Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Ουρί ή οι αιτίες που "γέννησαν" τον χριστιανισμό και τον ισλαμισμό

Οπως έγραψε τελευταία η Καθημερινή μελετητές του Κορανίου εξετάζουν την περίπτωση η λέξη χούρι (στα ελληνικά το λέμε με γαλλική προφορά ουρί ) να μην σημαίνει γυναικείο πλάσμα αλλά... σταφύλια.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή

Αυτές οι δύο θρησκείες και ο ιουδαίσμός θεωρούνται θρησκείες εξ αποκαλύψεως, δηλαδή φανερώθηκε ο θεός στον Αβραάμ και του είπε ότι θα στείλει κάποτε τον Μεσσία να σώσει τον κόσμο. Οι Εβραίοι υποστηρίζουν ότι δεν ήλθε ακόμα, οι χριστιανοί ότι ήταν ο Ιησούς και οι μουσουλμάνοι ότι ήταν ο Μωάμεθ. Διαλιέχτε!!

Πέρα από αυτά όμως υπάρχουν και κοινωνικά φαινόμενα που ευνόησαν την δημιουργία των θρησκειών. Η γνώση γιά το πως γεννιούνται τα παιδιά μετέβαλε τις κοινωνίες από μητριαρχικές σε πατριαρχικές μιά που με τον θεσμό του γάμου (ανύπαρκτος σε μητριαρχικές κοινωνίες όπου τα παιδιά ανήκαν στις μητέρες τους ή κατόπιν σε κάποιον θεό, ανάλογα που υπηρετούσε η ιερόδουλη) ήταν δυνατόν να προσδιορίζεται ο πατέρας και να του "ανήκουν" τα παιδιά.

Με την κυριαρχία των Ρωμαίων επεβλήθη και το ρωμαϊκό δίκαιο όπου η γυναίκα ήταν res-rei, δηλαδή αντικείμενο. Οι γυναίκες λογικό ήταν να θέλουν να γίνουν άνθρωποι και τέτοια ευκαιρία τους έδωσε επίσημα ο χριστιανισμός με την πρώτη σύνοδό του το τριακόσια τόσο, στην Καζαμπλάνκα, όπου το μοναδικό θέμα που εξετάσθηκε ήταν αν η γυναίκα έχει ψυχή, με αίσια κατάληξη του αιτήματος. Λογικό ήταν όλες οι γυναίκες να ασπασθούν την νέα θρησκεία συμπαρασύροντας και τους άνδρες σε σημείο που ο Μέγας Κων/ος να την κάνει επίσημη θρησκεία του κράτους του και να γίνει Αγιος παρότι σε κάτι συζητήσεις έφαγε λάχανο την γυναίκα του και ένα γιό του που είχαν κάποιες αμφιβολίες γιά το νέο δόγμα.

Οπως συνήθως γίνεται οι καταπιεσμένες γυναίκες έπαιρναν τώρα εκδίκηση από τους άντρες. Φαίνεται ότι το παράκαναν ώστε όταν ο Μωάμεθ την ξαναυποβάθμισε (αλλά χωρίς να της πάρει τα κεκτημενα δηλαδή την ψυχή) να τύχει ευμενούς υποδοχής και έτσι να στεριώσει το δόγμα του με τα πιλάφια και τα ουρί.

Απο εκεί και πέρα όλες οι θρησκείες προσαρμόζονται στήν "επιστήμη" και την "κοινωνία"της εποχής. Ο πάπας έκαιγε στην πυρά όποιον πήγαινε κόντρα στον Αριστοτέλη αλλά στο τέλος ασπάσθηκε τις θεωρίες του Ιππαρχου με σάλτσα Κοπέρνικου. Σήμερα η καθολική εκλησία παρακολουθεί τις εξελίξεις στη φυσική προσπαθώντας να βρει το αμετάβλητο στοιχείο ώστε να το "ταυτίσει" με τον θεό. Αρχικά πήγε στην ύλη όταν είδε ότι χανότανε πήγε στην ενέργεια, χανότανε κι' αυτή, πέρασε στην ορμή, ενώ αρνούνται ακόμα -στηριζόμενοι στον Αϊνστάϊν- και σήμερα την κβαντομηχανική γιατί...δεν προβλέπει "θεό" αλλά πιθανότητες και παραβλέπουν ότι με τις θεωρίες του Αίνστάϊν τηλεόραση και κομπιούτερ...δεν υπάρχουν !!

