Πασίγνωστη η φράση "κι' εκείνος τον χαβά του" και πολύ επίκαιρη λόγω των σημερινών εκλογών. Η τούρκικη λέξη χαβάς αναφέρεται σε αεράκι- ίσως έχετε ακούσει την τουρκ-χαβά-γιολαρί, δηλαδή την τούρκικη αεροπορική εταιρία, αλλά και τον μελωδικό σκοπό και στην φράση μάλλον αυτό εννοείται κατ' αντιστοιχία με την άλλη φράση "σφυρίζει αδιάφορα"
Απ' όλους τους χαβάδες, μακράν ο πιο αγαπημένος μου είναι ο Λέρικος χαβάς του καραβοκύρη Μιχάλη Προύζου, τραγούδι μισεμού, γνωστότατο σαν "Η Μπρατσέρα".
Εκτός όμως από την πολύ γλυκειά μελωδία, εντύπωση προκαλει η απλότητα, η καθαρότητα και η αμεσότητα των στίχων. Η οποία μεγαλώνει όταν μάθει κανείς ότι στις αρχικές δύο στροφές τα περισσότερα δίστιχα τα πρόσθεσαν απλοί ανώνυμοι κάτοικοι των νησιών, της Λέρου και της Αμοργού που θεωρούνται και οι δυό "πατρίδες" του.
Ετσι λέγεται πως ξεκίνησε :
Πότε θα κάνουμε πανιά
να κάτσω στο τιμόνι
να δω της Λέρος τα βουνά
να μου διαβούν οι πόνοι
Αχ! πάει ο Προύζος να φουντάρει
κι ο καιρός να σι(γ)ουντάρει
και στη συνέχεια
(ν) Ω! Παναγιά μου Λεριανή
που ’σαι πάνω στο κάστρο
βοήθησέ με το φτωχό
και θα σου φέρω άρτο.
Άιντε ξένος είμαι, ποιος με πιάνει
σαν με πάρει το ποτάμι.
Αυτή η συνέχεια ίσως θεωρήθηκε πολύ προσωπική και σιγά-σιγά χάθηκε από τις εκτελέσεις, Αντίθετα προστέθηκαν πολλά δίστιχα ώστε να έχουμε πολλές παραλλαγές του τραγουδιού. Η πιο συνηθισμένη μορφή είναι αυτή :
Πότε θ' ανοίξουμε πανιά να κάτσω στο τιμόνι,
Να δω της Λέρος τα βουνά να μου διαβούν οι πόνοι.
Α, μπρατσέρα μου έλα γιαλό,
Που 'χω δυό λόγια να σου πω
Πάψε βοριά μου να φυσάς, τα κύματα ν' αφρίζεις,
Και τη μπρατσέρα που 'ρχεται να μην τη φοβερίζεις
Α, πάει ο Προύτζος να φουντάρει
Κι ο καιρός δε σιγοντάρει
Ξημέρωσε , Ανατολή, μπουνάτσα να σκορπίσεις
Και την μπρατσέρα που 'ρχεται να την καλωσορίσεις.
Α, πάει Προύτζον να ορτσάρει
Και του σπάζει το κοντάρι.
Φουρτουνιασμένη θάλασσα ησύχασε λιγάκι,
Για να 'μπει στο λιμάνι του το κάθε καραβάκι.
Α, μπρατσέρα μου έλα γιαλό,
Που 'χω δυο λόγια να σου πω
Φύσα Βοριά απ' τ΄ανοικτά, Νοτιά από το Αλγέρι
να φέρεις τα ξενάκια μας, να κάνουν καλοκαίρι
Αυτό το τελευταίο δίστιχο είναι ότι θα ζήταγα από τους νικητές των σημερινών εκλογών
Μπρατσέρα μου έλα γιαλό, πούχω δυό λόγια να σου πω...
Απ' όλους τους χαβάδες, μακράν ο πιο αγαπημένος μου είναι ο Λέρικος χαβάς του καραβοκύρη Μιχάλη Προύζου, τραγούδι μισεμού, γνωστότατο σαν "Η Μπρατσέρα".
Εκτός όμως από την πολύ γλυκειά μελωδία, εντύπωση προκαλει η απλότητα, η καθαρότητα και η αμεσότητα των στίχων. Η οποία μεγαλώνει όταν μάθει κανείς ότι στις αρχικές δύο στροφές τα περισσότερα δίστιχα τα πρόσθεσαν απλοί ανώνυμοι κάτοικοι των νησιών, της Λέρου και της Αμοργού που θεωρούνται και οι δυό "πατρίδες" του.
Ετσι λέγεται πως ξεκίνησε :
Πότε θα κάνουμε πανιά
να κάτσω στο τιμόνι
να δω της Λέρος τα βουνά
να μου διαβούν οι πόνοι
Αχ! πάει ο Προύζος να φουντάρει
κι ο καιρός να σι(γ)ουντάρει
και στη συνέχεια
(ν) Ω! Παναγιά μου Λεριανή
που ’σαι πάνω στο κάστρο
βοήθησέ με το φτωχό
και θα σου φέρω άρτο.
Άιντε ξένος είμαι, ποιος με πιάνει
σαν με πάρει το ποτάμι.
Αυτή η συνέχεια ίσως θεωρήθηκε πολύ προσωπική και σιγά-σιγά χάθηκε από τις εκτελέσεις, Αντίθετα προστέθηκαν πολλά δίστιχα ώστε να έχουμε πολλές παραλλαγές του τραγουδιού. Η πιο συνηθισμένη μορφή είναι αυτή :
Να δω της Λέρος τα βουνά να μου διαβούν οι πόνοι.
Α, μπρατσέρα μου έλα γιαλό,
Που 'χω δυό λόγια να σου πω
Πάψε βοριά μου να φυσάς, τα κύματα ν' αφρίζεις,
Και τη μπρατσέρα που 'ρχεται να μην τη φοβερίζεις
Α, πάει ο Προύτζος να φουντάρει
Κι ο καιρός δε σιγοντάρει
Ξημέρωσε , Ανατολή, μπουνάτσα να σκορπίσεις
Και την μπρατσέρα που 'ρχεται να την καλωσορίσεις.
Α, πάει Προύτζον να ορτσάρει
Και του σπάζει το κοντάρι.
Φουρτουνιασμένη θάλασσα ησύχασε λιγάκι,
Για να 'μπει στο λιμάνι του το κάθε καραβάκι.
Α, μπρατσέρα μου έλα γιαλό,
Που 'χω δυο λόγια να σου πω
Φύσα Βοριά απ' τ΄ανοικτά, Νοτιά από το Αλγέρι
να φέρεις τα ξενάκια μας, να κάνουν καλοκαίρι
Αυτό το τελευταίο δίστιχο είναι ότι θα ζήταγα από τους νικητές των σημερινών εκλογών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου