Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Τι είναι η πατρίδα μας ;

.

Μην είν' οι κάμποι; τα βουνά ; που λέει ο ποιητής ;
Μην είναι οι θάλασσες που σύνορα δεν έχουν ;
Μην  είναι εσυ ; εγώ ; του γείτονα η γυναίκα  ;

Ολα είναι η πατρίδα μας κι' η θάλασσα κι ο ΠΑΟΚ 
κι΄η Αλόνησος, 
το γραφικό Γαλαξιδάκι,
η λίμνη η Αχερουσία,
η αποξηραμένη Κωπαΐς, κι' αυτή πατρίδα είναι.


Και τα σπίτια τα τσίλικα


 και τα ντυμένα με κισσό, μεράκι των ενοίκων


κι' από ατσάλι και γυαλί, κι' αυτά δικά μας είναι


κι' αυτά δικά μας είναι, κι' αυτά πατρίδα είναι.

Κι΄ η τέχνη, η παράδοση, κοινή των Βαλκανίων, στου μετανάστη τ' εργαλείο σαν την δεις, κι' αυτή πατρίδα είναι


παπούτσια που πατάν τον τόπο σου γυαλίζει...
...
...
Είμαστε όμορφοι πολύ, μα λίγο τεμπελάκοι...πατρίδα πάντα


γατόνια που λατρεύουμε τα όσα μας αξίζουν
ακόμα περισσότερο, κι' αυτά πατρίδα είναι 


των γερμανών τα γηρατειά, καθόλου δεν τα πάμε,
δεν είν' κομμάτι από μας, αυτό δεν ειν' πατρίδα
κι' ας τόβαψαν οι πονηροί, στο εθνικό το χρώμα


κι' αν στα σκουπίδια μας πετούν, χρηματιστών γραφεία
κι' αυτά σαν την πατρίδα μας, όμορφα θα τα δούμε

...
...
...
Που να τα νοιώσετε όλα αυτά εσύ, δυστυχισμένε


και συ, λησμονημένε


στο χώμα της πατήσατε, μα μυρουδιά δεν πήρατε !

.

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Για τους άπιστους Θωμάδες

 Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις...

Ο κ. Πετσάλνικος

Αντιγραφή από το http://www.elsipnp.gr

"  Οι βουλευτές θα μας τρελάνουν: 1.500.000 ευρώ επίδομα για αγορά H/Y!!!

Την ίδια στιγμή που ανακοινώνονται τα νέα οικονομικά μέτρα και οι "απλοί
άνθρωποι του μόχθου" καλούνται να πληρώσουν "το μάρμαρο", η Βουλή των Ελλήνων
κατά ομόφωνη απόφαση (ΦΕΚ223 Α) ενέκρινε, εν μέσω κρίσης, πρόγραμμα επιδότησης  για όλους ανεξαιρέτως, τους βουλευτές και ευρωβουλευτές προκειμένου να
αγοράσουν το δικό τους προσωπικό εξοπλισμό πληροφορικής, προκειμένου να
αναπτύξουν τις δημόσιες σχέσεις τους μέσω του διαδικτύου με προϊόντα όπως:
Επιτραπέζιους Η/Υ , Laptops, Notebooks, πολυμηχανήματα-εκτυπωτές, Τηλεφωνικό
κέντρο, Fax, Λογισμικό αυτοματισμού πολιτικού γραφείου , προγράμματα Η/Υ
,Δορυφορικό δέκτη και ότι άλλο gadget μπορεί να περιλαμβάνει ένα σύγχρονο
πολιτικό γραφείο.

Όπως προκύπτει από το επίσημο έγγραφο  κάθε βουλευτής επιλέγοντας τον δικό του προμηθευτή , προσκομίζει στο Τμήμα Προμηθειών και Διαχειρίσεως της Βουλή τιμολόγια αγορά έως 5.500 ευρώ έκαστος (αναλόγως με την κατηγορία που ανήκει) και ο προμηθευτής θα. περνάει να  εξοφλείται από τη Βουλή των Ελλήνων.  "
(παρέμβαση gpoint : δηλαδή με "δικό" του προμηθευτή δεν χρειάζεται καν να γίνει αγορά, αρκεί ένα εικονικό τιμολόγιο για να γίνει η είσπραξη )
"  Με έναν πρόχειρο υπολογισμό των τριακοσίων της βουλής μαζί με τους
ευρωβουλευτές πού επίσης δικαιούνται το επίδομα μάς δίνει ένα ποσό μεγαλύτερο
από 1.500.000 ευρώ.

Με τις υγείες μας, να τους χαιρόμαστε!!!

  "  ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ...ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΚΟΠΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΖΗΤΟΥΝ ΘΥΣΙΕΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕ 5.500 ΕΥΡΩ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗ (ΣΥΝΟΛΙΚΑ 1.500.00 ΕΥΡΩ!!) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ- ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ- Η/Υ!!!

( λές και δεν έχουν υπολογιστές και χρειάζονται επιχορήγηση 5.500 ευρώ για να
αγοράσουν...)  "

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Από το Καστελλόριζο...

.

