Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Χρήμα παραχρήμα

χρήμα είναι ό,τι ο άλλος έχει ανάγκη...


Τι τα θες, τι τα γυρεύεις
και την ουσία αναζητείς
μεσ' στην ψυχολογία ;
Δεν θα την βρεις
παρά
αν έχεις χρήμα και παρά
σαν παρουσία

την δεύτερη αν θρησκεύεσαι
την πρώτη αν παντρεύεσαι
το μέλλον σου ανήκει
συμβολαιογραφικώς
κι' ολοσχερώς με παρρησία,
σαν πεμπτουσία


Τι τα θες, τι τα γυρεύεις
κι όλο την ψάχνεις την ουσία;
Δεν έχεις την ισορροπία
στα συν
στα πλήν
μα αν το χρήμα στερηθείς
τότε μπορεις ν' αντιληφθείς
την απουσία...

και να λατρεύσεις τον θεό,
του χρήματος επιταγές
ακάλυπτες
και τα βιώματά σου,
τα παιδιά σου
του τελευταίου σου εραστή
την οπτασία...
την συνουσία...


Τι τα θες τι τα γυρεύεις
για την ουσία προσπαθείς,
στ' αριστερά του μηδενός άμα βρεθείς
μέσα στη ζέστη του χιονιά,
στου καύσωνα το κρύο
στο κόκκινο της θάλασσας,
στο γαλανό του ήλιου
παρηγοριά έχεις μία...
την πληνουσία


Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Το μήλο κάτω από τη μηλιά...

λένε ότι θα πέσει και μπορεί νάναι σωστό...

στην περιπτωσή μας παντως ο "κλώνος" της breeze αντί να πέσει...ανέβηκε στην καρέκλα !
Ενα χαρακτηριστικό της ράτσας τους είναι οτι αρσενικά και θηλυκά μοιάζουνε σαν δυο σταγόνες νερό ενώ σε άλλες τα αρσενικά είναι πιο χοντροκέφαλα και βλοσυρά.
Μαμά και γιός πρεπει να χωρίσουν πλέον, όπως φροντιζει η φύση, τουλαχιστον για τα μη ευνουχισμένα ζωα. Ηταν ο άτυχος της παρέας από τα πέντε breezόπουλα αφού αθέτησε την υπόσχεσή του ο καπαρώσας. Θα συνεχίσει την ζωή του στην αυλή ενός συγκροτήματος ενοικιαζομένων δωματίων βγαζοντας το φαγάκι του με τις τσαχπινιές του. Ο "κλώνος" λοιπον θα παραμείνει επαρχιώτης ενω η μαμά του θα επιστρέψει εις την πρωτεύουσα εξ ου και το ελαφρώς σκοτεινιασμένο της ύφος, τέρμα ο κήπος και τα μεγαλεία, τα δεντρα να σκαρφαλώνει, τα τζιτζίκια για να παίζει και τα χορταράκια να ρυθμίζουν τα πεπτικά της προβλήματα. Του ευχομαι να περνάει τόσο καλά όσο και στα "μαθητικά" του χρόνια !!


Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Sotto vento


Αναζητώντας σύνδεση
του υπολογιστή
μια που δεν με συνδέσανε
σε ίντερνετ γραμμή
εβγήκα με το λάπτοπ μου
να ψάξω στην αυλή
μήπως πετύχω γείτονος
ελεύθερη γραμμή

Το σήμα ήταν αδύνατο
έψαχνα για κρεσέντο
και βρήκα το πιο ισχυρό
εκει που ήταν σταβέντο
σε μια γωνιά του μπαλκονιού
κλεισμένη πέρα ως πέρα
σταφύλια κι' αμπελλόφυλα
να κόβουν τον αέρα

Σταβέντο είν’ το υπήνεμον
Σε γλώσσα ναυτική
Και σόττο βέντο λέγεται
Εις την ιταλική

Αντιστοιχεί στη μια μεριά
σε πλοία ή σε νησιά
Η άλλη λέγεται σοφράν
Όπου ο άνεμος φυσά

Ω καταιγίδες μπόλικες
Υπήρξαν στην ζωή μου
Και σε σταβέντο θάθελα
Ν’ αράξει η ψυχή μου

