Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Τα Χριστούγεννα του Billy the Kid

Πίνακας του Γ. Ρόρρη, συμβατός με την σημερινή οικονομοκοινωνική κατάσταση.

Αγαπητοί περαστικοί από τον χώρο μου, για σας. Αυτή είναι μια εδική ανάρτηση που γίνεται τώρα, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ώστε αν την διαβάσετε- κατανοήσετε η επίδρασή της να έχει περάσει μέχρι τις γιορτινές μέρες. Απαιτεί χρόνο περίπου μισης ώρας και προσεκτική ακρόαση δύο διαφορετικών εκδοχών του ίδιου τραγουδιού, απαραίτητων για την κατανόηση όλης της ανάρτησης, άρα ξεκινήστε το όταν έχετε εύχέρεια χρόνου.


Καλά Χριστούγεννα

gpoint


Pat Garrett and Billy the Kid

Λίγα λόγια για το έργο το οποίο μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό τελευταία, ειδικά τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα και ανακοινώνονται συνέχεια σκληρά οικονομικά μέτρα από την νεοεκλεγμένη κυβέρνηση.

Η ιστορία του Pat Garrett and Billy the Kid μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη το 1973 σε μια εποχή που τα γουέστερν ήταν πλέον εντελώς εκτός μόδας και έτσι δεν έτυχε της αποδοχής που της άξιζε παρ΄ ότι ήταν μια πάρα πολύ καλή ταινία. Στους ελληνικούς κινηματογράφους είχε ένα τίτλο σαν "Η μεγάλη μονομαχία"( ή κάτι τέτοιο), ενώ την ίδια στιγμή ο Billy the Kιd ήταν γνωστός στην Ελλάδα, από την σειρά των Λούκυ Λουκ, σαν Μπίλυς ο Τρομερός.
Ο Pat Garrett ήταν ληστής και ο νεότερος Billy the Kid, το πρωτοπαλλήκαρό του. Οταν ο Πατ Γκάρετ ένοιωσε να γερνάει εγκατέλειψε τις ληστείες και έγινε...σερίφης. Ο Μπίλλυ δε Κιντ συνέχιζε τις ληστείες για τα...έξοδά του καλοπιάνοντας συγχρόνως τους φτωχούς χωρικούς και δεν πίστεψε ποτέ ότι ο πρώην φίλος του θα τον σκότωνε. Αγνόησε τις απειλές και την διορία που του έδωσε για να φύγει και το πλήρωσε με την ζωή του.
Αλησμόνητη θα μου μείνει η έκφραση του προσώπου του Τζέημς Κόμπερν (Πατ Γκάρρετ) αμέσως μετά τον φόνο. Αν δεν κάνω λάθος (δεν είμαι φαν του σινεμά) πήρε Οσκαρ γι' αυτόν τον ρόλο. Μπίλλυ ήταν ο Κρις Κριστόφερσον και στον μυστηριώδη ρόλο του Ελίας ο Μπομπ Ντύλαν που φυσικά έγραψε και το (πολύ καλό) σάουντρακ του δίσκου. Από αυτό παρακαλείσθε να ακούσετε ένα κομμάτι βλέποντας συγχρόνως ταιριαστές με τα λόγια φωτογραφίες από το έργο.

Ενα τραγούδι από την ταινία




Αυτό το τραγούδι δεν παίχθηκε ποτέ ζωντανό μέχρι την φετινή χρονιά από τον Ντύλαν. ο οποίος κάνει πολλές συναυλίες κάθε χρόνο. Η βασικότερη αιτία ήταν ότι στην ταινία υπήρχε ένα τραγούδι που χαρακτηρίσθηκε "τα ωραιότερα δυόμισυ λεπτά της ροκ μουσικής", ένα τραγούδι που οι διασκευές του έχουν ξεπεράσει τις 5 000 (!) και που έχουν τραγουδήσει οι πάντες όλοι. Και αυτό το τραγούδι ταιριάζει με την εποχή που ζούμε, τότε αναφερότανε στους μελλοντικούς φόβους μας ενω τώρα βρίσκονται, κοινωνικά, προ των πυλών.
Απολαύστε το
Τα λόγια είναι μετά το βιντεοκλιπ στα αγγλικά.

