Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Απ' το πρωΐ μέχρι το βράδυ

.

Στα μουντά χρώματα της πρώτης αυγής μια γυναικεία σκιά στην άκρη της προβλήτας θυμίζει άγαλμα. Μαλλιά τυλιγμένα σε μαντήλι, ρούχα βαριά για την πρωϊνή ζέστη, κλειστά παπούτσια. Στάση κορμιού σχεδόν ευθυτενής, πόδια που έχουν αρχίσει να καμπυλώνονται προς τα έξω-σημάδι ηλικίας-, ακινησία.
Πλησιάζω προς την βάρκα μου φροντίζοντας ν' ακούγονται τα βήματά μου να μην την τρομάξω. Δεν με αντιλαμβάνεται, συνεχίζει ν' ατενίζει την θάλασσα. Οπως απομακρύνομαι την βλέπω να πισωπατάει μερικά βήματα κάνοντας συγχρόνως τον σταυρό της με μεγάλη κατάνυξη. Συγκινούμαι απ' τη ευλάβεια της προς τον θεό και προς την θάλασσα. Παραμονή του Αγίου Φανουρίου σκέπτομαι, έχω ιδιαίτερη σχέση με τον Αγιο, μ' έχει βοηθήσει να βρω χαμένα πράγματα, πάντοτε κάτι  καλό μου συμβαίνει τριγύρω στην γιορτή του.

Νωρίς το απόγευμα μια ευγενική κυρία μου προσφέρει -στην κυριολεξία στην μέση του δρόμου- ένα κομμάτι φανουρόπιττα, τηρώντας το έθιμο που θέλει  τον δημιουργό να μοιράζει το γλυκό του στον κόσμο και όχι να το παίρνει πίσω στο σπίτι απλά ευλογημένο από τον παπά. Δυστυχώς κάτι τέτοιες "λεπτομέρειες" που κάνουν την διαφορά στα έθιμα του χωριού από την απρόσωπη ζωή της πρωτεύουσας κοντεύουν να ξεχασθούν, πιθανόν λόγω τουριστικού χρήματος...
 
Προς το βράδυ μια άλλη χαρά "φανερώθηκε"...

ο Μουσλίμοβιτς πετυχαίνει το γκολ της πρόκρισης μέσα στην Πόλη επί της Φενέρμπαχτσε !!!
Ακολουθούν ξέφρενοι πανηγυρισμοί...


με κατάληξη να κρεμασθεί η φανέλλα στο κοντάρι του κόρνερ !!!
Μάταια έτρεχε να τον συγκρατήσει για να μην πάρει κίτρινη κάρτα ο Κοντρέρας και μετά να βγάλει την φανέλλα πό το κοντάρι ο Λίνο ώστε να αποφύγει την κόκκινη, ο Ζλάταν ήταν "τρελλαμένος". Συμβαίνει αυτό στον ΠΑΟΚ, οι αθλητές του, έλληνες όπως ο Ιακωβάκης, ή ξένοι όπως ο Στογιάκοβιτς ή ο Σάβιτς να τρελλαίνονται με την ασπρόμαυρη φανέλλα !!

Μια χρονιά σώθηκε για τον ξεριζωμένο από την Πόλη σύλλογο της Θεσσαλονίκης, ήταν μεγάλη η οικονομική ανάγκη της πρόκρισης ώστε να μην αναγκασθεί να ξεπουλήσει παίκτες για να βγει η σεζόν.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ο...

ΠΑΟΚ πάνω απ' όλα

2 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χρόνια Πολλά και βοήθειά μας ο Άγιος που ανέκαθεν λατρεύω
Η ωραιότερη φανουρόπιτα που είδα για σήμερα
Και του χρόνου!

Με τη μπάλα δεν τα πάω καλά...
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Gee Pontius είπε...

Το διάβασα και ταυτίσθηκα πλήρως.

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο μπάλλα αλλά όλα τα αθλήματα και πολλά άλλα ακόμα, απλά το ποδοσφαιρικό του τμήμα είναι ο μπροστάρης.
Είναι ουσιαστικά ότι έχει απομείνει από τις χαμένες πατρίδες, δεν έχει διαβρωθεί όπως τα άλλα προσφυγικά σωματεία γι' αυτό και τον έχουν στο μάτι διάφορα κατεστημένα.
Χωρίς να έχω μικρασιάτικη καταγωγή πιστεύω ότι όλα τα καλά στην Ελλάδα ήρθαν από αυτούς τους ξεριζωμένους ανθρώπους τους οποίους πολλές φορές το κράτος ενέπαιξε. Θεωρώ ελάχιστο μου χρέος να είμαι ΠΑΟΚg's αν και Αθηναίος την καταγωγή.

Τις ευχές μου επίσης επί τη επετείω.