Ποιος ξέρει αν η μοίρα μου
Απόψε δεν θα αλλάξει
Και σε σταβέντο στεριανό
Καφέ θα με κεράσει

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Περι Πέτιας, περιπέτεια

Ο πιστότερός μου φίλος


Κάθε Παρασκευή, τώρα το καλοκαίρι, σκέπτομαι την Αγία Παρασκευή, μεγάλη η χάρη της. Είναι κληρονομικό, οικογενειακό μου, αυτό. Πάντα θυμόμουνα την συγχωρεμένη την μάνα μου που μου έλεγε πως την έβλεπε τακτικά στα όνειρά της να την συμβουλεύει. Ετσι στην κατοχή πήρε τα βουνά φορτωμένη τα προικιά της να τα ανταλλάξει με τρόφιμα όταν της το ψιθύρισε μια μαυροφορεμένη στο όνειρό της. Με τις ανταλλαγές πήρε μια κατσίκα με την οποία την βγάλανε όλο το δύσκολο διάστημα, χαμογελώντας συγκαταβατικά στις βλάχες που φοράγανε τις Κυριακές, σαν ερχότουσαν από τα μέρη της μάνας μου, τα κεντητά τραπεζομάντηλα σαν επίσημη ενδυμασία. Μετά η μαυροφορεμένη την έστειλε στην Αθήνα να βρει και να παντρευτεί τον πατέρα μου εν μέσω εμφυλίου. Πάντως όταν εγώ μεγάλωσα, αραίωσε τις επισκέψεις της ή η μάνα μου δεν μου μίλαγε πια για τα όνειρά της, όταν μεγαλώσουν τα παιδιά σου, τι όνειρα προσωπικά νάχεις;
Στο χωριό υπάρχει φυσικά εκκλησία της Αγίας Παρσκευής, παλιά και ιστορική, έχει μάλιστα και ένα ρολόϊ ηλιακό στην νότια είσοδο που έφιαξε κάποιος ενορατικός κάτοικος πολλά χρόνια πριν ανακαλυφθεί η θερινή ώρα. Το λέω αυτό γιατί άκουσα να λένε ότι το ηλιακό ρολόϊ πάει πίσω !! Το παλιό μας σπίτι ήταν εκεί κοντά αλλά για κάποιους λόγους που δεν έμαθα ποτέ εμείς πηγαίναμε στην άλλη εκκλησία στην άλλη άκρη του χωριού. Φαίνεται την Αγία Παρασκευή την είχανε μόνο για τα όνειρα. Σαν παιδί φανταζόμουνα την Αγία Παρασκευή να βγαίνει τα βράδια πετώντας από το καμπαναριό και να έρχεται σπίτι μας. Την φανταζόμουνα να πηγαίνει και να μιλάει με την μάνα μου, οπότε ούτε φοβόμουνα ούτε περίεργος ήμουνα να μάθω τι της λέει, ηταν κάτι που «υπήρχε» φυσιολογικά την εποχή εκείνη.
Μεγαλώνοντας το ενδιαφέρον μου μετατοπίστηκε στην γιορτή της Αγίας Παρασκευής, στις τελευταίες μέρες του Ιούλη οπότε η γιαγιά της φίλης μου της Βούλας, συνονόματη κι’ αυτή, έφιαχνε σπιτική καρυδόπιττα. Τις χρονιές που ξέχναγα την μέρα της γιορτής έμενα χωρίς την γλύκα του γλυκού της.
Χρόνια πολλά περάσανε από τότε και δεν μου έτυχε να ονειρευτώ την Αγία Παρασκευή ούτε να συναντήσω στην ζωή μου κάποια Παρασκευούλα. Αλλάξαμε και σπίτι οπότε δεν πέρναγα εξω από την εκκλησία, σιγά-σιγά η ζωή μου περιορίστηκε σε άλλα γυνσικεία ονόματα, το Παρασκευή μου θύμιζε μόνο την τελευταία εργάσιμη μέρα της εβδομάδας, μέχρι την τελευταία Παρασκευή…