Knockin' On Heaven's Door


Mama, take this badge off of me
I can't use it anymore.
It's gettin' dark, too dark for me to see
I feel like I'm knockin' on heaven's door.
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door

Mama, put my guns in the ground
I can't shoot them anymore.
That long black cloud is comin' down
I feel like I'm knockin' on heaven's door.
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door

Οπως σας είπα, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς τον λόγο, αυτά τα δυο τραγούδια "ντύνουν" τις γιορτές που έρχονται, ειδικότερα ο Μπίλλυ. Βλέπω τον κόσμο που θέλει να γιορτάσει, κάνει προσπάθεια να γιορτάσει, οι πιο οικονομημένοι ίσως τα καταφέρνουν καλύτερα, σκεπάζουν περισσότερο τα τρωτά τους σημεία με γκλαμουριά. Αλλά η σφαίρα τρυπάει όλο το στρώμα της και χώνεται κατάψυχα αν δεις κι' ακούσεις ευθεία τα σημάδια του καιρού. Πριν δυο χρόνια έγραψα ένα κομμάτι για τα Χριστούγεννα. Σήμερα μου φαίνεται πολύ πιο επίκαιρο, ίσως η αλλαγή στην πολιτική σκηνή να το έκανε. Ας το επαναλάβουμε σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε γιατί το τραγούδι του Μπίλλυ δεν παίχθηκε ποτέ ζωντανά για τόσα πολλά χρόνια. Ας φαντασθούμε τον Μπίλλυ, τον κοσμικό ληστή, χωρίς το γυναικείο του στήριγμα, μέσα στην σύγχρονη χριστουγεννιάτικη ελληνική κοινωνία...



Χρόνια πολλά περάσανε ή κάποιος έβαλε την Αγια νύχτα σε σιντί...

 Δεν έψαχνε να βρει την Αλήθεια. 
 Την δική του την αλήθεια έψαχνε. Μέσα στις χριστουγεννιάτικες μπάλλες που γίνονται παραμορφωτικά κυρτά κάτοπτρα σαν πλησιάσεις γιά να δεις. Αντιγραφή της κοινωνίας. Όσο πιό κοντά πλησίαζε κάποιον, τόσο πιό παραμορφωμένος του φαινότανε. Από μακριά όλα φαινότουσαν κανονικά. Μα τι του θύμιζαν ;
Δεν έψαχνε να βρεί άν ήταν σωστή η ημερομηνία της γέννησης του ήλιου ή αν εορτάζανε την του Διός την γέννηση, του Βούδα, του Μωάμεθ, όλοι θεία βρέφη ξεκινήσανε, στο δρόμο κάνανε τις διαφορές.
Ούτε τα έθιμα τα παμπάλαια, τα μισοξεχασμένα, με το σιτάρι στο πάτωμα, απλά και φτωχικά, χωρίς ξενόφερτες γαλοπούλες και τραπέζια αφθονίας. Το μέτρο έψαχνε, το αναλλοίωτο, ό,τι ήτανε πίσω από τις φανφάρες και τα τραγούδια.
Θυμήθηκε που κατέβηκε στο υπόγειο στα ξεσκέπαστα πιθάρια με το λάδι. Ιταν τα φέρανε απ΄το χωριό τα βάλανε εκεί, σε δροσερό μέρος το λάδι διατηρείται καλύτερα, φτάνει ν’ αερίζεται. Σε κάθε πιθάρι ισορροπούσε στο χείλος του γατζωμένο με τα νύχια κι’ ένα ποντίκι. Βουτούσε την μακριά ουρά του μεσ’ στο λάδι κι’ ύστερα την έγλειφε και φτού κι’ απ’ την αρχή. Είχε μιά αρμονία το όλον θέαμα, ένα συγχρονισμό   ομάδας, έδειχνε τη δύναμη της δομής της κοινωνίας τους. Γύρισε επάνω, στον κόσμο του, στα χαμογελαστά πρόσωπα των συγκατοίκων του. Δέντρο ή καραβάκι ; Θέμα πολιτικής τοποθέτησης, κάποιος το είπε στάση ζωής. Με χαμόγελο όλα αυτά βεβαίως, γιορτές έχουμε. Φυσικά και στα δυό
για στολίδια θα βάζανε μπάλλες, απ' αυτές που παραμορφώνουν την εικόνα σου σαν πλησιάζεις.
«Χρόνια πολλά » περάσανε και τίποτε δεν άλλαξε, σκέφτηκε με πικρία καθώς άλλοι αντάλλασσαν ευχές συμμορφωμένοι στο κλίμα το γιορταστικό. Κάποιος πρότεινε να ρίξουνε φωτοβολίδες, ήταν στη μόδα τα τελευταία χρόνια σ’ όλες τις γιορτές. Είδε το γάτο χορτασμένο και τετράπαχο απ΄τις κονσέρβες να κοιμάται μακαρίως. Θα ξύπναγε άραγε με τα βεγγαλικά ;
Βγήκε στο κήπο στο φως του φεγγαριού. Ηθελε ν' αποφύγει τις φωτοβολίδες, πικρές μνήμες του φέρνανε. Πιό πέρα στη γραμμή μερικά απλωμένα ρούχα κρέμονταν. Κάτι πουκάμισα, κάλτσες και σώβρακα. Αναρωτήθηκε αν ήθελε να τ’ αγγίξει, αν θα βρισκόταν ένας που θάθελε να τ' αγγίξει. 