Ανάλογα σήμερα με την τηλεόραση και τα κομπιούτερ δεν είναι δυνατόν να κρατήσεις τις μικρές μουσουλμάνες στο σκοτάδι. Πως δηλαδή οι άντρες θα έχουν τα ουρί τους κι' αυτές τίποτα ;

Μιά λύση είναι τα ουρί να διαβάζονται σήμερα σταφύλια, εγώ θα προτιμούσα ρόδια θέμα γούστου είναι, εξ άλλου και τα μήλα των Εσπερίδων ...πορτοκάλια ήσαν, πολλά αλλάζουν με τα χρόνια. Γι ' αυτό υπάρχουν οι μελετητές των γραπτών, ώστε να βρίσκουν πάντοτε αυτό που συμφέρει την καθεστικυία τάξη και γι' αυτό θεωρείται πιό ισχυρή η προφορική παράδοση και το εθιμικό δίκαιο. Διότι κάποιο θέμα παραμορφώνεται κατά το δοκούν του γράφοντος και ναι μεν scripta manent, αλλά μετά τα γραπτά ερμηνεύονται όπως θελει ο καθένας.

Σκεφτείτε ότι ο Σάχης της Περσίας είχε υποχρεώσει τους μελετητές της ιστορίας της Περσίας να αποδείξουν ότι ήταν απόγονος σε ευθεία γραμμή του Δαρείου. Μην σας φαίνεται παράξενο και...τριτοκοσμικό, και στην "πολιτισμένη" Ευρώπη όλοι οι εστεμμένοι της βαστάνε σόϊ είτε από τον Χριστό είτε από την Παναγία (ανάλογα το δόγμα) αλλά δεν το βροντοφωνάζουν κιόλας , μόνο ελέω Θεού βασιλιάδες λέγονται.

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Ο Αγιος Γεώργιος, ο μεγαλομάρτυς και άλλοι τινές


Ο Αγιος Γεώργιος, λόγω της ελληνικής καταγωγής του ονόματός του είναι ουσιαστικά "συνώνυμος" του άλλου μεγαλομάρτυρος με το επίσης ελληνικό όνομα, του Αγίου Δημητρίου. Στην ελληνική γλώσσα η κατάληξη -ιος δείχνει την καταγωγή ή και τον βοηθό κάποιου επαγγελματία.
Γεώργιος, ο παρά τον γεωργόν, ο βοηθός του
Δημήτριος, ο παρά την Δήμητραν, την θεάν της γεωργιας, ο βοηθός του γεωργού.
Σοφά ή τυχαία οι ημέρες που τιμάται η μνήμη των απέχουν περίπου ένα εξάμηνο, μισό έτος.
Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση όταν υπηρετούσα κάπου στην Στερεά Ελλάδα, σε μερικά χωριά τα ονόματα που συναντούσες ήταν σχεδόν αποκλειστικά Θύμιος και Ηλίας με αποτέλεσμα αυτά τα χωριά να ξεφαντώνουν δυό φορές τον χρόνο, κάθε έξη μήνες ακριβώς.
Οταν το Πάσχα πέφτει μετά τις 23 Απρίλη η γιορτή του Αγίου Γεωργίου μεταφέρεται την Δευτέρα του Πάσχα και ουσιαστικά...ξεχνιέται, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι Γιώργηδες και οι Γεωργίες να μη γιορτάζουν κάθε χρόνο, τόχουν λίγο απωθημένο άπως οι Βασίληδες και οι Βασιλικούλες που τους τρώει η πρωτοχρονιά την "δόξα"

Παραλλαγές του ονόματος υπάρχουν πολλές

Γιώργος, Γιωργής, Γόγος, Τζώρτζης, Τζωρτζής στα ελληνικά
Γκόγκο στα βλάχικα
Τζι στα...μάγκικα
Τζιόρτζιο, Τζιορτζίνο,Τζίνο στα ιταλικά (όπως λέμε τζίνα λολομπρίτζιτα)
Ζορζ, ζορζέτος, ζέτος στα γαλλικά (όπως λέμε ζέτα αποστόλου)
Χόρχε, χορχίτο, χίτο στα ισπανικά
χόργκε στα σουνταμερικάνικα
Γκεόργκ και Γκεόργκι στα γερμανικά και στα σλάβικα


Γνωστοί Γιώργηδες

γιά καλό γιά κακό
------------------------------------------------

Παπαστεφάνου Νταλάρας {το χρώσταγα στον "συνονόματο" Πανούση}
Σεφέρης Παπαδόπουλος
Κούδας Μπατατούδης
Παπανδρέου(γέρος) Παπανδρέου (νέος)
Τζι Τζι


Πάσα προσθήκη (αιτιολογημένη) γίνεται δεκτή

Ενστάσεις επί του ανηρτημένου καταλόγου καλών-κακών εξετάζονται μετά την καταβολή του σχετικού παράβολου (100 ευρώ)

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Η διαχρονική επίδραση της επαράτου επταετίας στον (μέσο) Ελληνα


Ο κομμουνιστικός κίνδυνος κατά Κυψέλη μεριά, την σήμερον ημέρα



( Οι νεότεροι ίσως δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν κάποια σημεία και τέρατα...)

