Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Η εποχή της ωριμότητας


Οταν γεννήθηκα μόλις είχαν ανακαλυφθεί οι πέτρες και τα γειτονικά δέντρα τα είπανε άλσος γιατί τους θύμιζαν την θάλασσα. Η θάλασσα είχε αποτραβηχτεί στην στέρνα του Δευκαλίωνα αφήνοντας χώρο για περισσότερα στεριανά πλάσματα και μερικά εναέρια. Θυμάμαι μερικά ζουζούνια σαν ήμουνα λίγων χιλιάδων ετών, μετά δεν τα ξανάδα. Μερικοί είπανε ότι ο Γιλγαμές ανακάλυψε στα ταξίδια του το πρώτο εντομοκτόνο αλλά δεν το βρήκα στην βικυπέντια οπότε το μεταφέρω με επιφύλαξη.
Στα πρώτα μου νιάτα φύλαγα τα κοπάδια του πατέρα μου, τώρα τι πατέρας ήταν αυτός αφού ποτέ δεν τον είδα, δεν ξέρω. Εμαθα να παίζω σουραύλι και να συνομιλώ με τα ερπετά, αυτά μου μάθανε ότι είχα πατέρα. Η μητέρα ανακαλύφθηκε αργότερα, μαζί με την Γένεση.
Μην σας παραξενεύει ότι ο μεγαλύτερος αδερφός μου γεννήθηκε μετά από μένα, ούτε ότι ήταν δίδυμος με την πρώτη γυναίκα που εμφανίστηκε στη Γη, αυτή δεν ήταν αδερφή μου καθόλου. Ούτε η μάνα του που ήταν η δεύτερη γυναίκα πάνω στην Γη, μετά την κόρη της, ούτε αυτή ήταν αδερφή μου. Από ενα καπρίτσιο, μάλλον μουσικό, ο χρόνος σταμάτησε τα πισωγυρίσματα μόλις φανήκαν οι πρωτόλειοι θεοί. Οι επόμενοι, παρ' όλο το παντοδύναμό τους, δεν κατάφεραν να τον πείσουν να πισωγυρίσει. Κάτι ακούγεται για έναν πλαστικό χειρουργό στο απώτερο μέλλον, δεν είναι σίγουρο όμως, δεν το είπανε στις ειδήσεις στην τιβί.

Στα δεύτερα μου νιάτα τα γειτονικά δέντρα τα είπανε δάσος, τα αρχικά γράμματα τα πήρανε από την φράση "ΔενΑπαντώ" αφού τα δέντρα είχανε χάσει πια την μιλιά τους από αυτά που βλέπανε, το τέλος της λέξης το αφήσανε το ίδιο. Οι κουκουβάγιες στα κλαδιά τους εξακολουθούσαν να δίνουν λάθος συμβουλές στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τον ζωτικό χώρο τους, τα ποντίκια επίσης. Τα ιερά φίδια κρύφτηκαν να περιμένουν καλύτερες συνθήκες, τ' αρπακτικά πτηνά κόντεψαν να τα αφανίσουν, κάποιοι τα χαρακτήρισαν σοφά.
Οι ανεμώνες άρχισαν να ανθίζουν κάθε άνοιξη ανοίγοντας τον χορό των εποχών. Μόνο το κυκλάμινο μου έμεινε πιστό. Και το επικουρικό ταμείο μου.

Στα τρίτα μου νιάτα από μια σεξουαλική υπερδιέγερση άρχισα να σπέρνω παιδιά. Χρυσή βροχή. Ανακάλυψα το θέατρο κι' ήμουνα ο πρώτος θεατής που πρωταγωνίστησε σαν υποβολέας. Τα γειτονικά δέντρα πλέον τα λέγανε "μπόσκο" σε κάποια χαλκιδαίικη διάλεκτο. Οι άνθρωποι άρχισαν να ξεχωρίζουν τα χρώματα, η πράσινη φυλή των δεσμοφυλάκων ήρθε νομοτελειακά, το ίδιο και το τέλος της Καρχηδόνας. Από τον Σκιπίωνα προέκυψε η λέξη σκίφο(*) στα ιταλικά και σκύβω στα ελληνικά, το ύψιλον ήταν πάντα το ελληνικό "ι". Η κατασκευή αρωμάτων ήταν ακόμα στα σπάργανα, το ίδιο και οι πανεπιστημιακές έδρες. Ο ήλιος όμως και το φεγγάρι εξακολουθούσαν να βγαίνουν από την ανατολή και να σέρνονται στον ορίζοντα προς την δύση.

Στα τελευταία μου νιάτα ανακάλυψα όσα δεν είχα ανακαλύψει στα προηγούμενα, τα υπόλοιπα θα μείνουνε για πάντα στο σκοτάδι. Τα γειτονικά δέντρα πλέον δεν υπήρχανε, μόνο κάτι πουλιά, όρνεα μάλλον, που τα λέγανε φοίνικες. Την πρασινάδα πλέον την λέγανε γκαζόν και το πλέον, πλοίον. Η θάλασσα το σκεφτότανε να ξαναγυρίσει, να δώσει το αλς για ένα νέο ξεκίνημα, ένα χάδι στους σκληρούς σπόρους των κουκουναριών, περίμενε από την στέρνα να χαμηλώσει τα χείλη της για να βγει. Οι γυναίκες συμπυκνώθηκαν, έγιναν μόνο μία, δυσκολευόμουνα να βρώ τον στόχο. Οι άγγελοι άρχισαν να επισκέπτονται την γη με το παλιό τους όνομα και χωρίς κρίνα. Οι πέτρες τραβάγανε ξανά πίσω στα ηφαίστεια, τα απολιθωμένα κυπαρίσια διεκδικούσαν το δικαίωμά τους στην ζωή. Το σημείο βρασμού περιορίστηκε σε θερμοκρασία δωματίου, τα καινούργια υγρά ήταν ανταγωνιστικά προς την θάλάσσα και ο Νηρέας απασχολημένος.

Ετσι αποφάσισα να περάσω από την νιότη στην ωριμότητα.

(*) schifo = αηδής

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Μία ονειροπολούσα κυρία διστάζει μπροστά στην κάλπη


Μεταφορά ψηφοδόχου στο Βελουχιστάν



Ενα πετάρισμα βλεφάρου, μία ψήφος,
ένας σταυρός χρυσαγκαλιάζει τον λαιμό
και μία κυρία μεσ' στο παραβάν διαλέγει
το ψηφοδέλτιο που της είναι αρεστό


Μια κεφαλή, στην κεφαλή ψηφοδελτίου
μ' ένα λογότυπο στο σήμα, κυκλικόν
μετά, ατέρμονη ροή των ονομάτων
υποψηφίων βουλευτών και υπουργών


Με το κραγιόν της θέλει σφόδρα να σταυρώσει
τον εκλεκτό της, από λίστα καρδιακή
αλλά φοβάται μην την ψήφο ακυρώσει
της γυναικός του υποψηφίου, προσταγή 


Αυτός ο φόβος ήταν μάλλον η αιτία
που τ' όνειρό της πάντοτ΄έμενε μισό
και της καρδιάς τον εκλεκτό, τον παντρεμένο
εις την συμβία του τον άφηνε πιστό !




