμένη
ωσάν την ψήφο του λαού
και καμουφλαρισμένη

Κάνοντας ορθοπεταλιά
ο άμοιρος δεν την είδα
η ρόδα μέσα έπεσε
κι' έσπασε η αλυσίδα

Και τα πετάλια σαν τρελλά
άρχισαν να γυρνάνε
σαν νά'ταν ψηφοδέλτια
που σ' άλλο κόμμα πάνε

Εγειρα λίγο αριστερά
είδα πως δεν με παίρνει
κι΄έγειρα πάλι δεξιά
που κάποιους ψήφους φέρνει

Απ΄την πολλή ταλάντωση
εχάθη η ισορροπία
και εις το χώμα βρόντηξα
ο δόλιος με μανία

Από την πτώση την κακιά
εκτύπησα στη πλάτη
και τώρα θεραπεύομαι
στου πόνου το κρεβάτι

Αλλ' ευτυχώς εφόραγα
στην κεφαλή μου κράνος
και κλήση δεν μου έγραψε
τροχαίος πολιτσμάνος

Με φέραν με το άμπουλανς
σ' ένα νοσοκομείο
τα πάντα εγώ κατέγραφα
επάνω στο φορείο

Διαπίστωσα την πρόοδο
πού'χουμε στην υγεία
σε δυό ωρίτσες ξέμπλεξα
από τα χειρουργεία

Αν άλλους τους παιδεύουνε
ολόκληρη τη μέρα
φταίει ότι δεν είχανε
πρωθυπουργό πατέρα

Ιατρική η εντολή
κλινήρης παραμένω
και νάρθετε στο κόμμα μου
όλους σας περιμένω

Σας δίνω την υπόσχεση
πως μόλις αναρρώσω
ολες τις τρύπες στις οδούς
θα σπεύσω να βουλώσω


Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Επετειακό

Λες και ήταν χθες,
λες και ήταν χθες,
που φιλάκια σου' δινα
στα χείλη τα βελούδινα...

Λες και ήταν χθές που το κουδούνι χτύπησε πρωΐ-πρωΐ και δεν ήταν ο γαλατάς...
Που πήγες στον ιππόδρομο όχι να παίξεις, μα σαν κρατούμενος- πολιτικά επικίνδυνος (το "ορθώς" και πιθανόν το "υπτίως" δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη)
Που βολεύτηκες μετά από την μεγαλοψυχία των συνταγματαρχών - συνοδοιπόρος ήσουνα, όχι χαρακτηρισμένος -, έβαλες τα όνειρα σου στο σεντούκι κι' είπες ας δοκιμάσουμε κι' αυτούς - ποτέ δεν ξέρεις...
Το μεροκάματο σε απορρόφησε και η "δόξα" του ΠΑΟ στο Γουέμπλεϊ.
Αλλαξες κι' έρωτα, σερμαγιά ν' ανοίξεις μαγαζάκι τώρα που αποχαρακτηρίσθηκες, η Ελευθερία δεν είχε προίκα, η Κασσιανή είχε.
Ψήφισες "ΝΑΙ" στο σύνταγμα, "πιστεύω" σου να γίνει, έγινες και σύμβουλος δημοτικός "αριστήνδην", καμάρωνε η μαμά κι' έβριζε τους "φαλακροκόρακες του Στρασβούργου" που θέλαν να αποβάλλουν την Ελλάδα απ' το Συμβούλιο της Ευρώπης - τα ζώα.
Μετά σαν γέμισε η τσέπη θυμήθηκες τις ευαισθησίες σου, ίσως έφταιγαν και τα γκομενάκια- απαραίτητο συμπλήρωμα της επιτυχίας - έβραζε το αίμα τους από λαχτάρα γιά δωράκια και κοινωνική ισότητα. Σταμάτησες να βρίζεις τα τσογλάνια στο Πολυτεχνείο, ας δοκιμάσουμε και λίγο δημοκρατία είπες, ποτέ δεν ξέρεις.
Σου πήρε κάποιους μήνες μέχρι τον Ιούλιο που βγήκες με σημαίες "δικαιωμένος" να υποδεχθείς τον "Εθνάρχη"...οι σημαίες ήταν πιά πλαστικές.
Θυμήθηκες τις αντιστασιακές σου πράξεις- μιά φορά έκλεισες την τηλεόραση την ώρα που μιλούσε ο Πρόεδρος-Αντιβασιλεύς, παρέλειψες βέβαια να πείς το γιατί, δεν πειράζει και η δημοκρατία μεγαλόψυχη είναι.
Και πρίν και τότε τους ίδιους πελάτες είχες στην δουλειά σου κι' η μάνα σου η ίδια ήτανε - βάρυνε λίγο από τα χρόνια. Τους ίδιους είχες και μετά όταν την έχασες.
Μόνο γκομενάκια περήφανος άλλαζες - η γυναίκα είναι ιερό πράγμα δεν την αλλάζουμε, θρησκεία, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και πάνω απ' όλα Ελλάδα, η χούντα έφυγε, τα συνθήματα όμως είχαν χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό σου.
Μέχρι που κάποια μικρή σου είπε πως τα χιλιάρικά σου είναι ίδια με του γείτονα και σου γκρέμισε την αυτοπεποίθηση του εραστή, είχες περάσει στο "σοσιαλισμό" πλέον αλλά τέτοια ισοπέδωση δεν την άντεχες, ήρθε και ο προστάτης και "έκλεισες" σαν άντρας.
Ευτυχώς η γυναίκα σου εκεί, σαν την Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει.
Κι' άρχισες να κοιτάς απ' το παράθυρο, έξω στον κήπο...