Αρχισαν να βγαίνουν όλοι στο κήπο, οι κυρίες με τις εσάρπες τους. Κάποιος έβαλε την άγια νύχτα σε σιντί. Τα κρεμασμένα ρούχα κυματίσανε στο ελαφρό αεράκι και φεγγοβόλησαν στη λάμψη των βεγγαλικών του γείτονα. Ενα σκυλί γάβγισε, ξεσηκωθήκαν και τ' άλλα. Μετά την άγια νύχτα, ένα τραγούδι από σκυλάδικο ακούστηκε. Πανευτυχείς οι πάντες κουνιόντουσαν στο ρυθμό του, τσιφτετέλι μεσ’ στο κήπο.
Τα ρούχα χάσανε το μονοπώλιο να μοιάζουν με φαντάσματα, ήτανε κι’ ακίνητα, κρεμασμένα στα σκοινιά. Ο γάτος βγήκε βαριεστημένος στη βεράντα.

Μπήκε ξανά στο υπόγειο. Τα ποντίκια συνέχιζαν τη δουλειά τους μ’ αρμονικές κινήσεις, συγχρονισμένα σαν τα μέλη μιάς ορχήστρας. Επιτέλους χαμογέλασε.
«Καλά Χριστούγεννα» σκέφτηκε.



Νομίζω ότι τώρα είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε πως τραγουδήθηκε το ίδιο τραγούδι μετά από 36 χρόνια εσωτερικής ωρίμανσης. Μπορεί τα λόγια να είναι ίδια αλλά προφέρονται διαφορετικά και η μουσική έχει παιδιάστικα απλοποιηθεί όπως πρέπει για να τονίζονται οι στίχοι και η μεταφορική τους σημασία, για τον κάθε άνθρωπο που νοιώθει παγιδευμένος σε μια κοινωνία που δεν του επιτρέπει περισσότερη ελευθερία από τα σύνορα του ουρανού. Του ουρανού που ορίζουν οι φίλοι του και οι πολιτικές προτιμήσεις του λαού.
Τα λόγια είναι μετά το βιντεοκλιπ στα αγγλικά, αυτή την φορά προσέξτε τα. Είναι ελαφρά αλλαγμένα από τα αντίστοιχα της ταινίας ή μια άλλη διαλογή από τους πολλούς στίχους που γράφτηκαν πάνω σ' αυτή την μελωδία
Και μην ξεχνάτε ότι όλο το έργο "στήθηκε" στο πλευρό του "καλού" ληστή Μπίλλυ δε Κιντ.


36 χρόνια μετά




There's guns across the river about to pound you
There's a lawman on your trail like to surround you
Bounty hunters are dancing all around you
Billy, they don't like you to be so free.

Camping out all night on the veranda
Walking in the streets down by the hacienda
Up to Boot Hill the like to send you
Billy, don't you turn your back on me.

There's mills inside the minds of crazy faces
Bullet holes and rifles in their cases
There is always one more notch in four more aces
Billy, and you're playing all alone.

Playing around with some sweet signorita
Into her dark chamber she will greet you
In the shadows of the maizes she will lead you
Billy, and you're going all alone.

They say that Pat Garrett's got your number
So sleep with one eye open, when you wander

Every little sound just might be thunder

Thunder from the barrel of his gun.


There's always another stranger sneaking glances
Some trigger-happy fool willing to take chances
Some old whore from San Pedro'll make advances
Advances on your spirit and your soul.

The businessmen from Taos want you to go down
So they've hired mister Garrett, he'll force you to slow down
Billy, don't let it make you feel so low down
To be hunted by the man who was your friend.

So hang on to your woman, if you got one
Remember in El Paso once you shot one
I'll be in Santa Fe about one
Billy, you've been running for so long.

Gypsy queens will play your grand finale
Way down in some Tularosa alley
Maybe in La Rio Pecas valley
Billy, you're so far away from home
Billy, you're so far away from home
Billy, you're so far away from home


Επίλογος

Αν πραγματικά αυτή η νεότερη εκτέλεση σας κέρδισε, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, τότε μάλλον πιάσατε το νόημα...φαντασθείτε τους πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς σας και ψιθυρίστε " Gipsy queens will play your grand finale..."

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όπως πιθανώς κατ(ί)λαβες λόγω σκ δεν βρήκα μισή ωρίτσα.
Θα επανέλθω, μέχρι τότε Πετάξου στην Αρμένισσα και βρες μια καλή βασιλόπιττα γιατί βαρέθηκα όλο τις ίδιες...