Ξυπνάω νωρίς κάθε μέρα, με το σπάσιμο της αυγής και κοιτάζω από το μπαλκόνι τα θαλάσσια σημάδια για να κανονίσω τα ψαρέματά μου ανάλογα με τον καιρό. Την Παρασκευή βέβαια δεν χρειαζόταν να κοιτάξω, ο αέρας λυσσομανούσε όλη την νύχτα και φυσικά θα συνέχιζε όλη την μέρα. Ξαναγύρισα στο κρεββάτι μου και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ. Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου κατάλαβα ότι συνομιλούσα σε μια άγνωστή μου γλώσσα με μια λεπτή μαυροφορεμένη οπτασία. Δεν θυμάμαι τι συζητάγαμε, θυμάμαι μόνο την τελευταία ερώτηση που έκανα : «Τι γλώσσα μιλάμε;» ¨Βουλγάρικα» ήταν η απάντηση της μαυροφορεμένης που χάθηκε απομακρυνόμενη από το όραμά μου. Ο αέρας με υποχρέωσε σε ψαρευτική αδράνεια, οι ώρες κύλισαν βασανιστικά μέχρι να μεσημεριάσει και να πάω για μπάνιο. Ούτε σκέψη για βάρκα, αποφάσισα να πάω με το αυτοκίνητο σ’ ένα κολπίσκο που απάγγιαζε κάπως στο βοριαδάκι. Κατέβηκα σε κάτι βραχάκια και βούτηξα με την μάσκα. Απελπισία. Ανακατωμένη η θάλασσα είχε σηκώσει όλα τα εποχικά άνθη απ’ τα φύκια, ολόϊδια με χιονοθύελλα σε άλλα χρώματα. Αδύνατον να ψάξω για χταπόδια ή όστρακα, βγήκα γρήγορα με μοναδικό τρόπαιο ένα όστρακο όπου το πορτοκαλί «νύχι» του σαλιγκαριού θυμίζει ημιπολύτιμο λίθο. Ξάπλωσα κλείνοντας τα μάτια και μου φανηκε πως είδα πάλι την μαύρη οπτασία. «Δος μου το νύχι» μου είπε. Σαν σε όνειρο έβγαλα το μαχαίρι μου και απέσπασα το «νύχι» από το όστρακοειδές. Εκλεισα πάλι τα μάτια αλλά η μαυροφορεμένη οπτασία είχε εξαφανισθεί ενώ μια άλλη, μπικινοφορούσα ξανθειά, είχε εμφανισθεί όταν τα ξαναάνοιξα.. Αρχισα να παρατηρώ σχεδόν αδιάκριτα την νεοφερμένη, η εικόνα της σωματικά ικανοποιούσε πλήρως τα κριτήριά μου, ενώ στο βάθος μου φαινότανε ότι έβλεπα μια μαυροφορεμένη να απομακρύνεται. Το χαμογελαστό πρόσωπο της κοπελλιάς με τράβαγε σαν μαγνήτης
Ολοι οι άνθρωποι μερικές φορές οπλίζονται με θάρρος. Σηκώθηκα, πήρα το «νύχι» και της το πρόσφερα λέγοντας « Μπορείς με λίγη πλαστελίνη να κάνεις ένα δακτυλίδι για να παίζει η κόρη σου ή ακόμα να το δέσεις σε κανονικό δακτυλίδι». Βέβαια δεν ήξερα αν είχε παιδιά αλλά εκείνη την στιγμή ξεπρόβαλε πίσω από ένα βράχο ένα κοριτσάκι τριών- τεσσάρων ετών. Η κοπελλιά το περιεργάστηκε, με κοίταξε στα μάτια και είπε
«Δεν καταλαβαίνει όλα ελληνικός»
«Τι γλώσσα καταλαβαίνεις;»
«Ινγκλισς»
Ανακουφισμένος της εξήγησα με τα μέτρια αγγλικά μου τα περί δακτυλιδιού. Και τα δικά της αγγλικά μέτρια ήταν, μίλαγε σε μια άλλη γλώσσα με το κοριτσάκι της.
«Γουέρ αρ γιου κομ φρομ ;»
«Μπολγκάρια»
Μιλήσαμε αρκετή ώρα για διάφορα πράγματα σαν να είμαστε παλιοί φίλοι. Το κοριτσάκι έδειχνε μαγεμένο με το κόσμημά της και ακολουθούσε τις συμβουλές της μαμάς της για να μη το χάσει. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα πως έπρεπε να φύγω.
«Γουέλ, θενκς φορ δε βερυ νάϊς τόκιν γουιδ γιου»
«Ο, γιες ιτ γουοζ νάις. Γουατ ιζ γιορ νέιμ ;»
«Δέι κολ μι Τζι. Γουατς γιόρς ;»
«Πέτια»
«Γουάτ ;»
«Πέτια, ιτς α μπολγκάριαν νέιμ, ιτ μίινς δε σέιμ γουιθ δε γκρίικ νέιμ Παρασκευή…»