42 χρόνια περάσανε...

Λες και ήταν χθες,
λες και ήταν χθες,
που φιλάκια σούδινα
στα χείλη τα βελούδινα...


Λες και ήταν χθες που το κουδούνι χτύπησε πρωΐ-πρωΐ και δεν ήταν ο γαλατάς...
Που πήγες στον ιππόδρομο όχι να παίξεις, μα σαν κρατούμενος- πολιτικά επικίνδυνος (το "ορθώς" και πιθανόν το "υπτίως" δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη)
Που βολεύτηκες μετά από την μεγαλοψυχία των συνταγματαρχών- δεν ήσουνα χαρακτηρισμένος, απλώς συνοδοιπόρος ήσουνα- έβαλες τα όνειρα σου στο σεντούκι κι' είπες ας δοκιμάσουμε κι' αυτούς- ποτέ δεν ξέρεις...
Το μεροκάματο σε απορρόφησε και η "δόξα" του ΠΑΟ στο Γουέμπλεϊ.
Αλλαξες κι' έρωτα, ήθελες σερμαγιά ν' ανοίξεις μαγαζάκι τώρα που αποχαρακτηρίσθηκες, η Ελευθερία βλέπεις, δεν είχε προίκα, ενώ η Κασσιανή είχε.

Ψήφισες "ΝΑΙ" στο σύνταγμα, "πιστεύω" σου να γίνει, έγινες και σύμβουλος δημοτικός "αριστήνδην", καμάρωνε η μαμά κι' έβριζε τους "φαλακροκόρακες του Στρασβούργου" που θέλαν να αποβάλλουν την Ελλάδα απ' την Ευρώπη - τα ζώα.

Μετά σαν γέμισε η τσέπη θυμήθηκες τις ευαισθησίες σου, ίσως έφταιγε και το γκομενάκι- απαραίτητο συμπλήρωμα της επιτυχίας- έβραζε το αίμα του από λαχτάρα για δωράκια και κοινωνική ισότητα. Σταμάτησες να βρίζεις τα τσογλάνια στο Πολυτεχνείο, "ας δοκιμάσουμε και λίγο δημοκρατία", είπες - ποτέ δεν ξέρεις.
Σου πήρε κάποιους μήνες μέχρι τον Ιούλιο που βγήκες με σημαίες "δικαιωμένος" να υποδεχθείς τον "Εθνάρχη"...οι σημαίες ήταν πια πλαστικές.
Θυμήθηκες τις αντιστασιακές σου πράξεις- μια φορά έκλεισες την τηλεόραση την ώρα που μιλούσε ο Πρόεδρος-Αντιβασιλεύς, παρέλειψες βέβαια να πεις το γιατί, δεν πειράζει και η δημοκρατία μεγαλόψυχη είναι.

Και πριν και τότε τους ίδιους πελάτες είχες στην δουλειά σου κι' η μάνα σου η ίδια ήτανε- βάρυνε λίγο από τα χρόνια. Τους ίδιους είχες και μετά όταν την έχασες.
Μόνο γκομενάκια περήφανος άλλαζες- η γυναίκα είναι ιερό πράγμα δεν την αλλάζουμε, θρησκεία, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και πάνω απ' όλα Ελλάδα, η χούντα έφυγε, τα συνθήματα όμως είχαν χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό σου.
Μέχρι που κάποια μικρή σου είπε πως τα χιλιάρικά σου είναι ίδια με του γείτονα και σου γκρέμισε την αυτοπεποίθηση του εραστή, ναι μεν είχες περάσει στο "σοσιαλισμό" πλέον αλλά τέτοια ισοπέδωση δεν την άντεχες, καπάκι ήρθε ο προστάτης και "έκλεισες" σαν άντρας.
Ευτυχώς η γυναίκα σου εκεί, σαν την Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει.
Κι' άρχισες να κοιτάς απ' το παράθυρο, έξω στον κήπο...