Μια δεσποινίς ψηφίζουσα ηλεκτρονικώς εις Εσθονίαν
Οταν γίνει κυρία θα κρεμάσει χρυσό σταυρό στον λαιμό της
και φυσικά θα ψηφίζει με το κραγιόν της.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Πολιτική (;)ανάλυση εκλογών του εννιά


Εισαγωγή

Για να μην έχετε το παράπονο ότι αυτά τα έχετε ξαναδιαβάσει κ.τ.λ. ξεκινάω με μια πρωτότυπη, εμπνευσμένη από την αρχαιότητα, πρόταση :

Οπως είναι γνωστόν σε κάθε βουλή εκλέγονται δώδεκα (αριθμητικώς 12) βουλευτές Επικρατείας. Ο τρόπος επιλογής των είναι αριστίνδην κατά τα αρχαία πρότυπα, όμως δεν ήταν ο μόνος τρόπος επιλογής των προγόνων μας. Προτείνω λοιπόν και την εφαρμογή του δεύτερου τρόπου επιλογής, του πλουτίνδην, δηλαδή να έχουμε και μια ντουζίνα βουλευτών απ' ευθείας από τις χλιδάτες οικογένειες και όχι μέσω αντιπροσώπων των (τώρα γιατί μου ήρθε στο μυαλό το δίδυμο Λαμπράκης-Ευθυμίου, άντε να το καταλάβω) οι οποίοι προτείνω να ονομάζονται βουλευτές Πλουτοκρατείας. Θα είναι, ίσως, ένα βήμα προς το ορθολογικότερον του "πολιτικά ορθού".

Κυρίως θέμα.

Αγαπητοί μου ψηφοφόροι, καλημέρα.

Σας ξέρω όλους ονομαστικά, έναν προς ένα καθώς και τους συγγενείς σας, αυτό είναι το κυριώτερο προσόν ενός πολιτευτή. Το δεύτερο είναι να λέω "ναι, θα το κοιτάξω" σε κάθε αίτημά σας. Τον κανόνα αυτον παρέβη ο Περικλής Κοροβέσης του Σύριζα, αρνήθηκε να συστήσει για ταλέντο κάποιο άγνωστο κομματικό στέλεχος και θα το πληρώσει, θυμηθείτε το στις πέντε του οκτώβρη.
Οπως σας είναι γνωστόν ανήκω σε κάποιον από τους τέσσερις χώρους, απλοϊκά: χούντα, νουδού, πασόκ, αριστερά, το που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αφού ως γνωστόν κάθε βουλευτής ψηφίζει κατά συνείδηση και όχι αγεληδόν στην Βουλή και επίσης οι μεταγραφές είναι ελεύθερες όλο τον χρόνο και εκ δεξιών προς τα αριστερά και τούμπαλιν καθώς και οι αλλαξοπιστήσεις. Θα μου πείτε αυτά γινότουσαν παλιά, το 65, θα σας πω ότι πλησιάζει η εποχή που η κορούλα θα ακολουθήσει το παράδειγμα του μπαμπά της.
Αυτά θα σας έλεγα αν ήμουν πολιτευτής, αλλά δεν είμαι οπότε ας μιλήσουμε λοιπόν ελεύθερα για τα κόμματα, καλύτερα για τους πολιτικούς χώρους. Εδώ έχουμε τα δύο άκρα ή "αγγελικούς" χώρους μια που οι οπαδοί τους επί επταετίας οι μεν και επί αειμνήστου ΕΣΣΔ οι δε, θεωρούσαν την Ελλάδα, αντιστοίχως τις χώρες του "υπαρκτού", επίγειους παράδεισους. Σήμερα μιλάνε γιά χαμένους Παράδεισους και πως θα τους αναστήσουν. Νομίζω ότι η περαιτέρω ανάλυση περιττεύει και εμένα η εκάστοτε σύντροφός μου είναι η ωραιότερη γυναίκα του πλανήτη...
Τα άλλα δύο κόμματα ιδρύθηκαν από ισχυρές και ταλαντούχες πολιτικές προσωπικότητες σαν κόμματα αυστηρώς προσωποπαγή και χωρίς στοιχειώδεις κανονισμούς λειτουργίας ειμή την θέληση του ιδρυτή τους και όπως είχε πει ο Αβέρωφ "τα πρόβατα έξω από το μαντρί τα τρώει ο λύκος". Φυσικά τέτοια κόμματα ΠΟΤΕ δεν είχαν πρόγραμμα, τι να το κάνουν άλλωστε αφού τα πάντα πέρναγαν από τους δυό ηγέτες. Απλά κάτι φούσκες προεκλογικές έλεγαν, συμβόλαια με τον λαό τα ονόμαζαν και μετά τα ξέχναγαν. Δεν ξέχναγαν όμως να κατηγορήσουν το ένα το άλλο ότι δεν έχει...πρόγραμμα. Οι χαρισματικοί ηγέτες είχαν όμως το προσόν να επιλέγουν καλούς συνεργάτες, μια που είχαν ανδρωθεί στην πιάτσα και όχι σαν βουτυρόπαιδα και έτσι κουτσά-στραβά προχώραγαν. Επίσης που και που πέταγαν και κανένα τσιτάτο που έκανε αίσθηση. Του Καραμανλή θυμάμαι το " Η Ελλάδα κατάντησε ένα απέραντο τρελλοκομείο" και του Ανδρέα το περιβόητο "Το Πασόκ δεν κληρονομείται, δεν χαρίζεται και δεν τεμαχίζεται”, υποθέτω ότι το ίδιο θα εκτιμούσε και για την νουδού.... Βεβαίως και είχαν πολιτικές διαφορές. Ο ένας ανέκραξεν " Ποιός κυβερνά αυτήν την χώρα;" με την δολοφονία του Λαμπράκη και ο άλλος " Εθεσεν εαυτόν εκτός κυβέρνησης" με την παύσην υπουργού από...τηλεοράσεως (ή ραδιοφώνου, δεν το θυμάμαι καλά).