Μερικά "νύχια" από όστρακα

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Σουρρεαλισμός δεν είναι μόνο ποίηση

.
Μια έκπληξη περίμενε σήμερα το πρωΐ όσους κοιτάζανε το λιμάνι του Γαλαξιδιού.
"Τι είναι αυτό το πράγμα" αναρωτιότουσαν. Κάτι ακαθόριστο, σαν να ήτανε καμουφλαρισμένο ήταν δεμένο εκεί που δένουν τα πλοία. Πλησιάζοντας βέβαια, το μυστήριο λύθηκε, μάλλον είχαν προσλάβει σουρρεαλιστή διακοσμητή εξωτερικών χώρων στο πλεούμενο και το έβαψε στα γούστα του !!
Και' γω που νόμιζα ότι στην ποίηση εξαντλούνται οι φαντασιώσεις !



Θέλω να πιστεύω πως τα ζωντανά της θάλασσας επηρεάζονται λιγότερο από τον άνθρωπο σε τέτοιες ...αισθητικές παρεμβάσεις καθώς και ότι οι ιδιοκτήτες του πλοίου κατάλαβαν πόσο...ταιριαστό είναι το σκαρί τους (γενικά) με το περιβάλλον του Γαλαξιδιού.



Επίσης προβληματίζομαι για την αλληλοεπίδραση της ποίησης και της λογοτεχνίας με τέτοιες "εικαστικές" παρεμβάσεις στη δουλειά των ματσακονιστών και των καλλιτεχνών της μουράβιας, μπολιασμένες με το σπέρμα του "άγριου και βαθιού σουρρεαλισμού".
Οσοι παρακολουθείτε λογοτεχνικά σάιτς καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Μαρία, σ' όλες τις γλώσσες

Υπάρχει μια γλώσσα στην Μεσόγειο όπου ο ουρανός λέγεται Σε και η θάλασσα Μα.
Τα ονόματα των ανθρώπων ακούγονται όπως και στην υπόλοιπη Μεσόγειο.

Ο ουρανός θα αρχίσει να γίνεται σκούρος, όλο και πιο πολύ...

Μετά θα πάρεις το μαύρο χρώμα της νύχτας που δεν έχει αστέρια και θα δείξεις την σκληράδα σου, Σε.
Το όνομά της θα μέίνει το ίδιο, "Μαρία".
Κάθε φορά που θα ακούγεται τα παιδιά θα φεύγουν μακριά, τρομαγμένα, λες και μπορούν να ξεφύγουν απ' τ' ουρανού το σκέπαστρο.
Τι σημασία έχει πότε είναι η γιορτή της, Σε ;

Λατρεύω την πρωϊνή ακινησία της θάλασσας.

Λατρεύω τον ήλιο να γλιστράει απαλά στην επιφάνειά σου και τα καΐκια ήρεμα καθισμένα πάνω σου. Σαν εραστές.
Καμμιά Μαρία δεν θα άντεχε τόσους πολλούς εραστές, Μα, μόνο εσύ.

Πολλά καΐκια έχουν το όνομα "Μαρία" σκέτο ή σαν συνθετικό τους.
Αλλά ποιός εραστής μπορεί ν' αλλάξει την ροή της θάλασσας ;
Μόνο ν' αλλάξει ρότα απ' την ρεστία της μπορεί, τίποτε άλλο.
Κάπως έτσι τις αντέχει τις "Μαρίες" η ζωή μας, Μα.