Κι' άκουγε η μηλιά
κι' η κληματαριά
τις κουβέντες τις γλυκές
λες και ήταν χθες

Γιά τους αμετανόητους νοσταλγούς, δωράκι http://www.youtube.com/watch?v=vIo85czn9Zc

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Οι άνδρες σαν αναλώσιμο είδος


Πάντοτε το έλεγα η Αμερική είναι καμμιά εικοσαριά χρόνια μπροστά απ' όλο τον κόσμο στα περισσότερα πράγματα και σε άλλα είκοσι χρόνια πίσω όχι από τους ανθρώπους αλλά τα γαϊδούρια.
Προσέξτε καλά την φωτογραφία. Αφού τον εξάντλησε δυό θητείες σαν Πρώτο Κύριο του Λευκού Οίκου με φανερά τα αποτελέσματα στην εμφάνισή του, η αχόρταγη Αμερικάνα (σεβόμενη τους νόμους) έβαλε υποψηφιότητα η ίδια γιά να "σώσει" την χώρα της αλλά ατύχησε λόγω Ομπάμα και απεκόμισε ένα τεράστιο χρέος.
Αντί δε να πουλήσει (λέμε τώρα) το σαρκίον της (υπάρχουν όλων των ειδών σεξουαλικές διαστροφές) γιά να ξεχρεώσει έβγαλε τον συμβίον της στην γύρα.
Ο Θεός είναι θηλυκός, η Χίλαρυ το ήξερε πάντα, εμείς το μάθαμε από αυτήν...
Ακολουθεί η σχετική ειδησεογραφία από το in.gr

Τον Μπιλ Κλίντον «προσφέρει» η Χίλαρι για να πληρώσει τα προεκλογικά της χρέη
Μία... διαφορετική ιδέα είχε το επιτελείο (σημ. gpoint: έτσι το λέμε τώρα ;)της Χίλαρι Κλίντον προκειμένου να βρεθεί τρόπος αποπληρωμής των τεράστιων χρεών που δημιούργησε η προεκλογική εκστρατεία για το προεδρικό χρίσμα.
Έναντι 5 δολαρίων, οι οπαδοί και φίλοι της μπαίνουν σε κλήρωση για διάφορα δώρα, μεταξύ αυτών, και μια μέρα με τον Μπιλ Κλίντον.
Όπως αναφέρουν οι επιτελείς της , μια μέρα με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ περιλαμβάνει συνάντηση στη Νέα Υόρκη και συμμετοχή σε «ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις».(σημ. gpoint εγώ καλά σου τάλεγα, είδες οι ...επιτελείς ; )

Η Χίλαρι Κλίντον έχει ζητήσει αρκετές φορές την ενίσχυση των οπαδών και φίλων της προκειμένου να απαλλαγεί από το τεράστιο χρέος του διετούς προεκλογικού αγώνα για το χρίσμα των Δημοκρατικών.

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Το πουλί που ξυπνάει πρωΐ

αυτό πιάνει το σκουλήκι λέει η παροιμία και μιά που δυό φορές δεν πρόλαβα να πάρω βιολογικές ντομάτες- είχαν εξαντληθεί- είπα αυτή τη φορά να προλάβω. Δεν συγκινούμαι τόσο από την προέλευση αλλά από την γεύση. Οι κοινές δεν τρώγονται με τίποτε.
Σκάρτες εφτά το πρωΐ λοιπόν ξεπόρτισα με την απριλιάτικη βροχούλα να έχει σταματήσει. Ολα υγρά, πλυμμένα, καθαρά και...έρημα ! Αδεια η πλατεία Κυψέλης ( Κανάρη γιά τους τυπικούς), με τα καλοκλαδεμένα δένδρα και τα λίγα λουλουδάκια στα παρτέρια. Μόνο σημείο ζωής τα δυό-τρία ταξί στη πιάτσα που περιμένουν αγουροξυπνημένο ή ξενυχτισμένο πελάτη. Στο "περίμενε" οι ταξιτζήδες λαγοκοιμούνται.
Κατηφορίζω την Φωκίονος και το απολάμβάνω. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει ψυχή, είναι ότι δεν έχει -επιτέλους, μιά φορά- σκυλιά. Θυμάμαι τα λόγια του γερο-Ελίτ "το πρωΐ ή Φωκίονος είναι παράδεισος, το μεσημέρι με τους συνταξιούχους αλλάζει. Το βράδυ γίνεται μπορντέλλο" Το μοναδικό, άσπρο και ακίνητο σκυλί που βλέπω δεν με ενοχλεί καθόλου.