Κι' άκουγε η μηλιά
κι' η κληματαριά
τις κουβέντες τις γλυκές
λες και ήταν χθες

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

ευχαριστήριον

Ευχαριστώ όλες και όλους τους επισκέπτες αυτού του μπλογκ που τίμησαν με την παρουσία τους το ανέβασμα της θεατρικής μου παράστασης

" Ολα του γάμου δύσκολα"

το βράδυ της Παρασκεής 18/4/08.

Μιά ειδική αναφορά στην (και επισκέπτρια του λογόκηπου) πρώτη διδάξασα τον ρόλο της Μαριωρής, πριν τρία χρόνια...την ευχαριστώ θερμά.

Το έργο δημοσιεύεται στο www.gpointsbeeze.blogspot.com

gpoint

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

O πολυγραφώτατος και το πρόβλημά του

.

Νεάζων γέρος συγγραφεύς
Διάγει κατά μόνας
Γράφων αριστουργήματα
Αφθαρτα στους αιώνας

Των έργων του ο πληθυσμός
Συνέχεια αυξάνει
Κι’ αδυνατεί ο δύσμοιρος
Σε τάξη να τα βάνει

Του λείπει μία γραμματεύς,
Μιά σύζυγος, μιά φίλη
Μία γυναίκα σύντροφος
Το φως της ν’ ανατείλει
Και ν’ αναλάβει παρευθύς
Να βάλει μία τάξη
Στα τόσα αποσπάσματα
Που έχει ξεπετάξει

Σκόρπια μικρά διηγήματα,
Ποιήματα, νουβέλλες
Και ό,τι άλλο εκφράζουνε
Του κεφαλιού του οι τρέλλες
Κομμάτια σε μικρά χαρτιά
Ατάκτως ερριγμένα
Ακόμα και σε φάκελλους
Ποιήματα γραμμένα
Προσμένουν πνεύμα θηλυκό
Σε τάξη να τα βάλει
Το πρακτικό της το μυαλό
Συμπέρασμα να βγάλει
Απ’ όλο αυτό τον συρφετό
Επέων πτεροέντων
Των νοημάτων τελικώς
Κατακρεουργηθέντων

Σύντροφος μόνο ή γραμματεύς
Ή μήπως και τα δύο ;
Ουδόλως τον απασχολεί
Κι΄αναφωνεί με μπρίο :
Ω, έλα πλέον, μην αργείς
Φως ιλαρόν και δόξα
Πριν στη σοφή του κεφαλή
Επικρατήσει η λόξα


Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Οδηγίες προς ποιητρίας

Να βγάλουμε και κανένα απωθημένο εμείς οι άντρες ποιητές, ευτυχώς η μυθολογία μας δικαιώνει, δυστυχώς η πραγματικότητα μας εξισώνει.