Υπάρχει μια γλώσσα στην Μεσόγειο όπου ο ουρανός λέγεται Σε και η θάλασσα Μα.
Τα ονόματα των ανθρώπων ακούγονται όπως και στην υπόλοιπη Μεσόγειο.
Σκέφτηκα πως η θάλασσα κι' ο ουρανός ενώ είναι τα δυο απέραντα που αντικρύζει ο άνθρωπος συμβολίζονται με τον ελάχιστο συνδυασμό γραμμάτων σ' αυτή την γλώσσα.
Στα ελληνικά, οι δύο αυτές λέξεις, ο ουρανός κι η θάλασσα "απαιτούν" από επτά γράμματα ενω η ασημαντότητα δώδεκα και το απειροελάχιστο δεκατέσσερα γράμματα.
Πρώτη φορά έννιωσα να υστερεί ποιητικά η ελληνική γλώσσα.

Η γλώσσα είναι η τοπική διάλεκτος της Τζένοβα. Ισως δεν ήταν τυχαίο ότι εκεί προτίμησε να περάσει τα ώριμα χρόνια της ζωής του ο Τζιουζέππε Βέρντι

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Νηρηΐδα

Σαν ψάρι έξω απ' τα νερά του, όλο μονάχος κολυμπώ...



Από τα λίγα που γνωρίζω
σαν Νηρηΐδα κολυμπάς
και μακροβούτια όταν κάνεις
κλειστή την μύτη σου κρατάς

Τα κύματα με χάρη σκίζεις
με όποιο στυλ κι' αν προτιμάς
ανάσκελα ή με το πλάϊ
ή μπρούμητα αν κολυμπάς

Κι'όταν με χάρη πλατσουρίζεις
και τα χεράκια σου κτυπάς
φιάχνεις μικρές φυσσαλιδούλες
απ' τ' άρωμά σου που φοράς

Η θάλασσα να ευωδιάζει
και συ ένα χάρμα οφθαλμών,
σκηνή του Παραδείσου μοιάζει
στα άδυτα των Ουρανών

Οποιος σε τέτοια κολυμπάει
θεία κι' ευωδιαστά νερά
όλους τους πόνους του ξεχνάει,
ο καραφλός βγάζει μαλλιά !

Μωρό μου, εγώ, ο ποιητής σου
ετούτο μόνο σου ζητώ
όταν στη θάλασσα πηγαίνεις
στο πλάϊ σου να κολυμπώ !



για τους γαλλομαθείς (κυρίως) το τραγουδάκι : http://www.youtube.com/watch?v=kRWog09UvUs

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Μια μέρα που ξεκίνησε στην Αμφισσα (για λίγες ώρες)

Είχα καιρό να βρεθώ στην Αμφισσα, το μέρος όπου πρωτοδιορίστηκα. Την επισκέφτηκα για δουλειές κι' έτσι είχα λίγο καιρό να την περπατήσω, τις προηγούμενες φορές που βρέθηκα εκεί μονοπολούσε τις ώρες μου το νοσοκομείο.
Η πόλη έχει βελτιωθεί πολύ από την εποχή που εργαζόμουν εκεί, βαστώντας και προδίδοντας συγχρόνως την παράδοση. Πως αλλιώς να σχολιάσει κάποιος τους Αφούς Κουτσομπόλη και τα γλυπτά-επί προβατίνας- έργα τους. Οι φωτογραφίες αψευδείς μάρτυρες
Περπατώντας από την μια δημόσια υπηρεσία στην άλλη παρατηρώ πολλά αλλά δεν τα φωτογραφίζω όλα. Η κίνηση είναι αραιή, ο ήλιος αργεί να κάνει την εμφάνισή του στην πόλη λόγω των ψηλών βουνών που την περικλείουν. Ηρεμοι ρυθμοί στην πόλη και κρίνοντας από την κοπελλιά στην οποία απευθύνθηκα, οι γυναίκες δημόσιοι υπάλληλοι στην Αμφισσα είναι πολύ καλύτερα ντυμένες από τις αντίστοιχες των Αθηνών, περισσότερο εξυπηρετικές, πολύ πιο ανθρώπινες και ευγενικές και πιο...σέξυ ! Το τελευταίο πάντως ίσως να οφείλεται στις μόνιμες φαντασιώσεις μου, ίσως και στις υψηλές θερμοκρασίες. Η ζέστη πειράζει, είναι βέβαιο, οπότε με το τέλος των υποθέσεών μου επιστροφή στα πάτρια εδάφη και... φύγαμε !!
Η βάρκα είναι το πιο ιν πράγμα το καλοκαίρι. Μπαίνεις, ξανοίγεσαι κι' είναι όλος ο κόσμος δικός σου. Ολος ο κόσμος τα λίγα άλογα της μηχανής Και τα ψάρια, αν είσαι σχετικός με το είδος.
Την ώρα του μπάνιου στρίμωξα σε μια κοιλότητα ενός βράχου έναν επινέφελο (!) δηλαδή ροφόπουλο. Πάντα είχα άχτι να πιάσω ένα ροφό μια που δεν χρησιμοποιώ ψαροντούφεκο, ας είναι και μικρούλης !!