Gee Pontius είπε...

Κατανοητόν.
Μερικά άρθρα (και βιβλία ακόμη) γράφονται για να μπορούν να διαβάζονται από τον συγγραφέα τους μόνο, είναι ένδειξη...ωρίμανσης, πλησιάζουν το τέλειον αλλά απομακρύνονται από το κοινόν (χαχαχα)
Μέχρι να βρώ την Αρμένισσα τσάκω μιά κλασσική με μιά,δυό "πινελιές" διαφοροποίησης:
Χτυπάμε ένα μικρό πακέττο βούτυρο Κερκύρας (όχι ταγγισμένη ευρωπαϊκή απομίμηση, αυτό που φιάχνουνε στις γραμμές του τραίνου) μ'ενα φυτζάνι ζάχαρη, ένα φλυτζάνι φρέσκο γάλα (όχι εβαπορέ ούτε μακράς διαρκείας), ελάχιστο αλάτι, τρία αβγά και κάποιο μυρωδικό
*(τριμμένη λεμονόφλουδα (best), βανίλλια, τριμμένη πορτοκαλόφλουδα, ροδόνερο)*
της αρεσκείας μας.

** Αν είσαι απαισιόδοξη για το επερχόμενο έτος ρίχνεις μέσα και μισό πακέττο κακάο σκόνη και τη κάνεις μαύρη και σοκολατούχα.**

Προσθέτουμε 3-4 κουταλιές σούπας κονιορτοποιημένη καρυδόψιχα και όσο αλεύρι πάρει και ψήνουμε στους 180 , 25 λεπτά (φούρνος φυσικού αερίου).
Τουμπάρουμε και χώνουμε το φλωρί. Ματατουμπάρουμε και πασπαλίζουμε ζάχαρη άχνη με το σουρωτήρι ώσπου να καλυφθεί όλη η επιφάνεια. Σχηματίζουμε το 2010 με λευκά βρασμένα αμύγδαλα και γαρνίρουμε με αποξηραμένα φρούτα (πράσινα, κόκκινα, κίτρινα)

Gee Pontius είπε...

Ξέχασα ένα φακελλάκι μπέϊκιν πάουντερ

Ανώνυμος είπε...

Η δεύτερη εκδοχή του τραγουδιού κι εμένα περισσότερο με άρενε.
Μάλλον γι΄αυτό το "παιδιάστικο" σε σχέση με την αρχική.
Μπορεί κι όμως επειδή ακριβώς χαθηκε η αίσθηση του "άγνωστου". Όλα όσα τότε φοβόμασταν τώρα τα γνωρίζουμε πολύ καλά.

Πολύ γλυκιά ανάρτηση πάντως.
Πολλάν ταιριαστή με την "κλασσική" βασιλόπιτα. Μην τρέχεις στην Αρμένισα και υποχρεώνεσαι. Μια χαρά μου κάνει κι αυτή.... :)

Gee Pontius είπε...

Να είστε καλά, φοραδίτσα, σωστή η επιλογή σας.
Η παλιά εκτέλεση είναι άγνωστη σε όσους δεν είχαν το σάουντρακ γιατί παιζότανε με τα γράμματα του τέλους τα οποία οι ανυπόμονοι να φύγουν Ελληνες δεν κοιτάγανε ποτέ (εμπειρίες προ 25 ετίας, τότε που πήγαινα που και που σινεμά). Στην ταινία ακούγονταν δυό-τρεις μικρότερης διάρκειας άλλοι "Μπίλυδες" με διάφορα νούμερα από 1 μέχρι 9. Η συγκεκριμένη ήταν πολύ "έντεχνη" για την εποχή της αλλά μου άρεσε περισότερο από τους απλούς "Μπίλυδες".
Η πρόσφατη είναι αντάξια της φήμης του και του ταλέντου του για όσους (και όταν)θεωρούν την μουσική πνευματική τροφή.
Ενα άλλο μουσικό ενδιαφέρον από την ταινία είναι το κυνήγι της γαλοπούλας :
http://www.youtube.com/watch?v=HA8cje7QGJ0

meril είπε...

ο.κ.Τζι
ευχαριστώ
(αν κα γι' άλλην η βασιλόπιτα δεν πιστεύω να παρεξηγηθεί)

καλές γιορτές!

Gee Pontius είπε...

Γιά σου Μέριλ
Οι συνταγές μου περιλαμβάνονται στα δωρεάν μαθήματα του εθελοντικού προγράμματος " Βελτιώστε την κλασσική Μαγειρική σας και δείρτε τους αγύρτες της ΤιΒι και των περιοδικών " και είναι σε κοινή θέα και χρήση.
(Για Πρώτες Βοήθειες πάρτε στο 166 )

Καλά Χριστούγεννα !