Στα μισά του δρόμου η Δημοτική Αγορά ανοικτή. Κάποιοι ξεφορτώνουν με αργούς ρυθμούς, μπαίνω μέσα, καλημερίζω. πληροφορούμαι ότι η βιολογική λαϊκή αγορά ανοίγει στις εννιά. Τόμπολα. Να γυρίσω βαριέμαι, καφέ έχω πιεί και λόγω πίεσης δεν σηκώνει δεύτερο, τι να κάνω ;

Αποφασίζω να περιμένω. Ψάχνοντας τα σιντί βρήκα ένα ενδιαφέρον. Πολυθρόνα και ακρόαση. Ντύλαν και ξερό ψωμί. Τον άτιμο , σκέφτομαι. Πλησιάζει τα εβδομήντα και ακόμα γράφει τραγούδια. Ακουσα το τελευταίο του εδώ: http://video.newsweek.com/#?t=18540585001&l=25152707
Ακούω Ντύλαν από το 64, γεμάτα 45 χρόνια, όπως λέει και ο τίτλος του δίσκου "Together through life", το τραγούδι είναι το "Feel a change comin' on". Σημαδιακό. λες ;
Η ώρα πήγε οκτώ. Αρχίζει το στρώσιμο των πάγκων.

Σε πιό γρήγορους ρυθμούς τώρα η αγορά παίρνει το χρώμα της. Οπως όλες οι αγορές έχει καλό και κακό πράμα, καλούς και κακούς πωλητες, ή καλύτερα πωλητές και πράμα γιά όλα τα γούστα. Οπως παντού.
Βάζω πίσω το σιντί στη θέση του. Πριν λίγους μήνες υπήρχε μιά πλήρης δισκοθήκη. Σιγά-σιγά τα καλά σιντις εξαφανίστηκαν, κάποιοι ασυνείδητοι τα πήραν γιά το σπίτι ή το αυτοκίνητο. Θα σας πω ένα μυστικό. Το σιντι με τον Ντύλαν έχει ετικέττα από έλληνα τραγουδιστή που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. Ετσι επιβίωσε !
Το πλεονέκτημα του πρώτου πελάτη είναι ότι μπορεί να διαλέξει από ολόκληρη την πραμάτεια. Αποχωρώ με τον "θησαυρό" μου πριν αρχίσει νά έρχεται ο πολύς ο κόσμος. Δεν ξέρω τι κάνει το πουλί αφού πιάσει το σκουλήκι αλλά εγώ λέω να ξαπλώσω λιγάκι.
Καλημέρα σας και χαιρετισμούς στον Λάζαρο!

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Vestae Sacerdotem

et ut eum subole privaret,.......... …και ίνα αυτόν στερήσει απογόνων

Rheam Sylviam ejus filiam............ την Ρέαν Συλβίαν, θυγατέρα αυτού

Vestae sacerdotem fecit. .............. ιέρειαν της Εστίας κατέστησεν

Heac tamen, ................................ Αύτη όμως

quam deus Mars amavit, .............. την οποίαν ο θεός Αρης ηράσθη

geminos pueros, .......................... δίδυμα τέκνα,

Romulum et Remum, edidit… .......τον Ρωμύλον και τον Ρώμον έτεκεν...

........................... Ιέρειες της Εστίας (από τοιχογραφία στην Πομπηΐα)..........................

Κυρία με τα κάτασπρα μαλλιά και την απείραχτη ήβη

το ξέρεις πως ασάλευτα, τ’ αγάλματα δεν είναι,

Μην τ’ αποδιώχνεις, έρχονται να βρούνε την αιτία

λίγη παρηγοριά ζητούν, κενά να συμπληρώσουν


Μη το θαρρείς ο έρωτας την τέχνη πως την ξέρει

να φτιάχνει τα αγάλματα, ο πόνος τα σμιλεύει.

Κι’ αν εραστές αδέξιοι μπροστά σου αποδειχθήκαν,

γυμνά συντρίμμια, θάνατος, η λογική ποινή τους


Ψαράς, αγρότης, αρχαιολόγος, νέα τους φύσηξε ζωή

τα θραύσματα σαν βρήκε σκορπισμένα

Μ’ αγάπη τα συνταίριαξε, δεν ζήτησε εξηγήσεις

Αν φταις εσύ, ή τ‘ άγαλμα, τι νόημα θα είχε ;


Μέρα αν κοιτάς τ’ αγάλματα και κείνα σε κοιτάνε

ψάχνοντας μεσ’ στα μάτια σου των ζωντανών το χρώμα,

σαν έρθει φεγγαρόφωτο γλυστράνε απ’ το μουσείο

στης νύχτας το ασπρόμαυρο

παλιές

-κι’ας είναι λάθος-

αγάπες

νοσταλγούν...