Αυτά βέβαια συμβαίνουν σπανιότατα και είναι δώρα της Τύχης. Δεν μπορώ να στηριχτώ σε τέτοια για να αντικρούσω την παροιμία για του ψαρά το πιάτο. Μετά το μπάνιο σοβάρεψα. Την πετονιά μου και...ραντεβού με τα λιθρίνια

Την ώρα του ψαρέματος γίνονται οι πιο τρελλοι διάλογοι μεσ' στο μυαλό. Από τη μιά παρακαλώ το ψάρι να τσιμπήσει κι' από την άλλη ονειρεύομαι ξύπνιος. Πίσω από την επικάλυψη του "ονείρου" στο διάστημα που δεν τσιμπάει. οι αισθήσεις τεντωμένες περιμένουν να "ακούσουν" την πετονιά ενώ σε άλλο πιο "βαθύ" επίπεδο ψάχνουν σημάδια μήπως χαλάσει ο καιρός. Στην θάλασσα παίζεις πάντα "εκτός έδρας", δεν έχει αστεία. Τα όνειρα στο ψάρεμα είναι πιο γλυκά από της νύχτας, ίσως γιατί είναι πιο "ελεγχόμενα", ίσως γιατί φαντάζομαι να μοιραστώ τα ψάρια μου με το μισό που ψάχνω....


Το τέλος ης μέρας έρχεται. Επιστροφή πεινασμένος στο σπίτι.. Τα ψαράκια στη φωτιά με αλάτι !! Είναι η ώρα της απόλαυσης των κόπων.Το ξεκίνημα της μέρας στην Αμφισσα έφερε γούρι !

Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Δώσε κάτι και σε μας τους συνονόματους, Τζίο !!

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο Gio Ponti το 27ο Arlington Million

Κυριακή 09/08/2009 09:58
Με διαφορά 1 ¼ μήκος ο Gio Ponti κατέκτησε το 27ο Arlington Million μπροστά σε 28.000 θεατές και έκανε την τέταρτη συνεχόμενη νίκη του σε ιπποδρομία G1. Συγχρόνως την ένατη νίκη του σε δεκατέσερεις συμμετοχές. Τα δε έσοδα του από έπαθλα υπερβαίνουν πλέον τα 2.000.000$! Είναι χαρακτηριστικό των δυνατοτήτων του τετραετούς Gio Pont (Tale Of The Cat -Chipeta Springs απο Alydar) ότι κερδίζει με την ίδια άνεση, είτε στα 1600μ. είτε στα 2200μ. με κάθε στίβο (βαρύ, ελαφρύ κλπ), είτε στο χόρτο, είτε σε συνθετικό!