Κατά διαβολική σύμπτωση τα δυο μεγάλα κόμματα μοιάζουν σήμερα ... κληρονομημένα από συνονόματους πρωθυπουργών. Καμμία σχέση όμως δεν έχουν με τους ιδρυτές των κομμάτων τους ενώ ο τρόπος λειτουργίας των δεν έχει μεταβληθεί ούτε στο ελάχιστο, παραμένουν προσωποπαγή. Οι σημερινοί αρχηγοί όμως δεν είναι ταλαντούχοι, οι δε σύμβουλοί τους είναι μετριότητες από το στενό περιβάλλον των φίλων τους και όχι ικανά στελέχη από την ελεύθερη αγορά. Να σας θυμίσω ότι τον Ανδρέα Παπανδρέου έφερε στην Ελλάδα από την Αμερική για πρώτη φορά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σαν σύμβουλο, τακτικές αδιανόητες για τους σημερινούς αρχηγούς, δεν θα το τολμούσαν ποτέ. Εξακολουθούν όμως τα κόμματα αυτά να μην έχουν πρόγραμμα ενώ οι ηγέτες τους δεν έχουν τα προσόντα και τα φόντα να επιλαμβάνονται κάθε θέματος, με φυσική συνέπεια την ακυβερνησία της νουδου και το ( εσχάτως ωραιοποιημένο) μπάχαλο λειτουργείας του πασόκ, όσον αφορά δε τις κυβερνητικές δυνατότητες του τελευταίου, "κοντός ψαλμός, αλληλούϊα".

Για την τήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών, και στα δύο κόμματα τα μη εκλεγέντα μεγαλοστελέχη πρέπει να βολεύονται σε νευραλγικές- άρα καλά αμειβόμενες- θέσεις του κρατικού μηχανισμού, αυτό εξηγεί γιατί κανένας σχεδόν τομέας στην Ελλάδα δεν λειτουργεί σωστά. Διότι και τα δυο μεγάλα κόμματα αλλά και τα μικρότερα- στον βαθμό που συμμετέχουν στο "μοίρασμα της πίττας"- εξαργυρώνουν αυτές τις θέσεις, δεν τις αναθέτουν στα ικανότερα στελέχη τους.

Αγαπητοί μου ψηφοφόροι, χωριζόμαστε σε δυό σημαντικές κατηγορίες. Σε αυτούς που πιστεύουν ότι μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση μέσα στο πλαίσιο των κομματων που νέμονται την βουλή και τα ψηφίζουν ανάλογα και από την άλλη σε αυτούς που πιστεύουν ότι η πραγματική απαξίωση των κομμάτων -που εκφράζεται με την ελαχιστοποίηση των ψήφων που λαμβάνουν και όχι την εκλογική νίκη ή ήττα- μπορεί να τα οδηγήσει σε αναδιοργάνωση τους πάνω σε πιο υγιείς βάσεις. Μόνο το γεγονός ότι προ της αναμενόμενης αλλαγής εξουσίας κάποιες δεκάδες χιλιάδες άτομα απέκτησαν ( ή ξανααπέκτησαν) κομματική ταυτότητα δείχνει τα "αγνά" κίνητρα της πλειοψηφίας των εκλογέων, μένει να επιβεβαιωθούν και στις κάλπες, αλλιώς τα "δανεικά ιδανικά" τους θα ατονήσουν και θα παροπλισθούν κομματικά. Δείχνει επίσης την πελατειακή αντίληψη των κομμάτων, να συλλέγουν στελέχη χωρίς να ενδιαφέρονται για το ποιόν τους.

Από την άλλη μεριά σε όσους νομίζουν ότι μπορούν να επιφέρουν την αλλαγή νοοτροπίας στα κόμματα μέσα από τις γραμμές τους, τους εύχομαι σύντομα να συναντήσουν τον Πάντσο και την Δουλτσινέα τους...

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Ο (ιδανικός) Ελλην ψηφοφόρος

Γεννημένος στην Ελλάδα, ακαθορίστου ηλικίας, έξω από το μπλε μαρέν το παραβάν που εξασφαλίζει το απόρρητον της διαδικασίας, αθώα έπαιζε στα μάτια του τις πρώτες απ' τις εικόνες της ζωής του, κάποιο ανθισμένο δένδρο στην αυλή, η ρόκα της γιαγιάς, οι καυτερές του ήλιου οι ακτίνες. Του φάνηκε σαν ν' άκουσε τιτίβισμα πουλιού, να γεύτηκε ψωμί ζαχαρωμένο.

Γύρισε το βλέμμα του στα ψηφοδέλτια που είχε στα χέρια του και είδε τα αδέρφια του, τα πιο μικρά που τα προστάτευε απ’ τους κινδύνους της γειτονιάς και τα πιο μεγάλα που τα προστάτευε απ’ τους κινδύνους της ζωής. Μια ζωή προστάτης ήτανε, απ’ την καρδιά του. Να προσφέρει σε συγγενείς και φίλους. Και στους πολιτικούς, άθελά του εδώ.

Δυο βήματα και κλείσιμο της κουρτίνας. Το στυλό για το σταύρωμα δεμένο με φτηνό σπάγγο. Κεκλιμμένο επίπεδο η τάβλα στο χώρο όπου μπαίνει ο σταυρός προτίμησης στο επιλεγμένο ψηφοδέλτιο. Κοίταξε τα ονόματα, τα μικρά ονόματα, Κώστας, Παύλος, Γιώργος, γνωστά του φάνηκαν και οικεία. Κοίταξε τα επίθετα κι η κόρη του ματιού του στένεψε. Όταν τους έψαχνε ποτέ δεν ήτανε εκεί που έπρεπε, άλλαζαν θέσεις και ρόλους.

Ενοιωσε λίγο σαν νάταν στη φυλακή όταν τράβηξε την μπλε μαρέν κουρτίνα. Πάντα του έκανε εντύπωση αυτό το χρώμα, θάλασσα φορτωμένη πριν ξεσπάσει του θύμιζε.. Μήπως δεν είναι η κοινωνία φυλακή και θάλασσα σαν δεν πηγαίνεις με τους νόμους τους δικούς της ; Τους άγραφους. Αυτούς που μεταβάλλουν τους γραμμένους σε άδικους κι’ ασφυκτικούς για όσους δεν έχουν τα κότσια και την πονηριά κρυφά να παραβαίνουν.

Κοίταξε ξανά τα ψηφοδέλτια. Πολλά και ίδια, ένα τους λευκό. Το πέταξε.

Μετά την χούντα φοιτητές και ο χαφιές αιχμάλωτος, να τρέμει. Τώρα όσοι τους έδωσε θέλανε να τον δώσουν. Μπήκε στη μέση να τον αφήσουν ήσυχο «τώρα έχουμ’ ειρήνη, μη γίνουμε τα ίδια με αυτούς».

Ξεδιάλεξε ένα ψηφοδέλτιο απ’ το σωρό.