Αφιερώνεται εξαιρετικά σε αυτήν που με βοήθησε να το ¨βγάλω"

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Σαν παραμύθι



Πριν περίπου 50 χρόνια κάποιος πιτσιρικάς κάθε φορά που έτρωγε μανταρίνι βάσταγε τα κουκούτσια στο στόμα του και προσπαθούσε φτύνοντάς τα, να περάσουν το δύο μέτρων μωσαϊκό της αυλής και να φτάσουν στο χώμα. Μερικές φορές το κατάφερνε και το πανηγύριζε σαν να έβαζε γκολ. Μικρός ήταν τότε, μυαλό δεν είχε - όπως λέμε οι μεγάλοι- ήταν ακόμη Παναθηναϊκός...
Κάποιο κουκούτσι βρήκε χώμα και φύτρωσε και αφού πέρασε την πρώτη δύσκολη χρονιά, να σκλήρυνει λιγάκι ο κορμός του φυτού, έβγαλε προστατευτικά αγκάθια κι' άρχισε να ανεβαίνει ψάχνοντας περισσότερο ήλιο μιά που οι πολυκατοικίες που φύτρωσαν μαζί του ψήλωσαν γρήγορα κι' απότομα. Ζήλευε και τις δυό βερυκοκιές του κήπου που στολίζονταν πιό γρήγορα-ακολουθόντας τις μυγδαλιές- με λουλούδια από τα τρία τους τα χρόνια. Η μανταρινίτσα, άγρια κι' αμπόλιαστη κατά την επιθυμία του δημιουργού της, πρωτόκανε λουλούδι στα οκτώ της αλλά δεν έδενε καρπό. Εφτασε δώδεκα ετών και μανταρίνι δεν καρποφόρησε. Ηταν ένα κρίσιμο σημείο καθώς οι βερυκοκιές είχαν θεριέψει και ο χώρος της μανταρινίτσας δεν ήταν ζωτικός, καλύτερα δεν ήταν δοτικός. Η επιθυμία του πρώην πιτσιρικά που την θεωρούσε κατά κάποιο τρόπο παιδί του την έσωσε από ξερίζωμα ή δραστικό κόψιμο. Κι' αυτή κάποια χρονιά, στα δεκατέσσερα, στα δεκαπέντε πρωτόκανε καρπό. Λίγα μανταρίνια μα εκλεκτά. Με πολλά κουκούτσια αλλά με λεπτή φλούδα στις φετούλες και τόσο άρωμα που αν άνοιγες ένα μόλις τόκοβες από το δένδρο, μοσχοβολούσε όλο το σπίτι.
Φυσικά αμέσως άλλαξε η αξιολόγησή της, η "κοινωνική" θέση της στην "οικογένεια" του κήπου. Ηταν η πρώτη του "πολιτική " πράξη στο οικογενειακό συμβούλιο όταν εισηγήθηκε την αναβάθμισή της, σαν ΠΑΟΚg's πιά, είχε μάθει να μη χωνεύει το τριφύλι, ήταν εχθρός των δένδρων του κήπου, αδυνάτιζε το χώμα, όπου το εύρισκε το ξερρίζωνε. Πρώτα της έκοψε τα αγκάθια γιά να μπορεί να φτάνει πιό εύκολα τους καρπούς, μετά την καθάρισε απ' τα ξερά κλαδάκια και της εξασφάλισε και μισό τσουβάλι κοπριά. Το τελευταίο δεν έκανε τίποτε. Σαν άγρια μεγαλωμένη παρέμεινε λιτοδίαιτη με μεγάλη παραγωγή τη μιά χρονιά κι' ανάπαυση με μικρή παραγωγή την επόμενη. Αλλά η ποιότητα των καρπών της είχε ήδη κατακτήσει όλα τα μέλη της οικογένειας. Τότε ήρθε και ο πρώτος τίτλος γιά τον ΠΑΟΚ, κέρδισε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του κυπέλλου, στο Καραϊσκάκη...