Ο θάνατος της Ηριγόνης, διαφυσική απόδοση της τραγωδίας του Σοφοκλή

.
Οταν μιά κυρία πιάνει το μολύβι και αρχίζει
Ποιηματάκια να σκαρώνει και σελίδες να γεμίζει
Πρέπει νάχει κατά νου της την κυρία Φανοθέα
Που ο Σοφοκλής την θέλει ποιήτρια, την πιό αρχαία
Τραγωδία «Ηριγόνη» πρέπει ευθύς να μελετήσει
Της μαμάς και του μπαμπά της πάθη να κατανοήσει
Πως η μήτηρ Φανοθέα, σύζυγος του Ικαρίου
Βασιλέως του Διονύσου, νοικοκύρη του κτιρίου
Μόνο εξάμετρα εμέτρα κάθε μέρα αρκετά
Κι’ οι δουλειές μέσα στο σπίτι...τετρακόσιες στην οκά
Κι’ όταν ο μικρός θεούλης ήρθε να επισκεφθεί
Του Ικάριου το παλάτι και να φιλοξενηθεί
Φαγητό δεν είχαν διόλου, που καιρός να μαγειρέψει
Ποιηματάκια και στιχάκια είχε μόνο να φιλέψει
Αγαθός ο Διονυσάκος, ξεκαρδίσθηκε στα γέλια
Και στον σύζυγο μαθαίνει το κρασί από τ’ αμπέλια
Να της δίνει να μεθάει, ποιήματα να αραδιάζει
Ξαπλωμένη στο κρεβάτι όλο σκέρτσα, όλο νάζι
Και μαζί της να γουστάρει σαν ποιήματα διαβάζει
« Μην το δώσεις στο λαό σου, χάθηκες» τονε προστάζει
«Πίνε το με τη κυρά σου, να περνάτε μιά χαρά
και στο πόπολο μη δώσεις ούτε και γιά μυρουδιά»
Μα η κυρία Φανοθέα δεν ακούει συμβουλές
Σαν ποιήτρια φτασμένη, δεν αντέχει κριτικές
Τον Ικάριο τον ψήνει πως γιά να κατανοεί
Ο λαός τα ποιήματά της, του χρειάζεται κρασί
Κι’ όποιον στα ποιήματά της αγανάκτηση προβάλλει
Τον πλακώνει στο κρασάκι, του γυρίζει το κεφάλι
Νέους δρόμους του μαθαίνει, της ποιήσεως τη μέθη
Μα το πλήθος δεν μασάει, αμφισβήτηση ηγέρθη.
Μόνο η κόρη Ηριγόνη, σώας έχουσα τας φρένας
Πολεμούσε το κρασάκι, δεν την άκουγε κανένας.
Κάποια μέρα η πόλις όλη, μεθυσμένη κοινωνία
Του Ικάριου ζητάνε να τους δώσει τα ηνία
Το κρασί τους είχε κάνει μία πλύση εγκεφάλου
Δεν δεχόταν ο καθένας εξουσία κάποιου άλλου.
Αρνηθέντος του καϋμένου, λιθοβόλησαν αυτόν
και στο πτώμα του επάνω λίθων έστησαν σωρόν.
Η θυγάτηρ Ηριγόνη, αγνοούσα την σκηνή
Με την σκύλα της, Μαΐρα, βγήκε εις την εξοχή
Οσφρανθείσα η σκυλίτσα, έτρεξεν εις τον σωρόν
Και η Ηριγόνη βρήκε τον πατέρα της νεκρόν.
«Ω, μητέρα, επιπολαία» έβγαλε μία κραυγή
και στου δένδρου εκρεμάσθη το ψηλότερο κλαδί.