Την επόμενη βδομάδα ήτανε φυλακή. Τον είχε δώσει ο χαφιές. «Καλή είναι η αντίσταση» είπε ο δικαστής, «αλλά τα ποινικά, είναι ποινικά, δεν παραγράφονται». Μόλις βγήκε τα πολιτικά του δικαιώματα επανήλθαν αυτοδικαίως. Το ίδιο και ο Βίλχεμ Ράϊχ που διάβαζε στην φυλακή. Ακου ανθρωπάκο…εσύ ν’ ακούσεις, του απαντούσε.

Εψαχνε στα επίθετα για τον σταυρό προτίμησης όταν τον είδε. Μπορεί και νάτανε συνωνυμία βέβαια με τον χαφιέ, μπορεί και με τον δικαστή, πολύ κοινό ήταν το επίθετο κι’ ο πειρασμός μεγάλος. «Σταύρωσον αυτόν» δεν έλεγε το πλήθος στον Πιλάτο ; Βρε πως αλλάζουν οι ρόλοι στις εκλογές !

Ενοιωσε πως χρειαζότανε φως. Περισσότερο φως. Κατέβασε με δύναμη το μπλε μαρέν το παραβάν. Το ύφασμα κουρελιάστηκε. Με μάτια που γυαλίζανε φώναξε « Να! Να εδώ τον βάζω τον σταυρό μου ! Το βλέπετε όλοι σας ; Εδώ !»

Ερριξε το ψηφοδέλτιο στην διάφανη την κάλπη σκέτο, χωρίς φάκελλο. Κανένας από την εφορευτική επιτροπή δεν τόλμησε να του πει πως ήταν άκυρο, η καταμέτρηση θα έκανε την βρώμικη δουλειά. Του έδωσαν πίσω την ταυτότητά του…





Βγαίνοντας από το τμήμα, στο πεζοδρόμιο της ελεύθερης Ελλάδας, αρνήθηκε να απαντήσει στα έγκζιτ-πoλ…




Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Χαιρετίσματα εις την (έγκριτον) δημοσιογραφίαν


In case of orgy, ring the bell


Πέρα από τις φανατίλες, τα κομματόσκυλα, τους αφισσοκολητές, και τα υπόλοιπα είδη των κομματικά κατασταλαγμένων και τους αιθεροβάμονες ρομαντικούς προσωποαρχηγολάτρεις, υπάρχει ένα κομμάτι της εκλογικής μάζας το οποίο κινείται από ...κώματος εις...κόμμα και το οποίο συνήθως κρίνει το αποτέλεσμα των ( αιωνίως) κρισίμων εκλογών του ελληνικού κράτους.
Σ' αυτό το κομμάτι του εκλογικού σώματος, αν εξαιρέσει κάποιος τους φυσικώ τω λόγω μετακινούμενους ρουσφετολόγους, αποβλέπουν τα πολιτικά κόμματα προκειμένου να αυξήσουν την εκλογική πελατεία τους, απευθυνόμενα κυρίως στο θυμικό τους και όχι στην λογική τους.
Επειδή όμως ο (συνήθως) αμόρφωτος (πτυχιούχος ή μη) εκλογεύς το αρνείται, σαν υποτιμητικό της προσωπικότητάς του, επιστρατεύονται διάφοροι - ορκισμένοι εχθροί της αλήθειας - δημοσιογράφοι να δώσουν κύρος στις μπουρδολογίες του εκάστοτε πολιτικού αρχηγού, τις οποίες αναμασάνε σαν "έγκυρες" πλέον οι αφελείς ψηφοφόροι. Ετσι είχαμε το "σεμνά και ταπεινά" του Κωστάκη προ εξαετίας το οποίο ουδείς δημοσιογράφος της εποχής αμφισβητούσε λες και τα στελέχη της τότε γαλάζιας και ήδη μαύρης παράταξης είχαν αναβαθμισθεί στην αγκαλιά της γυναίκας του Σουλάμ - κολυμβήθρας του Σιλοάμ γιά τους ηθικολόγους - και κανένας δεν ήξερε το παρελθόν τους και το ποιόν τους.
Ομοίως τώρα οι γνωστοί αστέρες της δημοσιογραφίας γλείφουν εκεί που έφτυναν και με πιασάρικες συνεντεύξεις (ξανα) ανακαλύπτουν τα (χαμένα) προσόντα των υποψήφιων πράσινων υπουργών και πρωθυπουργού.
Θα κάνω δυο υπενθυμίσεις περί της ... ποιότητάς τους :

1ον ο Ευάγγελλος ο...συνταγματολόγος κατά την διετήν παραμονήν του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε την μανία να επεμβαίνει ...στο θεσμικό νομοθετικό έργο με αποτέλεσμα ο διάδοχος του μακαρίτης πλέον Ευάγγελος αλλά... Γιαννόπουλος να διορθώνει τις συνεχείς ...αντισυνταγματικές ατασθαλίες του επί μακρόν χρονικό διάστημα για να μπορέσει να λειτουργήσει το κράτος. Εκτοτε (κομματικά) του απαγορεύθηκε ακόμα και η διέλευση έξω από το αντίστοιχο υπουργείο.
2ον όσον αφορά τον προαλειφόμενον για πρωθυπουργό θα αφήσω να μιλήσει η όχι και τόσο παλιά ( Απρίλης του 08) ρίμα μου για κάποιο ατύχημά του...


Προεδρική (και ποδηλατική) εξομολόγηση


Μάϊ ντίαρ ψηφοφόρε μου
προσεκτικά οδηγούσα
και τις λακούβες γύρω μου
συνέχεια κοιτούσα

Μα υπήρξε μία μοναχά
πολύ καλά κρυμένη
ωσάν την ψήφο του λαού
και καμουφλαρισμένη

Κάνοντας ορθοπεταλιά
ο άμοιρος δεν την είδα
η ρόδα μέσα έπεσε
κι' έσπασε η αλυσίδα

Και τα πετάλια σαν τρελλά
άρχισαν να γυρνάνε
σαν νά'ταν ψηφοδέλτια
που σ' άλλο κόμμα πάνε

Εγειρα λίγο αριστερά
είδα πως δεν με παίρνει
κι΄έγειρα πάλι δεξιά
που κάποιους ψήφους φέρνει

Απ΄την πολλή ταλάντωση
εχάθη η ισορροπία
και εις το χώμα βρόντηξα
ο δόλιος με μανία

Από την πτώση την κακιά
εκτύπησα στη πλάτη
και τώρα θεραπεύομαι
στου πόνου το κρεβάτι

Αλλ' ευτυχώς εφόραγα
στην κεφαλή μου κράνος
και κλήση δεν μου έγραψε
τροχαίος πολιτσμάνος

Με φέραν με το άμπουλανς
σ' ένα νοσοκομείο
τα πάντα εγώ κατέγραφα
επάνω στο φορείο

Διαπίστωσα την πρόοδο
πού'χουμε στην υγεία
σε δυό ωρίτσες ξέμπλεξα
από τα χειρουργεία

Αν άλλους τους παιδεύουνε
ολόκληρη τη μέρα
φταίει ότι δεν είχανε
πρωθυπουργό πατέρα

Ιατρική η εντολή
κλινήρης παραμένω
και νάρθετε στο κόμμα μου
όλους σας περιμένω

Σας δίνω την υπόσχεση
πως μόλις αναρρώσω
ολες τις τρύπες στις οδούς
θα σπεύσω να βουλώσω.