Και πέρασαν χρόνια κι' ο κάποτε πιτσιρικάς παντρεύτηκε κι' έκανε δικό του σπίτι πάνω από το παιδικό του το δωμάτιο, τώρα ήταν πιό εύκολο αν έφτυνε τα κουκούτσια να πιάσουν χώμα και το έκανε όταν δεν τον βλέπανε. Αλλά δεν ξαναφύτρωσε μανταρινιά ίσως γιατί τα πράγματα είχαν πολύ ζορίσει όσον αφορούσαν τον ήλιο και τον αέρα. Δεν είχε μείνει μονοκατοικία πιά που να μην δόθηκε αντιπαροχή. Η μανταρινίτσα πήρε ένα περίεργο ψηλόλιγνο σχήμα προσπαθόντας να βρει καλύτερες συνθήκες, τον οδηγούσε στο κλάδεμα ξεραίνοντας τα κλαδιά που δεν είχαν καλή πρόσβαση σε ήλιο και αέρα.
.........................................................................................
Πριν πέντε χρόνια χιόνισε άσχημα και η θερμοκρασία κατέβηκε κάτω από τους δέκα βαθμούς υπό το μηδέν. Τα ξινά υπέφεραν, περισσότερο βέβαια οι λεμονιές. Αλλά και η μανταρινίτσα έπαθε πανωλεθρία. Είχε και τα χρονάκια της, είχε και ο δικός της τα δικά του- μαζί με κάτι μέσες και γόνατα, εθεωρήθη ως ευδοκίμως τερματίσασα την σταδιοδρομία της και αφέθηκε στην τύχη της, ως γνωστόν τα δένδρα πεθαίνουν όρθια. Δεν ξαναάνθισε. Η γιαγιά που έμενε κάτω και πότιζε τον κάποτε κήπο είχε προ πολλού ακολουθήσει τον δρόμο που είχαν δείξει οι βερυκοκιές, κάποια χρόνια πριν. Κάποιοι καύσωνες καλοκαιριάτικοι που αντιμετωπίσθηκαν με πότισμα καθε είκοσι μέρες, όταν κάποιος περνούσε από την Αθήνα στο διάστημα των διακοπών του, συνέβαλαν στην συρρίκνωσή της. Το θεώρησα φυσικό.
Την κοίταζα πριν λίγες μέρες αναπολόντας τα παιδικά μου χρόνια. Τα περισσότερα κλαδάκια της ξερά, απεριποίητη μα διατηρόντας το χώμα κάτω από τα φύλλα σαν το μοναδικό σημείο του κήπου που δεν είχε καλυφθει από τριφύλι. Φέτος έβρεξε αρκετά και τ' αγριόχορτα φούντωσαν με την άνοιξη. Μιά μουσμουλιά εμφανίστηκε από το πουθενά, κάποιος θα πέταξε το κουκούτσι από τις δίπλα πολυκατοικίες- δεν πετάνε μόνο σκουπίδια όπως τους κατηγορώ. Την ξανακοίταξα σήμερα το πρωΐ, κάτι περίεργο έπιασε το μάτι μου στην όλη εικόνα...ναι έχει γεμίσει μπουμπούκια η μανταρινίτσα, γεμίζοντας με με τύψεις που δεν την πίστεψα και δεν φρόντισα να της καθαρίσω τα ξερά κλαδάκια να φανεί τουλάχιστον η ομορφιά της. Ισως είναι το κύκνειο άσμα της, ίσως όμως και να ξανακαρπίσει. Μάϊ σι σα που λένε κι' οι Ιταλοί, ποτέ δεν ξέρεις.
Σήμερα, μια ντουζίνα χρόνια μετά, υπάρχει, δεν καρπίζει και περιμένει να πεθάνει όπως όλα τα δέντρα, όρθια


Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Φωκίονος Νέγρη, 2009

Παρατηρήστε λίγο αυτή την φωτογραφία. Εχει τραβηχτεί στην Φωκίονος Νέγρη και ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος να περιγράψει κάποιος τι συμβαίνει εκεί...


Από την μία...στρέφει τα νώτα της σαν ένδειξη σήματος, περιφρόνησης και αδιαφορίας μαζί, από την άλλη ο παρατηρητικός θα προσέξει πως η κυρία κλειδώνει... Κλείνουμε...
Ναι, ξέρω , η κρίση...Κι' όμως δεν είναι μόνο αυτό, τα σημάδια υπήρχανε και πριν από την κρίση όταν διώξανε τα παιδάκια γιά να παίζουν τα σκυλιά τους. Αρχικά ψηλά, στο παρτέρι μετά την Λέλας Καραγιάννη, μετά πιό κάτω, σήμερα παντού. Εμεινε σχεδόν μόνος ο γραφικός οδοντογιατρός να κυκλοφορεί με σακκουλάκι και φτυαράκι γιά τις ακαθαρσίες του δικού του σκυλιού, καμμιά φορά και κάποιου άλλου ασυνείδητου. Σιγά-σιγά τα παρτέρια μετατράπηκαν σε αποχωρητήρια σκύλων. Λεφτά γιά φύλακες δεν διέθεσε ποτέ ο Δήμος και το ποσοστό αυτών που τα μαζεύουνε ποτέ δεν ξεπέρασε το 5%. Μαζεύτηκαν και κάποια αδέσποτα, τα δηλητηριάσανε "αγανακτισμένοι" περίοικοι, από την Σκύλλα στην Χάρυβδη. Ποιός σοβαρός γονιός και κηδεμόνας θα φέρει το παιδάκι του σε τέτοιο περιβάλλον ; Οι μόνοι που δεν ενοχλήθηκαν είναι οι πάσης χώρας αφρικανοί που απλώνουν με το σούρουπο την πραμάτειά τους δυσκολεύοντας την βόλτα, το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της Φωκίονος Νέγρη. Κι' όταν πουλάς δεν ενδιαφέρεσαι γιά κόσμο της βόλτας αλλά γιά πελάτες της πραμάτειας. Και δώστου να καίνε αυτά τα απαίσια μυρωδικά γιά να σκεπάζουν άλλες μυρωδιές χειρότερες. Μόνο το προπολεμικό ποταμάκι παραμένει το ίδιο. Μπορείς να το δεις και να το ακούσεις στο φρεάτιο αριστερά, στην αρχή της οδού Κρίσσης στην πλατεία Κυψέλης και πιο κάτω εξω από την Δημοτική Αγορά, στο μέσον της Φωκίονος Νέγρη. Αυτό συνεχίζει χρόνια την "βόλτα" του. Γιά την βόλτα καθότουσαν κάποτε οι Κυψελιώτες με τις ώρες να βλέπουν την "παρέλαση" ν' ανεβοκατεβαίνει. Ηταν συνήθεια με τις δυό βάρδιες, την πρωϊνή και την μεσημεριανή απ' το σχολείο, το Εκτο το Θηλέων εκεί Σύρου και Επτανήσου. Γέμιζε γαλάζια ποδιά ο δρόμος και μετά πολύχρωμα ρούχα σαν βγάζαν τα κορίτσια την ποδιά. Αλλάξανε προσανατολισμό τα μαγαζιά, τζάμι φυμέ, χορός και μπαρ στο όρθιο, δουλεύει και χειμώνα το είδος. Στις υποβαθμισμένες πολυθρόνες που απέμειναν έξω βλέπεις καθισμένους μερικούς, αλλά ακούς συχνά-πυκνά τις σλάβικες τις γλώσσες κι' έχουνε άλλα ήθη, δεν είναι η βόλτα αυτό που τους τραβάει στη περιοχή, μάλλον η προηγηθείσα "δόξα" είναι, το επιβεβαιώνει η παρουσία τους.

Sic transit gloria mundi

Στην φωτογραφία που ακολουθεί η είσοδος της κάποτε διάσημης Κουΐντας όπως είναι σήμερα


Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Τ’ αρχαία αγάλματα



Τ’ αρχαία αγάλματα




Γυναίκα που σου θλίβεται η ήβη

τ’ αγάλματα να μην τα αποπαίρνεις

σαν ξεγλιστρούν τη νύχτα απ’ τα μουσεία

ένα χορό στον δημιουργό τους ν’ αποδώσουν


Στη μνήμη τους μια θριαμβευτική κραυγή,

μια αστραπή υπάρχει και μια κορύφωση του πόθου.

Κόρη γυμνή κρατούσανε με χέρια στιβαρά,

την ώρα που σε θραύσματα η καταδίκη ήρθε


Και μη θαρρείς ο έρωτας την τέχνη πως την ξέρει

μάθε το κάθε άγαλμα ο πόνος το σμιλεύει

απ’ τα συντρίμμια κατά λάθος εραστών

που δεν περπάτησαν μαζί στο ίδιο μονοπάτι


Τέχνη κι’ ανείπωτη χαρά μπορούν να μοιραστούνε

με τον που τα συγκόλλησε, κομμάτια γύρω σκόρπια

Αρχαιολόγος ή ψαράς που του τυχαν στα δίχτυα

η και αγρότης σκάβοντας τη γη για να καρπίσει


Των κομματιών η ένωση σωμάτων είναι πόθος

κι’ ο χωρισμός τους άνομο, σκληρού ανθρώπου έργο

Σαν τα κοιτάς τ’ αγάλματα και κείνα σε κοιτάνε

τις μνήμες τους σκαλίζουνε τη λύτρωση να βρούνε


Μην τα περνάς γι’ ασάλευτα, τ’ αγάλματα δεν είναι,

στα φώτα μόνο της ημέρας ηρεμούν

σαν έρθει σούρουπο τα μέλη τους λυγίζουν,

γλιστρούν στου φεγγαρόφωτου τις σκιές.