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Elite


Αυτές τις μέρες έφυγε ο σύντροφος της Μελίνας, ο Ζυλ Ντασσέν. Στη μνήμη του και την μνήμη της



- Οταν πετάς ψηλά μιά πέτρα ανεβαίνει, ανεβαίνει, κάποια στιγμή σταματά κι’ ύστερα πέφτει. Αυτή τη στιγμή πρέπει να πιάσει ο φωτογράφος.
Καθισμένος στο σαλονάκι «με την ωραιότερη θέα στην Φωκίονος Νέγρη» ανάμεσα σε όλες και όλους τους σταρ του θεάτρου τα τελευταία εξήντα χρόνια, συντροφιά με τον υπέργηρο φωτογράφο «του Εθνικού Θεάτρου»- τολμώ να παραφράσω τον Μάνο- όταν αυτό ήταν ακόμη Θέατρο και Εθνικό. Μετά κάποιος διευθυντής του -δεν θα πω το όνομά του- έλεγε «το θέατρό μου». Η συνεργασία διακόπηκε.
Εκπληκτικές φωτογραφίες, πρόσωπα γνωστά και οικεία, ασπρόμαυρες μα με περισσότερα χρώματα απ΄τις έγχρωμες, σπάνιες στιγμές του θεάτρου και των ηθοποιών του σκεπάζουν όλους τους τοίχους. Το βλέμμα μου ξανά και ξανά στη φωτογραφία της Μελίνας. Δεν γύρισε να δει ποιά φωτογραφία κοιτάζω.
- Η γυναίκα, η γοητευτική γυναίκα ξέρει πως να τοποθετήσει τα χέρια της. Πρόσεξε το δάκτυλο στο πηγούνι της. Οταν πήρε αυτή την πόζα- από μόνη της- το κύμα της γοητείας άρχισε να βγαίνει απ’ το στήθος της και να ανεβαίνει. Οταν έφτασε στα μάτια της ήρθε η στιγμή της φωτογράφισης.
« Η σεξόβομβα ξέρει πως να τοποθετεί τα πόδια της» σκέφτηκα αμέσως «μα ποτέ δεν θα συγκινήσει ένα φωτογράφο». Είναι φανερή η λατρεία του κάθε φορά που μιλάει γιά την Μελίνα.
- Η Μελίνα μόλις έμπαινε στο στούντιο κλώτσαγε τα παπούτσια της, χαμογελούσε, σου μίλαγε σαν νάσαστε οι καλύτεροι φίλοι, έδινε την ομορφιά της σ΄όλο το χώρο.
Δεν ξαναβγήκε τέτοια γυναίκα,
Κάποιος μπαίνει και ζητάει ν΄αγοράσει μιά συγκεκριμένη φωτογραφία του Κουν.
Αρνείται.
- Είναι μοναδική. Δεν μπορώ να σας την δώσω.
Ο πελάτης ξεφυλλίζει τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες που μπορούν να αναπαραχθούν. Επιλέγει δυό τρείς, παραγγέλνει και φεύγει.
Ο Elite -όλοι έτσι τον ξέρουν- μου εμπιστεύτηκε το όνομά του.
- Μόνο ο Μουσούρης με φώναζε με το όνομά μου. Ερχότουσαν διάφοροι και του πρότειναν να φωτογραφίσουν τις παραστάσεις τσάμπα, «Εχω φωτογράφο» τους έλεγε.
Το βλέμμα μου φεύγει από τις φωτογραφίες και το γλυκό πρόσωπο του φωτογράφου και μέσα απ’ την βιτρίνα πλανιέται στην Φωκίονος Νέγρη.
- Αυτή η γειτονιά έχει τρείς όψεις. Ερχομαι κάθε πρωΐ. Το πρωΐ με τη λιακάδα και τα παιδιά είναι παράδεισος. Το απόγευμα, άλλο πράγμα, βγαίνουν οι συνταξιούχοι. Το βράδυ γίνεται μπορντέλλο.
Μνήμες από την χαμένη πατρίδα, την Κωνσταντινούπολη, μνήμες από την χαμένη γειτονιά
Χωρίς να πει άλλη λέξη βγάζει ένα αντίγραφο της φωτογραφίας που κοίταζα και μου το προσφέρει.