Οπως βλέπετε το στιχούργημα υπήρξε προφητικό αφού τελικά πολλοί πήγαν στο κόμμα του με την βοήθεια των δημοσιογράφων, ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα βαστήξει την υπόσχεσή του να κλείσει τις λακκούβες στους δρόμους, αυτό τουλάχιστον ίσως είναι σε θέση να το καταφέρει. Κατά τα άλλα να του θυμίσω ότι στα ελληνικά "τεχνολοζία" δεν υπάρχει σαν λέξη.

Ευτυχώς που το άμοιρο ποδηλατάκι δεν μπορεί να μιλήσει...

Χαιρτίσματα στους εσχάτως πρασινίσαντες αστέρες της (μαχομένης) "εγκρίτου" δημοσιογραφίας



Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Καρδία, μνήμης ασθενούς


Εβγαλα βόλτα
την καρδιά μου απόψε,
σαν ανταπόδοση
για όσα ζήσαμε μαζί.


Μονάχα αυτή γνωρίζει
πόσες φορές την έστειλα
αλλού να κατοικήσει
σαν δώρο ή σαν ενέχυρο.


Από μακριά δεν ξέχναγε
τραγούδια να μου στέλνει
κι' εικόνες που σκεπάζανε
τα βήματα της λύπης.


Σιγά-σιγά κουράστηκε
να ξενοκατοικεί,
του έρωτα σπίθες και κραυγές
πια δεν αναγνωρίζει

κι' έπαυσε πλέον να ποθεί
σκιρτήματα και γλέντια.
Μέσα στο στήθος σύρθηκε
γαλήνη να γυρέψει.


Την πόρτα μαζί σύραμε
μην ξαναταξιδεύσει,
την ύπαρξή της η ασθενής

η μνήμη, αμφισβητούσε

Την πόρτα σύραμε μαζί
μην ξαναταξιδεύσει
την πόρτα που η μνήμη η ασθενής
ξέχασε πως υπήρχε


.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Τι ψηφίζει η ( Αγία) ελληνική οικογένεια


Η αγία Ελληνική οικογένεια αποτελείται συνήθως από πέντε (αριθμητικώς 6) άτομα, τον που φέρνει το χρήμα στο σπίτι, την που συμπληρώνει παντοιοτρόπως το εισόδημα, τον μονογενή αυτής υιόν ( δι' ου τα πάντα απόλλυνται), την αειπάρθενον (γεωγραφικός προσδιορισμός ) κόρη και την χρησιμοτάτη (μία ψήφος παραπάνω είναι αυτή ! ) γιαγιά. Μερικοί προσμετράνε και την επίσημη ερωμένη εις το ανθρώπινον δυναμικό αλλά τούτο είναι επισφαλές κυρίως διότι δεν είναι βέβαιον ότι θα υπακούσει την εκλογικήν εντολήν του οικογενειάρχη και δεν θα παρασπονδίσει πολιτικά, μήπως και δια του δημιουργούμενου τζερτζελέ "την χωρίσει επιτέλους την γκιόσσα και με αποκαταστήσει και μένα, τόσα χρόνια που τον έχω". Ο παπούς έχει αποδημήσει εις Κύριον πρώτος, ώστε να κάνει (σαν άγιος) κάποια χρονάκια διάλειμμα μόνος του, μέχρι να τον συναντήσει στον Παράδεισο η αιωνία συμβία του.
Η αγία ελληνική Οικογένεια έχει πλήρη πολιτική συνείδηση. Τι θα πει αυτό ; Επειδή "κυβερνάν εστί προβλέπειν" η Αγία Ελληνική Οικογένεια δεν βάζει όλα τα αυγά σ' ένα καλάθι. Ο πάτερ φαμίλιε είναι απλά γραμμένος στο ένα μεγάλο κόμμα στο χωριό και στο άλλο μεγάλο κόμμα στην Αθήνα. Η πραγματική του προτίμηση είναι το κόμμα που έχει επιλέξει να εγγράψει την γυναίκα του. Ολα κι' όλα, με τα αισθήματα δεν παίζουμε ! Χρειάζεται σταθερότητα για να ριζώσει η αγία ελληνική οικογένεια.
Ο υιός - ώσπου να βάλει μυαλό και να κάνει δική του οικογένεια- είναι γραμμένος σε κάποια συνιστώσα του Σύριζα ," ας τα έχουμε καλά μ' αυτούς τους νέους και μένουμε στο κέντρο της Αθήνας, πολλές φωτιές ανάβουν τελευταία, ρε παιδί μου " ενώ η κόρη πυκνώνει τις τάξεις του σκληροπυρηνικού κουκουέ με τις ευλογίες της εφησυχασμένης -όσον αφορά την σεξουαλική διαπαιδαγώγησή της- οικογένειας. Η νεολαία επιτρέπεται να αριστερίζει στην αγία Ελληνική Οικογένεια, μεγαλώνοντας θα "βάλει μυαλό".
Η Αγία ελληνική Οικογένεια ουδεμία σχέση έχει με το χουντικό σύνθημα " Θρησκεία , Οικογένεια και πάνω απ' όλα Ελλάδα", αυτό εξ άλλου φαίνεται και από το (σχεδόν καθολικό) ποσοστό των αντιστασιακών, όπως απεδείχθη μετά την κατάρρευσή της.
Η Αγία Ελληνική οικογένεια ψηφίζει αδέσμευτα, πέρα από στενά ατομικοσυμφεροντολογικά πλαίσια. Ακολουθεί, σαν εσωτερικό μηχανισμό, το πλειοψηφικό σύστημα. Ολα τα μέλη καταθέτουν τις προτάσεις τους και μετά στις κάλπες, όλοι μαζί ψηφίζουν μονοκούκι. Η απόφαση παίρνεται με δημοκρατικές διαδικασίες, όλα τα μέλη έχουν από μία ψήφο ενώ η ψήφος του αρχηγού της οικογένειας προσμετράται όσο το σύνολο των ψήφων σύν μία.
Η Αγία Ελληνική οικογένεια, απελευθερωμένη από τα κόμπλεξ του παρελθόντος, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και την εγγύηση για την διατήρηση της δημοκρατία μας. Τα κόμματα και οι πολιτικοί μας δεν είναι παρά μια αντανάκλαση της αγίας ελληνικής οικογενείας, αυτό φαίνεται και από την οικογενειοκρατία που επικρατεί σ' αυτά.

