Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Περί εθνικών(;) επετείων


Ισως να μην το έχετε σκεφθεί αλλά από την ιστορία μας τα τελευταία διακόσια χρόνια γιορτάζουμε δύο πολεμικές επετείους την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου ενώ έχουμε κάνει και άλλους πολέμους που χάσαμε και άρα καλώς αποσιωπούμε, αλλά και νικηφόρους όπως οι βαλκανικοί που δεν τους γιορτάζουμε. Γιατί ;
Ας το ψάξουμε λιγάκι...ποδοσφαιρικά !

Κατ' αρχάς στις δύο "εθνικές" επετείους γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι την λήξη διότι ναι μεν ξεκινήσαμε καλά, προηγηθήκαμε στο σκορ αλλά στο τέλος κλάψτα χαράλαμπε...

Και το μεν 21 το πήραμε το ματσάκι στα χαρτιά από την αγγλογαλλορωσική ουέφα της εποχής και βολευτήκαμε σαν κράτος, αλλά το 40 διαλυθήκαμε μόλις στο δεύτερο ημίχρονο τα ιταλάκια έβαλαν μέσα τις γερμανικές μεταγραφές τους, εμείς τότε δεν βάζαμε ακόμα κοινοτικούς στην ομάδα μας.
Οταν δε τα γερμανάκια χάσανε στο τέλος από τους αγγλοαμερικανορώσους εμείς δεν είχαμε προκριθεί στην τελική φάση του τότε μουντιάλ να συμμετάσχουμε στην μικτή ομάδα που τους νίκησε και μείναμε στην απ' έξω.
Αρα η απορία μου παραμένει, γιατί να θυμόμαστε μόνο ότι προηγηθήκαμε στο σκορ και να πανηγυρίζουμε και όχι το τελικό σε βάρος μας αποτέλεσμα.
Εχω υπ' όψιν μου ποδοσφαιρικές συναντήσεις που έληξαν 7-1 όπου η ηττηθείσα προηγήθηκε στο σκορ αλλά δεν θυμάμαι καμμία ηττηθείσα να τις μνημονεύει και κατά μείζονα λόγο να τις γιορτάζει.
Θα μου πείτε ότι εδώ είναι πόλεμος δεν είναι ποδόσφαιρο, συμφωνώ και ξαναρωτάω :
τους βαλκανικούς πολέμους -που το πήραμε καθαρά το ματσάκι -γιατί δεν τους γιορτάζουμε ;

Σεβόμενος την ανεξιγνωμία των αναγνωστών μου (και κυρίως των λαθραναγνωστών - και πάλι γειά σας -) δεν θα σας πω την δική μου ερμηνεία για να μη σας επηρεάσω απλά θα παραθέσω κάποιες παρατηρήσεις μου και τα συμπεράσματα, δικά σας.

Σαν λαός είμαστε πολύ κοντά και με τους Ιταλούς και με τους Τούρκους, πολύ περισσότερο από τους βόρειους γείτονες μας. Ακόμα και στην γλώσσα οι ιταλικής και τούρκικης προέλευσης λέξεις της καθομιλουμένης είναι πολύ περισσότερες από τις σλαβικής και βουλγαρικής προέλευσης, δείγμα "γειτνίασης" των χαρακτήρων των λαών.
Ασε στο φαγητό, όλο πίτσα και σουβλάκι είμαστε...
Διαφέρουμε βέβαια στα θρησκευτικά λιγουλάκι αλλά ποιός δίνει σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες με "άπιστοι, μωαμεθανοί και καθολικοί ".

Προς βορράν μπορεί να λένε το ψωμί "χλιέπ" και το νερό "βοντά" αλλά είναι ορθόδοξοι, βεριτάμπλ.

Στα μπαράζ των βαλκανικών αγώνων τους ομοδόξους Βούλγαρους δεν είναι που νικήσαμε ;

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί δεν γιορτάζουμε ούτε την έναρξη ούτε την λήξη των βαλκανιών πολέμων, ειδικά την δεύτερη όπου πήραμε και το κύπελλο.
Μήπως δεν την γιορτάζουμε επειδή η Βουλγαρία δεν ήταν στο ΝΑΤΟ ενώ η Ιταλία και η Τουρκία ήταν ;
Δεν είναι εθνική επέτειος ;
Και τι είναι ;
Θρησκευτική ;
Ε, δεν το πιστεύω...

Σας έχω επανειλημένα εξηγήσει ότι ο ΠΑΟΚ δεν περιορίζεται σε στενά γεωπολιτικά όρια, (θα έπρεπε να) είναι παμβαλκανική και παμμεσογειακή ομάδα

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Της νύχτας τ' έντομο





Ωσάν της νύχτας τ' έντομο
όπου το φως γυρεύει ...

Αυτήν που λαχταρούσα να την δω,
την είδα
στην γκριζοκόκινη αχλύ, στης τύχης το μπαράκι
και διάβαζε Ανδρουλάκη
αν είναι δυνατόν !

Καθόταν σταυροπόδι στο σκαμπό
σαν ξωτικά της θάλασσας
τα μακριά της πόδια.
Της μέδουσας μαλί
στην κεφαλή

Τώρα θα βγάλει, σκέφτηκα
τα μέσα έξω το στομάχι
κατά πως κάνει ο αστερίας
να καταπιεί την λεία της
μα είχε πολύ βιβλίο ακόμα να διαβάσει

Δεν θα την δω
τι να της πω ;
το αποφάσισα.
μήπως μπορεί ...
κάποια στιγμή ...
να κάνει τι ;

Περνώντας ξυστακούμπισα
του παπουτσιού της άκρη
πως λίγο το δηλτήριο
για φάρμακο σου κάνει.
Κι αμέσως εσυγχώρεσα
άνομους ποιητάδες

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Στην Αλίκη τιμής ένεκεν

Στην Αλίκη

Αφιερωμένο εξαιρετικά ένα βιντεάκι για όσα υπέροχα δημοσιεύει ή σχολιάζει !

ALL THE TIRED HORSES



Να είσαι πάντοτε υγιής και ευτυχισμένη

(μιά που δεν ξέρω, δεν θυμάμαι πότε είναι τα γενέθλιά σου, σου εύχομαι τώρα)

Τζι

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Σούκα ντούκα

Στην ινδική μυθολογία ο κύκλος του χρόνου διαιρείται σε έξη εποχές που δεν έχουν όλες την ίδια χρονική διάρκεια. Εμείς - υποτίθεται - ότι τώρα ζούμε στο πέρασμα από την μια εποχή σε μια άλλη. Οι μισές εποχές, οι συμβολιζόμενες στο πάνω μέρος του κύκλου, χαρακτηρίζονται σούκα και οι υπόλοιπες σαν ντούκα.
Εχουμε :


άτι σούκα ρούπα
σούκα ρούπα
σούκα ντούκα ρούπα

και συμμετρικά στο κάτω μέρος

ντούκα σούκα ρούπα
ντούκα ρούπα
άτι ντούκα ρούπα

όπου το άτι είναι ενισχυτικό, σούκα το καλό, ντούκα το κακό και ρούπα η εποχή.

Στo ψάξιμο μπορείτε να βρείτε πολλές ερμηνείες γιά το σούκα ντούκα με κυριότερη την ινδονησιακή εκδοχή του σαν το μοίρασμα των ευτυχισμένων στιγμών με τα άλλα μέλη της ομάδας αλλά και το μοίρασμα των δυστυχισμένων στιγμών.
Compassion and solidarity είναι η συνηθέστερη ερμηνεία που θα βρείτε.
Είναι όμως λογικό να υποθέσει κάποιος ότι τα σου και ντου είναι δυό αντίθετοι χαρακτηρισμοί που συνοδεύουν το "κα", σαν να λέμε καλό πράγμα, κακό πράγμα.

Στα σανσκριτικά το su όντως έχει την έννοια του καλού και από εκεί πέρασε και στην ελληνική γλώσσα είτε σαν ύψιλον με δασεία όπως στην λέξη υγιής {su gius = καλός βίος και ακόμα su + περί (καλό + μεγάλο) = υπέρ, super στις λατινογενείς κ.λ.π.} είτε σαν "ευ" {ευτυχία, ευμορφος κ.λ.π.}. Ομοίως το επίθετον εύς-εήος γιά τον καλόν και αγαθόν και η γενική πληθυντικού του ουδετέρου γένους του επιθέτου στην γνωστή φράση "θεοί δοτήρες εάων".


Προφανώς από το "du" προήλθε το μόριον "δυσ" (δυσκολία, δυστυχία κ.λ.π.)  
Πιθανή και εδώ η σχέση με την Δύση του Ηλιου και το ρήμα δύω σαν μια "δυσκολία" που αντιμετώπιζε καθημερινά ο ήλιος...



Χαιρετώ σας

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Το άλεφ μηδέν

\aleph_0                  

Αυτό είναι το σύμβολο για το άλεφ μηδέν ή άλεφ νούλα, έναν "περίεργο" αριθμό που εκφράζει την ισχύ, δηλαδή των αριθμό των στοιχείων, του "μικρότερου" απειροσυνόλου, ακριβώς δηλαδή όσοι οι αναγώστες (και λαθραναγνώστες- γειά σας) αυτού του μπλογκ.
Τα "μικρότερα" απειροσύνολα λέγονται και αριθμήσιμα σε αντίθεση με τα "μεγαλύτερα" που λέγονται υπεραριθμήσιμα, τώρα γίνατε σοφότεροι, υποθέτω...
Με κάπως λιγότερο μαθηματικές εκφράσεις και απλούστερες έννοιες άλεφ νούλα είναι ο αριθμός που "μετράει" όλους τους αριθμούς. Δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο αλλά το μη επακριβώς προσδιορίσιμο και το κάπως εξωτικό όνομά του το κάνει αξιοπρόσεκτο, κόλπο που χρησιμοποιούν όλου του κόσμου οι γραφιάδες, είτε επιθυμώντας να τα κονομήσουν από τις πωλήσεις είτε ικανοποιώντας  το "ψώνιο" τους που αναφέρεται στην αναγνωσιμότητά τους. Δeν μπορώ εδώ να κρύψω το χαμόγελό μου για όσους μπλόγκερς χρησιμοποιούν "μετρητή επισκέψεων" και περνάνε τις ώρες τους πάνω στο πλήκτρο F5 ή αυτοσχολιάζονται με πλαστές ταυτότητες.
Φυσικά η αναγνωσιμότητα ελάχιστη σχέση έχει με την με την ποιότητα αφού αυξάνεται όταν γράφεται αυτό  το οποίο το κοινό "πεινάει" για να το διαβάσει και όχι με την ποιότητα των γραφομένων. Ειδικότερα μεγάλη είναι η ευθύνη των "επώνυμων" γραφιάδων που θα μπορούσανε ίσως να σηκώσουν λιγουλάκι το επίπεδο αντί να χαϊδεύουν τα επικοινωνιακά νούμερα με σαχλαμαρίτσες.
Κατόπιν αυτού τούτο το μπλογκ διαχωρίζει την ισχύ του συνόλου, κρατάει το μυστηριώδες άλεφ για την πάρτη του( να κάνει παιχνίδι ) και επιστρέφει το μηδέν στα "επώνυμα" μπλόγκια

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Ο ουρανός και τα σύννεφα της νύχτας




Είναι κάποιες βραδιές, τριγύρω στην πανσέληνο, που ο ουρανός δεν μαυρίζει μα παίρνει στο μεσουράνημα το χρώμα το μπλέ το σκούρο, των πολύ βαθειών νερών. Τα μικρά κι' αδύνατα αστέρια χάνονται μέσα στο φέγγος, μόνο τα πρωτοκλασσάτα φαίνονται, μάλιστα σα να λάμπουνε πιότερο απ' το συνηθισμένο. Σύννεφα άσπρα, που δεν φέρνουνε βροχή, καλύπτουν τον μισό ουρανό ξεσέρνοντας καθώς ο άνεμος προστάζει, φιάχνοντας σχήματα που ο κάθε νους αλλιώς τα ερμηνεύει.
Κοιτάζει να δει τον Ποσειδώνα στ' άρμα του με τα λευκά τα άτια να το σέρνουν, παρασυρμένος απ΄το χρώμα τ' ουρανού ο ποιητής αλλά κι η μάνα του που ψάχνει τον δικό της θεό, με την ίδια την γενειάδα τον φαντάζεται. Κοιτάζει κι' ο πιτσιρικάς να δει τα σύννεφα να σχηματίζουν τον άγγελο τον φύλακά του με την ρομφαία, να, κάπως έτσι τον φαντάζεται. Πιο πεζή η γάτα κοιτάζει στα κλαδιά του δέντρου για κανένα κοιμισμένο πετινό τ' ουρανού.
Ο ερωτευμένος βλέπει την μορφή της να σκιαγραφείται απ' τα σύννεφα, μετά κοιτάζει τον αποσπερίτη και κάνει τις συγκρίσεις του, σκοτώνοντας την αμεροληψία στ' όνομα της ανάγκης του. Συνήθως η ανάγκη του τέτοια ώρα κοιμάται.
Ο ετοιμοθάνατος ψάχνει τον θάνατο να δει με το δρεπάνι του, έτσι το διάβασε κι' έτσι το περιμένει.
Τα σύννεφα κάνουν σε όλους το χατήρι, ακούν κάθε παραγγελιά και παίρνουνε το σχήμα. Μετά χάνονται στην άκρη του ορίζοντα. Το φεγγάρι περνάει το μεσουράνημα, το φως του λιγοστεύει κι' ο ουρανός μαυρίζει, δεν θυμίζει ωκεανό πια.
Στα καινούργια σύννεφα που ήρθανε οι άνθρωποι δεν ψάχνουν τίποτε πια στα σχήματά τους, φταίει το μαύρο φόντο, δεν τους εμπνέει όπως το μπλε των νερών.

Απογοητευμένα τα καινούργια σύννεφα φέρνουν την αυγή.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Πληγή

Στο' πα, μωρό μου, όλα ο άντρας τα μπορεί
-κι' ας λες πως τα βουνά είναι αιώνια-
μες' στην καρδιά τους να χαράξει μια πληγή
που για να κλείσει δεν την φτάνουν χίλια χρόνια

Τα σωθικά τους τα λευκά κι' εμπορικά
να εξορύσσει συνεχίζει με μανία
νιπτήρες, τάφους και μαρμάρινα λουτρά
μα και προσθήκες στην πεζή την τοιχοποιΐα

Και πριν μου πεις πως με το ίδιο υλικό
βγήκε η μαγεία των εξαίσιων πραγμάτων
σίγουρα ο τρόπος της εξόρυξης, θα πω,
ειν΄η αιτία περιφήμων αγαλμάτων

Αλλο ειν' ν' ανοίξεις μια υπόγεια στοά
κι από τα έγκατα το μάρμαρο να βγάζεις
και άλλο να φιάχνεις λατομείο ανοιχτό
και με το σκάψιμο την Φύση να βιάζεις

Κι' αν ο Μωάμεθ πήγε ο ίδιος στο βουνό
- όταν στο κάλεσμα αρνήθηκε να σπεύσει-
κουράστηκε ίσως απ' τον δρόμο τον πολύ
και την πληγή του ξέχασε να θεραπεύσει.




Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Για τον Θοδωρή Ζαγοράκη

Κατόπιν πιέσεων από τους πολυπληθείς επίσημους αναγνώστες της σελίδας [αριθμητικώς μία (1) ] θα αναφέρω μερικές σκέψεις μου που προηγήθηκαν της παραιτήσεως Ζαγοράκη.
Οταν έγιναν γνωστά τα επεισόδια στη Σουρωτή όπου κάποιοι ανεγκέφαλοι επετέθησαν με μαχαίρια στην αποστολή του Αρη για τον αγώνα μεταξύ ομάδων ΠΑΟΚ και Αρη σε επίπεδο εφήβων, ένοιωσα ένα σφίξιμο. Δηλαδή διαρωτήθηκα τι θα απογίνει η περηφάνεια μου σαν ΠΑΟΚg's ;
Φτάσαμε σε επίπεδο Παναθηναΐκών και Ολυμπιακών να σφάζοντα σ' ένα αγώνα βόλευ γυναικών ; (για να μην ξεχνιόμαστε εεε!) : Τότε να γίνουμε σαν κι' αυτούς και να πανηγυρίζουμε συχνότερα τίτλους !
Κάπου δεν μου καθότανε καλά το πράγμα, ειδικά που στην Τούμπα τα "καλά παιδάκια" είχαν στριμωχτεί στην γωνία. Ηρθαν βέβαια κάποιες διαιτητικές αβαρίες και ψιλοακούστηκαν φωνές και γκρίνιες από τους" ειδήμονες" της εξέδρας αλλά χανότουσαν στην άψογη στάση του προέδρου και την στήριξη του κόσμου σ' αυτόν. Ωσπου οι ανεγκέφαλοι βρήκαν διέξοδο σε αγώνα εφήβων, με θεατές τους γονείς τους. Εκεί οι διεστραμμένοι πήγαν με μαχαίρια να δείξουν την "μαγκιά" τους. Εύχομαι να συλληφθούν όλοι και να τιμωρηθούν παραδειγματικά αν και η ζημιά έχει γίνει.



Αηδιασμένος ο πρόεδρος είδε ότι τον κτυπούν σε πλευρές που δεν μπορεί να ελέγξει. Αυτόν που σέβεται όλη η ποδοσφαιρική Ευρώπη, αυτός ο αιώνια επίτιμος αρχηγός της Εθνικής μας ομάδας, στόχος- μαζί με την επιτυχή ως τώρα σταδιοδρομία του στην κεφαλή του ΠΑΟΚ- μιας δράκας ηλιθίων, εχθρών στην ουσία του ΠΑΟΚ παρ' ότι ισχυρίζονται πως είναι οπαδοί του.

Ο Ζαγοράκης έκανε αυτό που θα έκανε κάθε φιλότιμος άνθρωπος. Ανέλαβε το μερίδιο της (συλλογικής) ευθύνης του και παραιτήθηκε. Δεν θυμάμαι αντίστοιχες αντιδράσεις με τον φόνο του οπαδού στον γυναικείο αγώνα βόλλευ μεταξύ των "αιωνίων" του Κέντρου.

Δεν έχω άποψη για τις φημολογούμενες άστοχες οικονομικές τοποθετήσεις του Ζαγοράκη αλλά δεν νομίζω ότι πρόσφερε σαν "λεφτάς" στον ΠΑΟΚ ώστε η οποιαδήποτε οικονομική στενότητα να σταμάταγε το έργο του στην διοίκηση του ΠΑΟΚ.
Αντίθετα η βλακεία είναι γνωστόν ότι είναι αήττητη.
Η κίνηση του Ζαγοράκη δείχνει την ευαισθησία που πρέπει να έχουν οι διοικούντες τους (πραγματικά) μεγάλους συλλόγους και διέσωσε το κύρος του ΠΑΟΚ

Θοδωρή,σ' ευχαριστούμε για όσα έδωσες στον σύλλογο, ελπίζουμε η παραίτησή σου να συναιτίσει τους κουφιοκέφαλους και να εμπνεύσει αυτούς που πήραν την σκυτάλη.

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Η...δια βίου μάθηση

Αγαλμα του Δία στο μουσείο Ερμιταζ της Αγίας Πετρούπολης


Κεραυνόπληκτος διάβασα τον καινούργιο τίτλο του υπουργείου : Εθνικής Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων ( ΥΠΕΠΔΒΜΘ ) Βέβαια κάτι είχα ακούσει περί συγχωνεύσεως των υπουργείων ώστε να μην εμπλέκονται οι αρμοδιότητες των και να γίνει πιο ευέλικτο το κυβερνητικό έργο και καλόπιστα υποθέτω ότι στο καινούργιο υπουργείο εκτός από τα θέματα παιδείας και θρησκευμάτων τώρα θα υπαχθούν και οι σχολές του ΟΑΕΔ που μέχρι τούδε ανήκαν στο Υπουργείο Εργασίας. Επίσης ειναι μια τροχοπέδη στην όρεξη και άλλων υπουργείων να ανοίξουν και αυτά σχολές αντίστοιχες με το αντικείμενό τους, κάτι που ενεθάρρυναν οι επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης.

Λογικό αλλά η λέξη λόγος εκτός από το λογικό έχει και την έννοια της λέξης οπότε ...

Παιδεία, βρίσκουμε στα λεξικά είναι η διδασκαλία, η σπουδή.
Μάθηση είναι η γνώση, η εμπειρία, ακόμα και η συνήθεια.

Αρα αυτό το δια βίου που κολλάει ;
στην γνώση ; (στερνή μου γνώση να σ' είχα
πρώτα λέει ο σοφός λαός, δηλαδή προϋποθέτει...δια βίου)
στην εμπειρία ;
στην συνήθεια ; μήπως αυτά δεν προϋποθέτουν...δια βίου ;


Εκτός και το "δια" είναι στην δημοτική του "Δία" και πρόκειται περί εκμάθησης της ζωής του Διός, οπότε η φράση κολλάει με το "θρησκευμάτων" και όχι με το "εθνικής παιδείας".
Σ΄αυτήν την περίπτωση σηκώνω τα χέρια (και το βλέμμα) ψηλά...

Δεν θα μπορούσαν πολύ απλά αντί "δια βίου μάθησης " να χρησιμοποιήσουν την λέξη μάθηση ή και μαθητεία όπως ήταν το όνομα των σχολών του ΟΑΕΔ ;
Πολύ φοβάμαι, με την μέχρι τούδε εμπειρία μου, ότι η χρήση λεκτικών πυροτεχνημάτων θα είναι η μόνη αλλαγή στο πολυταλαιπωρημένο υπουργείο.

Εύχομαι ολόψυχα να διαψευσθώ.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Τι έγινε την 4η Οκτωβρίου

Ο Sea the Stars πέρασε στον χώρο του μύθου κατακτώντας το Qatar Prix de l' Arc de Triomphe, την πλουσιώτερη ιπποδρομία σε χορτάρινο στίβο. Από πολλούς θεωρείται πλέον από τα καλύτερα άλογα όλων των εποχών αφού έχει κερδίσει σε όλα τα είδη στίβου με άμμο αλλά και στο γκαζόν.
Ο άτυχος Youmzain τερμάτισε δεύτερος γιά τρίτη (!) φορά στην Αψίδα, κάτι πολύ σπάνιο επίσης.

Ο Sea the Stars είναι 3 ετών ενω ο Youmzain εξαετής.
Το έπαθλο ήταν 4 200 000 ευρώ και η απόσταση 2 400 μέτρα.

Στην Ελλάδα τις εκλογές κέρδισε το ΠαΣοΚ. Ελαβε το 43,9% των ψήφων και 159 έδρες συν 1 σκαμπό με τον Ανδρουλάκη επάνω.

Ο Sea the Stars δεν θα έτρεχε αν είχε προηγηθεί βροχή, αποφεύγει τους βρεγμένους στίβους.

Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας την Κυριακή έβρεχε.

Τα συμπεράσματα δικά σας.
Ο Sea the Stars σε παλαιότερη επιτυχία του

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

άτμα σαρβασαρίριναμ

I and the village, M. Chagall, 1911

Καθισμένος μπροστά στο ανοικτό παράθυρο ακούω το σιγανοψιχάλισμα της βροχής και πίνω τον πρωϊνό καφέ μου. Καιρός μουντός, σύγνεφα βαριά που ο ήλιος δεν μπορεί να τα τρυπήσει. Ο καιρός στον νοτιά- θυελλώδεις έδωσε η μετεωρολογική- μα ο Κρισσαίος κόλπος ήρεμος, τον πιάνει ξώφαλτσα ο καιρός και φτιάχνει αυτό το βουβό, το ύπουλο κύμα που οι ναυτικοί το λένε σουέλι. Μες την αχλύ, μίλι μακριά μου προς τον Βορρά, μια στεριανή γλώσσα χωρίζει τον μυχό του κόλπου στα δύο. Ανταριασμένα φτάνουνε τα βουβά κύματα και σκάνε μ' ορμή στα πέντε, στα έξη μέτρα αψηλά μην και την κεφαλώσουν τούτη τη στεριά που μπήκε ανάμεσά τους. Πιο πίσω, σκάρτα αλλο ένα μίλι, δεν φαίνεται τίποτε από την παραλία της Κίρρας, ούτε ο Παρνασσός πιο πίσω, όλα βαμμένα στο ανοικτό γκρίζο πέπλο του χαμηλωμένου σύγνεφου.

Στο σπίτι μέσα, τα πάντα έχουν ένα διαφορετικό χρώμα από την έλλειψη του πρωϊνιάτικου ήλιου, ίσως και μια διαφορετική υφή, δείχνουν πιο πραγματικά, πιο ζωντανά, πιο κοντά σ' αυτό που ο τίτλος περιγράφει : άτμα σαρβασαρίριναμ, δηλαδή η ψυχή όλων των όντων που έχουνε σώμα. Μπορεί νάναι η απόχρωση της σκόνης σ' αυτό το λίγο φως που αφήνει να περάσει η βαριά συννεφιά, μπορεί νάναι η σωστή χρονική απόσταση της επιστροφής στο νερό της θάλασσας, μπορεί η γειτονοπούλα που βγήκε να τσεκάρει τον καιρό τυλιγμένη στο σεντόνι της και με τα μισά της κάλλη ακάλυπτα, μπορεί και η βαθειά αλήθεια της ινδικής μυθολογίας. Μπορεί. Ερχονται στιγμές που όλα τα πράγματα μοιάζουν νάχουν ψυχή και στιγμές που όλοι οι άνθρωποι γύρω μας μοιάζουνε να μην έχουν.
Σ' αυτό το φόντο ένα αμάξι κόκκινο μοιάζει έντομο και το δενδράκι δίπλα με πουλί, η αιώνια τοπική δεσποινίς μόνο προέκταση των ψηλοτάκουνών της λογίζεται κι οι λακκούβες του νερού παίζουνε πιάνο με τις στάλες της βροχής. Οι ήχοι, σιγαλοί και ανεπαίσθητοι, δεν έχουν σώμα, δεν μετρούν και δεν μετέχουν.
Μια ιδέα περισσότερο φως καθώς ο ήλιος ανεβαίνει και η γωνία πρόπτωσης αλλάζει. Η βροχή σταμάτησε. Τα σύγνεφα άλλαξαν χρώμα προς το άσπρο και την πορεία τους στον ουρανό, τώρα ξεσέρνουν προς την Δύση, έστριψε ο καιρός. Τα κύματα με πιότερη μάνητα, πιο ευθυγραμμισμένα, βαράν στα κατακόρυφα τα βράχια της στεριάς. Βλέπω το γκρίζο αυτοκίνητο και τούτο έτοιμο μου δείχνει να πετάξει. Μια δεσποινίς στα δώδεκα, στα δεκατρία με τ' ασημένια της παπούτσια και το κολάν το μαύρο να χαράζει προκλητικά τα τορνευτά της πόδια, γεμίζει τ΄άδειο μου παράθυρο. Τα μαλλιά της ίσα, καστανόξανθα και λατρευτά πριν τα σαμπουάν και οι βαφές τα κάνουνε μαντάρα. Στ΄αφτί μου ο βόμβος από μια χαμπερίστρα με ξενίζει. Το έντομο με γυροφέρνει δυο φορές και κουρνιάζει στην εσοχή ενός κάδρου να βγάλει την μέρα του. Αναπόφευκτος ο συνειρμός με την ψυχή, πανάρχαια ονομασία για τις πεταλούδες.



Λατρεύω την σκέψη στην ανάπτυξή της, την αποτύπωσή της στο χαρτί. Ιδια κι' απαράλλακτα με την φωτογραφία της πρώτης γυναίκας που ερωτεύθηκα ...