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

Ο,τι φοβάμαι περισσότερο


Κάθε φορά που έρχομαι να σε βρω, στο ίδιο πάντα μέρος, την ίδια πάντα ώρα, την ίδια πάντα μέρα του Αυγούστου, το ίδιο κρύο συναίσθημα μου σφίγγει την καρδιά: ο φόβος να μη σε ξαναδώ, ο φόβος να μην σε ξαναβρώ στο κελλί σου, γονατιστή, σαν μόλις νάχεις τελειώσει την προσευχή σου, σαν μόλις νάχεις τακτοποιήσει τα πάντα στον περιβάλλοντα χώρο σου.
Αλλά όχι και στην ψυχή σου.
Αυτό ραγίζει την δική μου την καρδιά.
Η φιλία μας, αν μπορεί κάποιος να πει φιλία μια τέτοια σχέση, είναι δυνατή, γλυκειά και πάνω από μικρότητες. Σμιλεύτηκε τόσα χρόνια στις καρδιές μας, από τότε που κλείστηκες στο μοναστήρι κι’ ας βλεπόμαστε μόνο μια φορά κάθε Αύγουστο κι’ ας μιλάμε ελάχιστα ή και καθόλου. Κάθομαι δίπλα σου, γονατιστός κι’ εγώ, παράλληλες οι ματιές μας, ίσως κι’ οι προσευχές μας. Τότε γεμίζω από σένα, ξεφορτώνω τα βάρη της καρδιάς μου και διώχνω κάθε λύπη. Δεν είμαι θρήσκος άνθρωπος αλλά στην παρουσία σου ψυχανεμίζομαι.
Από τότε που εγκατέλειψες τα εγκόσμια για ν’ αποφύγεις μια σκηνή ζηλοτυπίας, μια άδικη ζήλεια ενός αρρωστημένου εραστή για ένα παιδάκι, η ζωή σου έσπασε αλλά και του παιδιού το ίδιο, αυτό δεν τόμαθες ποτέ. Κλεισμένη στο κελλί σου ξέχασες εύκολα τα χάδια και τα μάτια του εραστή σου αλλά ποτέ τα δύο απορημένα παιδικά που σε κοιτάζανε όταν τους άνοιγες τον δρόμο για την ηδονή. Κι’ ήτανε λειτουργία, όρθρος κι’ ευχέλαιο μαζί , ήτανε μάθημα ζωής κι’ όχι απιστία. Ούτε πλεονεξία ερωτική ήτανε, ούτε ακατανόητος πόθος. Μονάχα μια παρόρμηση εσωτερική, αυτά που έμαθες να τα διδάξεις πάνω σε άγραφο χαρτί, ελπίζοντας η αγνότητα να τ’ αθωώσει όλα. Μα σαν σε κοίταξε ο πιτσιρικάς που έκανες άντρα, διαπίστωσες την ματαιότητα. Μπορεί να μην τολμούσε να σου μιλήσει ποτέ-τα δέκα χρόνια διαφορά τότε φάνταζαν αιώνες- μα τόξερες πως θα σε ποθούσε ξανά, στην κάθε φλογισμένη του ανάσα. Σαν πιο μεγάλη αναγνώρισες αμέσως το αμοιβαίο πολυπόθητο συμπλήρωμα. Ο πιτσιρίκος το μπέρδευε ακόμα με την πρωτάρικη χαρά.
Δεν το μετάνοιωσες ποτέ. Πήρες όμως τα μέτρα σου να μην το επαναλάβεις. Δεν φοβήθηκες μη στο ζητήσει ο πιτσιρικάς, τον εαυτό σου φοβήθηκες που δεν θάχες λόγο πειστικό να του αρνηθείς. Τον εαυτό μας πάντοτε φοβόμαστε, Κασσιανή. Κανένας πειρασμός δεν είναι πιο ισχυρός απ’ αυτόν, εκτός από τον θάνατο.
( Παύση )
Δεν είμαι τόσο τυφλός να μην βλέπω τα πεταρίσματα της καρδιάς μου , ούτε τόσο χαζός ώστε να μην αναγνωρίζω τα τρυκ του μυαλού μου. Σε βλέπω σε κάθε σκια το βράδυ στους τοίχους, ακούω την φωνή σου σε κάθε κραυγή, ανθρώπινη και ζώου. Υπερασπίζομαι την εικόνα σου μ’ όλη μου την αξιοπρέπεια, όλα μου τα όνειρα είσαι εσύ, ακόμα κι’ όταν είμαι με άλλη. Οπου κι’ αν γυρίζω νομίζω ότι βλέπω την μορφή σου, όπου κι’ αν βρίσκομαι νοιώθω την έλλειψή σου. Τα δάκρυα μου έχουν στερέψει από καιρό. Θάμουνα χαμένος αν δεν είχα την ευκαιρία κάθε Αύγουστο να ζήσω λίγο δίπλα σου. Τρώω όταν πεινάω, πίνω όταν διψάω , περιμένω και σκέπτομαι μέχρι νάρθει η μέρα αυτή. Τότε που είμαι καθισμένος δίπλα σου, τότε όμως είναι που νοιώθω πιο μακριά σου…
( Τέλος της παύσης )
Και φέτος ήσουνα εκεί, γονατισμένη μόλις είχες τελειώσει την προσευχή σου και τακτοποιήσει τις σκέψεις σου. Δέχθηκες την παρουσία μου δίπλα σου σαν κάτι φυσιολογικό και απαραίτητο. Μπορεί να ζεις στο κελλί σου μα παρακολουθείς τις ημερομηνίες και το περίμενες. Δεν μπορώ να μυρίσω την επιδερμίδα σου για να μάθω αν σε συγκινεί η παρουσία μου ή σε γαληνεύει, όπως με γαληνεύει η δική σου. Προσπάθησα να προσευχηθώ μα δεν μου βγήκε.
Φοβάμαι μην προδοθεί η ταραχή μου.
Φοβάμαι το τέλος της λειτουργίας του Εσπερινού.
Μα πιο πολύ φοβάμαι μήπως δεν σε ξαναδώ, Κασσιανή.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Με τέτοιο όνομα πως να χάσει ;; ( ! )