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Πως βλέπω τις εκλογές

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι

Παρατηρήστε καλά την φωτογραφία!

Υποχρεωμένος από τις χιλιάδες των αναγνωστών και αναγνωστριών μου (κυρίως από αυτές) να δώσω το πολιτικό μου στίγμα και να αναλύσω λεπτομερώς τα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, θεώρησα καλόν να ομιλήσω δια παραβολών σαν άλλος Αίσωπος και σαν (ένας ακόμα) σωτήρας του λαού.

Τι είναι λοιπόν οι εκλογές ; Τι άλλο από ένα ψάρι !!

Οσοι έχουν δει την ταινία "Ο Γέρος και η θάλασσα" με τον Σπένσερ Τρέϊσυ ή έχουν διαβάσει το αριστούργημα του Ερνέστου Χεμινγουέϊ έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκωδικοποιήσουν τα κρυφά νοήματα τούτης της ανάλυσης.

Και τι ψάρι !! Ξιφιός !!

Το κεφάλι λοιπόν, ενός όμορφου ψαριού αποκομμένο από το σώμα, πόσο άσχημο φαντάζει και πόσο άσχημα μυρίζει από κοντά...είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά, σαν έχει μπαγιατέψει. Παρατηρήστε την θολούρα στο βλέμμα. Το στόμα πάντοτε μισάνοιχτο.

Οτι μπορεί να εμπορευθεί

Το σώμα.
Το εκλογικό το σώμα.
Το σώμα τρέφει το κεφάλι.
Habeas Corpus (το σώμα του εγκλήματος) για να σιτέψει αφήνεται.
Το σώμα πριονίζουν οι επιτήδειοι και το πουλάν μερίδες.
Από το σώμα τρέφονται κοράκια και σκουλήκια.

Οτι περίσσεψε


Είναι το άχρηστο υλικό.
Οτι απομένει μετά την εκλογική τη χρήση.
Για να θυμίζει ό,τι κάποτε υπήρξε.
Που του γυρίζουνε την πλάτη πριν το βράδυ.
Πριν κλείσουνε οι κάλπες κι οι πληγές.



Οι "εκλογές" επί χούντας !

.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Το αυγό του φιδιού

Παρακαλώ, κάνετε την επιλογή σας...

Ποιός είναι το...αυγό και ποιός το φίδι ;;

Από τότε που θυμάμαι εκλογικά τον εαυτό μου όλες οι εκλογές ήτανε κρίσιμες γι' αυτό και τα απανθίσματα της πολιτικής δημοσιογραφίας συνεντευξιάζοντο μετά των κομματικών αρχηγών διαγωνιζόμενοι εις ερωταποκρίσεις ακατάσχετης μεν, βαθιά πολιτικής δε μπουρδολογίας.
Ερωτήσεις από μένα για σένα και απαντήσεις που προηγούνται χρονικώς των ερωτήσεων, ενδεικτικό της ανεπάρκειας του "στρατηγικού" σχεδιαστή της συνέντευξης. Και αν κάποτε έσωζαν τα προσχήματα οι χαρισματικοί ηγέτες των κομμάτων, οι σημερινοί άχαροι συνονόματοί τους δεν δύνανται...

Τα ίδια χάλια και από δημοσιογραφικής πλευράς, το δημοσιογραφικό "όνομα" "κτίζεται" σήμερα με κύριο υλικό την λάσπη...

Αντιγράφω από in.gr
«Πιστεύω στα 53 μου ότι είμαι χρήσιμος για τον τόπο. Δεν βλέπω το λόγο γιατί να φύγω» δηλώνει ο κ. Καραμανλής σε συνέντευξή του στο Mega και στον δημοσιογράφο Γ.Πρετεντέρη και εμφανίζεται κατηγορηματικός, ότι «θα είμαι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης» σε περίπτωση ήττας της ΝΔ.
Με μπλε γράμματα είναι τα λόγια του πρωθυπουργού ο οποίος δηλώνει την ηλικία του και ότι δεν βλέπει για ποιόν λόγο θα έπρεπε να φύγει. Ο...εκφράζων την κοινή γνώμη δημοσιογράφος, ούτε αυτός αναρωτιέται γιατί. Οταν όμως δηλώνει ...κατηγορηματικά ότι θα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σπεύδει να συμπληρώσει με το αμίμητο ¨σε περίπτωση ήττας της Ν.Δ."
Τι λες ρε μεγάλε !!
Μήπως γίνεται να κερδίσεις τις εκλογές και νά είσαι αξιωματική αντιπολίτευση και δεν το ξέραμε ; Και μη μου πείς για κυβερνήσεις συνασπισμού γιατί τότε δεν θα έχεις κερδίσει τις εκλογές απλά θα έχεις βγει πρώτο κόμμα. Παίδεψε λίγο το μυαλουδάκι σου και τα ελληνικά σου που (θα έπρεπε να) ξέρεις και θα το καταλάβεις.
Στα όσα είπε παρακάτω ο αρχηγός της ΝουΔου ο καλός δημοσιογράφος προσθέτει "αντίθετα από την αντιπολίτευση" ώστε να αντιληφθούμε την διαφορά από το "καθαρό μήνυμα, καθαρό διακύβευμα και ξεκάθαρη πολιτική" του πρωθυπουργού και ο συνειρμός μας να είναι τα μη "καθαρά και ξεκάθαρα" της αντιπολίτευσης.
«Θα μείνω στη μάχη, στην πρώτη γραμμή» είπε ο κ. Καραμανλής, «δεν βλέπω το λόγο γιατί να φύγω». Εκτίμησε δε ότι «έχουμε πολύ καλή πιθανότητα να κερδίσουμε τις εκλογές, πολύ καθαρό μήνυμα, καθαρό διακύβευμα και ξεκάθαρη πολιτική» αντίθετα από την αντιπολίτευση.
Από όλα αυτά τα πολύ... συγκεκριμμένα που πλασσάρουν οι συνεντευξιαζόμενοι γουστάρω τρελλά το "καθαρό διακύβευμα"
Επειδή στους ομιλούντες την ελληνική το ρήμα διακυβεύω σημαίνει παίζω κάτι στα ζάρια και μεταφορικά διακινδυνεύω, πολύ θα ήθελα να ήξερα πρώτον, αν το έπλυνε να είναι καθαρό και δεύτερον ποιό είναι αυτό το διακύβευμα. Φυσικά ο μεγαλοδημοσιογράφος, συνηθισμένος όπως όλοι του σιναφιού του στο να χρησιμοποιούν λέξεις - προς άγραν εντυπώσεων- που αγνοούν την έννοια τους, ουδόλως ενοχλήθηκε.
Για να χρησιμοποιήσω και εγώ την γλώσσα τους ήταν μια συνέντευξη όπου μεταξύ αυγού και φιδιού ερωτήθηκε "ό,τι έπρεπε να ερωτηθεί" και απαντήθηκε "ό,τι ήταν δυνατόν να απαντηθεί"

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Από το βήτα ως το ψι....

Βρέθηκα στην Αμφισσα την Κυριακή το βράδυ για την παρουσίαση της μετάφρασης του δεύτερου τόμου του Lucien Lerat περί των Δυτικών ή Οζολών Λοκρών. Ο Γάλλος ερευνητής έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά περισυλλέγοντας ό,τι σχετικό αντικείμενο ή κείμενο για μια περιοχή που έμενε αδιάφορη στους αρχαιολόγους ίσως λόγω της συνάφειάς της με τον παρακείμενο Δελφικό χώρο.
Το βιβλίο παρουσίασε ο καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Πάνος Βαλαβάνης με μια καταπληκτική σε ευκρίνεια ομιλία ενώ ενδιαφέροντα στοιχεία προέκυψαν από νεώτερα ευρήματα που ανέφερε στην ομιλία της η αρχαιολόγος κ. Ανθούλα Τσαρούχα.
Μιλησαν ακόμη ο Δήμαρχος Αμφισσας κ. Ασημακόπουλος και ο καθηγητής Γαλλικής Φιλολογίας κ. Οικονόμου ενω διαβάστηκε επιστολή της μεταφράστριας του έργου κ. Χατζηβασιλείου και των παιδιών του γάλλου συγγραφέα.

Την λήξη της τελετής ακολούθησε...ισχυρή καταιγίδα. Το ποσό του νερού ήταν τέτοιο που δυσκόλευε στην κυριολεξία την κίνηση του αυτοκινήτου.
Οι μπόρες περνάνε και ελπίζοντας να σταματήσει το βοριαδάκι ώστε να αναπληρώσω το χαμένο ψάρεμα της Κυριακής, αποφάσισα να παρατείνω την διαμονή μου στα εδάφη των Εσπερίων Λοκρών κατά μία μέρα, ο άνεμος όμως δεν μου έκανε το χατήρι.
"Αμα δεν πας για ψάρεμα ή τρως ή κουτσομπολεύεις" έλεγε ένας μακαρίτης φίλος μου και έτσι δέχθηκα την πρόσκληση ενός άλλου φίλου να πάμε στο πανηγύρι στο χωριό Ελιά, κάπου ψηλά πάνω από την Γλύφα και να φάμε κανένα κοψίδι.
Από την μιά άκρη δηλαδή των Οζολών Λοκρών στην άλλη...Ζορισμένοι οι Λοκροί από την Δελφική Αμφικτυονία από την μια μεριά και τους Αιτωλούς από την άλλη, άντεξαν όσο άντεξαν επειδή η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε την εύκολη διέλευση και τα νερά δεν ήταν ότι καλύτερο για θαλάσσιες μετακινήσεις, στο σημερινό Ανεμοκάμπι, ένα καλά κρυμμένο φιορδ, έστηναν πειρατικές παγίδες οι κάτοικοι των τότε Χαλείου και Οιάνθης, σημερινά Γαλαξίδι και Ερατεινή. Σήμερα βεβαίως δεν είναι άθλος να πας από την Αμφισσα στην Ναύπακτο όπως ανέφερε ο Παυσανίας στα Φωκικά του.

Στο χωριό είχε πανηγύρι λόγω της γιορτής της Παναγιάς. Η εκκλησία ήταν κλειστή όταν φτάσαμε αλλά δίπλα λειτουργούσε ένας άλλος...ναός.

Σε μια πολύ μεγάλη αίθουσα καμμιά τρακοσαριά άτομα ξεκοκκάλιζαν αρνί ψητό συνοδευόμενο από μπύρες και ουίσκι υπό τους ήχους δημοτικής (;) ορχήστρας...
Από το βήτα στο ψι...
Οι...απόγονοι των Λοκρών σε χορευτικές και τραγουδιστικές επιδείξεις με τις κατάλληλες αμφιέσεις και δύο λουλουδούδες παρακαλώ επί το έργον ! Απίστευτο για ένα χωριό που μετράει λίγες εκατοντάδες κατοίκων....

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα ένα κλασσικό πανηγύρι έξω στην πλατεία του χωριού, είχα πάρει και μπουφάν μαζί μου- δεν αστειεύεται ο βοριάς στα ψηλά- και αιφνιδιάστηκα όταν βρέθηκα σ' ένα κέντρο που ακροβατούσε μεταξύ κλαρίνων και μπουζουκιού. Βέβαια το κλειστόν του χώρου βοηθούσε τις ντεμπυτάν των γύρω χωριών να βάλουν το καλό κυριακάτικο φόρεμα τους, το σουτιέν που φέρνει μπροστά τα στήθη ώστε να φαίνεται σφριγηλό το ντεκολτέ, την δεκαεξάποντη γόβα, όλα τα μπουκαλάκια του μακιγιάζ και όλα τα χρυσαφικά της οικογένειας. Αν προσθέσεις το σιγανοψιθύρισμα των καψουροτράγουδων και τις καμακωτές ματιές στους τοπικούς εργένηδες, έχεις μια πλήρη αιτιολογία του γεγονότος. Ο αρσενικός πληθυσμός πάντως περισσότερο έδειξε να ασχολείται με την παρακολούθηση και την εκτέλεση των δημοτικών χορών, η τηλεόραση και το ίντερνετ σταμάτησαν να κάνουν την γυναίκα δυκολοθώρητο είδος. Οι παντρεμένοι χορεύανε να βγάλουν το άχτι τους, είναι μικρή η κοινωνία και τα πάντα μαθαίνονται στην στιγμή.
Στην επιστροφή, στην κατηφόρα, προσπαθώντας να συνεφέρω τα αυτιά μου από την τραυματική εμπειρία των ντεσιμπέλ θαύμαζα την νυκτερινή θέα των φώτων: τα νησάκια, την γέφυρα, τις πελοποννήσιες κεντημένες ακτές. Ο βοριάς είχε καθαρίσει την ατμόσφαιρα και η ορατότητα ήταν τέλεια. Μετά, κάτω, ακολουθώντας την παραλιακή οδό της επιστροφής το σκοτάδι είχε μια ευεργετική επίδραση στο θυμικό μου.
Σκέφθηκα πως σε δυο μέρες κάλυψα σχεδόν όλη την παραλιακή χώρα των Εσπέριων Λοκρών, - ίσως και την κουλτούρα τους - από το βήτα μέχρι το ψι...