Ο Gio Ponti φαβορί για το Arlington Million
Τετάρτη 05/08/2009 09:49



Τι Τζιο Ποντι, τι Τζι Πόντιος, βρήκανε το μυστικό της επιτυχία και στα άλογα !!

αντιγράφω από ippodata

Το Σάββατο θα διεξαχθούν στο προάστειο του Σικάγο, το Arlington Million και τα Beverly D και Secretariat, οι δύο επίσης G1 ιπποδρομίες που ... στολίζουν την συνάντηση.
Και οι εννέα ίπποι που είχαν προεγγραφεί παρέμειναν στην ιπποδρομία του εκατομυρίου και η τιμή που άνοιξε ο Gio Ponti είναι 5/2, τιμή που μάλλον θα πέσει καθώς ο τρόφιμος του Christophe Clement έχει ήδη κερδίσει τρεις ιπποδρομίες G1και θεωρείται ο καλύτερος ίππος στο χόρτο στην Β.Αμερική. Θα ιππευθεί απο τον Ramon Dominguez και κληρώθηκε στο, όχι και κακό, κουτί 6. Ο Einstein άνοιξε δεύτερο φαβορί με τιμή 4/1 και πήρε το εσωτερικό κουτί (1), που ίσως του δώσει πλεονέκτημα.

Λορελάϊ (αναδημοσίευση)



Τρία κοχύλια μούφερε της θάλασσας το κύμα

χρώμα έχει το 'να του βυθού, της άμμου ώχρα τ’ άλλo

το τρίτο κι’ ομορφότερο, στα χρώματα σου μοιάζει


Σαν χελιδόνια φώλιασαν στη φούχτα μου και μείναν

να φέρει το 'να τη χαρά, τ’ άλλο τη νοσταλγία,

το τρίτο και το πιό πιστό, στη μνήμη τη μορφή σου


Σαν λουλουδάκια άνθισαν, την ευωδιά απλώσαν

για να μυρίζει γιασεμί και φούλι η νυχτιά μου,

το τρίτο και πιό εύοσμο, το άρωμά σου κλείνει


Μα εσύ που πάντα ερχόσουνα στο πλάϊ μου να γείρεις

πού ταξιδεύεις άραγε και στέλνεις τα κοχύλια,

σε ποιούς αλλοτινούς καιρούς τα κύματά σου αφήνεις;


Σε περιμένω θε’ να 'ρθείς, να βγεις μέσα απ’ το κύμα

και να στεγνώσεις τις πληγές, γλυκά να τις γιατρέψεις,

ή μήπως και ξεχάστηκες εκεί μακριά στα βάθη...



Τρία κοχύλια μούφερε της θάλασσας το κύμα

Τρία κοχύλια που κανείς δεν μπόρεσε να κλέψει

Το ένα είναι η θάλασσα και τ' άλλο ο αγέρας

Το τρίτο, το πολύτιμο, τόσο πολύ δικό μου.

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Αμαρτωλή προσευχή

.

Φόντο ο ουρανός και το περίγραμμά σου
Γυμνό κορμί
Σταγόνα μία απ’ τα υγρά σου
Λαμπυρίζει
Αμφίσημα ταλαντεύεται στ΄όριο, στου δέρματος την άκρη

Καυτή η άμμος
πιότερο φλέγεται στο άγγιγμα της σκιάς σου
Και περιμένει
Την σταγόνα σου

Της ένωσης η προσμονή, είν’ προσευχή αμαρτωλή