Τα γράμματα στις άκρες τα άφησα για μια άλλη φορά.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Επταεθνής κερατοξοΐα

Μεταμοντέρνα απεικόνιση της Ηρας



Επταεθνής κερατοξοΐα

Μετά την μονομαχία Μενέλαου και Αλέξανδρου (Πάρι) οι Αχαιοί θεωρούν νικητή τον Μενέλαο και οι Τρώες τον αγώνα ισόπαλο. Επακολουθεί ανακωχή ώσπου να λυθεί το ζήτημα...

Από έξη διαφορετικές φυλές
όλες ασπιδοφόρες
που’ρθαν πέρα απ’ τον Αίσωπο
στα πεδινά της Τροίας
να πολεμήσουν Αχαιούς
βαστούσε η σκούφια,
μα η λαλιά
σε όλους ήταν ίδια.

Την είχε εμπνεύσει η θεά
που πόλεμο ποθούσε
των Τρώων την καταστροφή
και των Ελλήνων δόξα
το μήλο σαν αρνήθηκε
o Πάρις να της δώσει

Ολοι μαζί του μίλαγαν
και θάρρος του εμφυσούσαν
να ρίξει βέλος στον εχθρό
στου Μενελάου το στήθος
που μόνος του βρισκότανε
απέναντι στους Τρώες.

«Κι αν σπάσεις την ανακωχή,
πόλεμος δεν θα γίνει
αν ο ξανθός Μενέλαος
νεκρός κείται στο χώμα
γιατί δεν θάχει νόημα
να πάρουν την Ελένη»

Κι’ ο Πάνδαρος εθάρρησε
πικρό βέλος να ρίξει,
βέλος που ’ταν πρωτάρικο
και καλοδουλεμένο
και στολισμένο με φτερά
μαύρα σαν του θανάτου

Το τόξο τότε έστησε
που’ ταν δημιούργημά τους
από τραγίσια κέρατα
μεγάλα και κυρτά
μέχρι δεκάξη σπιθαμές
ήταν το άνοιγμά τους

Μέρες πολλές τα λείαιναν
αυτός και οι βοηθοί του
από έξη σύμμαχες φυλές
της ξακουστής της Τροίας,
κερατοξόοι όλοι τους
και φίλοι του Πανδάρου

μέχρι να γίνουν λυγερά
και καλοδουλεμένα
τις βάσεις τότε ένωσαν
με κύλινδρο χρυσό
και στις δυο άκριες πέρασαν
την τανυστή χορδή.

Τείχος οι ασπίδες φιάξανε
κι ο Πάνδαρος στο κέντρο
τοξεύει τον Μενέλαο
καλά προφυλαγμένος.

Φεύγει το βέλος με ορμή
καταμεσίς τον βρίσκει
Μα θες η Τύχη ή η θεά
που Αθηνά την λένε
το βελος το οδήγησε
στης δίπλες που’ χε η ζώνη.

Την φόρα του μετρίασε,
μικρή πληγή ανοίγει
Αποχωρεί ο Μενέλαος
και γιατρειά γυρεύει
στα χέρια του Μαχάονα
του Ασκληπιού τον γόνο

Αποχωρεί κι’ ο Πάνδαρος
με τους κερατοξόους
Στην μάχη δεν κατάφερε
πλήγμα θανατηφόρο

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Ο βασικότερος λόγος


Απορία ψάλτου, βηξ...απόρροια πολιτικού, πυρ



Προαπαθώ να αποφεύγω την πολιτικοκομματική ανάλυση στα γραπτά μου και να περιορίζομαι στις αναλλοίωτες σταθερές που καθορίζουν τον κοινωνικό μας βίον και ρυθμίζουν την πρόοδο ή υστέρησή μας σαν έθνος. Φυσικά αυτές διέπονται από την "φιλοσοφία" του συνόλου και δεν εξαρτώνται από πολιτικές αλλά από τις αλλαγές στον χώρο της Παιδείας (κάτι που επί χρόνια τώρα λιμνάζει) ή τις πληθυσμιακές αλλοιώσεις της ίδιας της κοινωνίας λόγω π.χ. της ενσωμάτωσης των μεταναστών.
Η πρόσφατη πάντως αναγγελία εκλογών, επειδή υπερβαίνει σαν απάτη τα όρια της "πολιτικής ευελιξίας" δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη. Αντιγράφω :
Ο πρωθυπουργός μίλησε για τρεις προτεραιότητες: νοικοκύρεμα του κράτους, πόλεμος κατά τις φοροδιαφυγής, διαρθρωτικές αλλαγές.
Τι να αναλύσει κάποιος από αυτήν την αοριστομπουρδολογία ; Πέντε χρόνια κυβέρνηση και τώρα θα νοικοκυρέψει το κράτος, θα επιχειρήσει διαρθρωτικές αλλαγές και θα καταπολεμήσει την φοροδιαφυγή ; Μέχρι τώρα τι έκανε ; Ποιές ήταν οι άλλες προτεραιότητες που είχε ; Μήπως ήταν η Υγιεία και η Παιδεία ;
Αντί να ασχοληθώ με αυτά (που ούτε οι ίδιοι οι κυβερνώντες δεν ασχολούνται) θα ανατρέξω σε κάτι σατανικές συμπτώσεις που δίνουν πολύ πιο πειστικές εξηγήσεις για την προκύρηξη των εκλογών.
Το μόνο- ίσως- αληθές σημείο της ανακοίνωσης ήταν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα τον υποχρέωνε σε εκλογές τον Μάρτιο με πρόσχημα την εκλογή Προέδρου. Επρεπε λοιπόν να επιλέξει την καταλληλότερη στιγμή. Και το έπραξε με τα κριτήρια του 2007. Ακριβώς τα ίδια! Τα καταστροφικά αποτελέσματα μιάς πυρκαγιάς, στην Πελοπόννησο τότε, στην Αττική τώρα.
Είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται απαιτητές οι δόσεις των τότε χορηγηθέντων προεκλογικώς πυρκαγοδανείων της Ηλείας, τώρα μπορεί να αναβληθούν ρουσφετολογικώς, ενώ εκκρεμεί ακόμα η χορήγηση των τριών χιλιάδων ευρώ στους "καμμένους" της Αττικής, προφανώς περιμένουν τις εισηγήσεις της (χα-χα-χα ακομμάτιστης) επιτροπής. Μέχρι τις εκλογές θα έχει συντελέσει το έργο της...
Αυτή είναι η τελευταία ελπίδα του μήπως και αποφύγει την εκλογική συντριβή και αυτήν κυνικά εφαρμόζει, τα υπόλοιπα είναι φούμαρα.

Η ...προεκλογική αφίσσαπροέρχεται από την φίλη Αγγελική Χ.