Από το Καστελλόριζο
αντίκρυζα την Κούμη
την γλύκα που έχει το μ@@νί


δεν έχει το λουκούμι
( παραδοσιακό σαμιώτικο αποκριάτικο τραγουδάκι )

Εγινε κι' αυτό, το αναμενόμενο και αναπόφευκτο, αυτό που...προσπαθούσε δήθεν να αποφύγει η κυβέρνηση και δεν...τα κατάφερε, παρ΄όλη την εργατικότητά της, όλοι οι υπουργοί με ανασηκωμένα μανίκια σε χειρωνακτικές εργασίες, πλην του κουστουμαρισμένου επί (καβάλα) της Οικονομίας υπουργού που κυκλοφορούσε στα μεγάλα σαλόνια των διεθνών τοκογλύφων "εργαζόμενος" κι' αυτός και του πρωθυπουργού, κουστουμαρισμένου κι' αυτού  γιατί είχε κάποιο σόου στην τηλεόραση.

Γιά όσους δεν το κατάλαβαν ακόμα η "εργασία" είναι τα ποσοστά από τις μίζες των δανείων μια που οι άλλες μορφές ληστείας  (ταμεία, ομόλογα, χρηματιστήριο κ.λ.π) δεν είναι εφαρμόσιμες εποχιακά και οι μαλακίες περί πάταξης της φοροδιαφυγής και απόδοσης του Φ.Π.Α. εξυπηρετούν μόνο προεκλογικές ανάγκες, τώρα ξεχνούν και να τις αναφέρουν οι...σώφρονες.

Ισως να είναι το τελευταίο κόλπο τους για να ληστέψουν το κράτος, μετά δεν απομένει παρά η πώληση της Ακρόπολης, των Δελφών κ.λ.π. με μεσιτικό γραφείο το  Δ.Ν.Τ. 

Φυσικά  και θα μπορούσε να παρέμβει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά βλέπετε δεν είναι εκλεγμένος από τον λαό αλλά από το κοινοβούλιο και κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει.

Δεν μπορεί να έχει πολλά περιθώρια επιβίωσης ένα "κράτος" που έφιαξαν τα δυο μεγάλα κόμματα  ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ - ΣΥΝΕΝΟΧΗ των λεγομένων μικρών (γεμάτες οι "καλές" υπηρεσίες από σοφτ κομμουνιστές του συνασπισμού και ακροδεξιούς του καρατζαφέρη και ένα μικρό ποσοστό του ορίτζιναλ κουκουέ για να απειλεί με "απεργίες" όταν "θίγονται" τα κεκτημένα των βολεμένων γιατί  οι συνδικαλιστές-εκπρόσωποι των άλλων κομάτων τις βαριούνται τις απεργίες ). 
Θυμηθείτε πριν κάποιους μήνες που έκλειναν κάθε μέρα την Πανεπιστημίου οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής απαιτώντας όχι απλά δουλειά, αλλά δουλειά  με 4-5 χιλιάδες μισθό σαν εν δυνάμει ψηφοφόροι του συστήματος.

Οταν υπάρχουν ένα εκατομμύριο κρατικοί υπάλληλοι αντί των τριακοσίων-τετρακοσίων χιλιάδων που είναι απαραίτητοι και έχεις σκοπό την εξυγείανση ΑΠΟΛΥΕΙΣ τους μη έχοντες αντικείμενο εργασίας (σαν τους αγροφύλακες-φαντάσματα του Κωστάκη) και δεν κάνεις περικοπές μισθών σε όλους δήθεν, εξαιρώντας τους στρατιωτικούς (μην έχουμε καμιά χούντα), τους δικαστικούς (ευνόητον, ευνόητον) και τους εφοριακούς (αυτονόητον). Το ότι τώρα ο Πάγκαλος προσπαθεί να συγχωνεύσει κάτι ανύπαρκτες ρουσφετολογικές επιτροπές, δεν είναι τίποτε άλλο παρά  στάχτη στα μάτια ότι δήθεν ενδιαφέρεται για το πως θα ορθοποδίσει το κράτος, στην πραγματικότητα πρέπει να δείξει ότι συμμορφώνεται με τις επιταγές του Δ.Ν.Τ. Αλλά δεν τολμάει ακόμα  να επέμβει στο "βαθύ κράτος" των ΔΕΚΟ και των άλλων ρουσφετολογικών οργανισμών, δεν θέλει να "κόψει γέφυρες" με την δεξαμενή των ψήφων, αν γίνει μονοκομματική η δεξαμενή υπάρχει και περίπτωση να πάνε φυλακή με την νέα κυβέρνηση οι προηγούμενοι κυβερνώντες, να χαλάσει η πιάτσα.

 Αδιαφορώντας πλήρως για τα οικονομικά και άλλα προβλήματα της χώρας, εντελώς κυνικά επέλεξαν τον μοναδικό τρόπο με τον οποίον οι κρατούντες θα μπορούσαν να βγάλουν το κυβερνητικό επιμίσθιό τους, καταδικάζοντας γενιές ολόκληρες να πληρώνουν όσα έκλεψαν καμμιά εκατοστή οικογένειες, οι περισσότερες των οποίων ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα τώρα που είναι ακόμη "ήρεμα" τα πράγματα, πιθανότατα οι κρατούντες θα φύγουν νύκτα και κυνηγημένοι, να μου το θυμηθείτε, η "πάσα" του Κωστάκη στον Γιωργάκη δύσκολα επαναλαμβάνεται κι' ο Αντωνάκης δεν έχει "φαεινές ιδέες" για να αναλάβει, για την ώρα.



Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Η κυρία Αρλουμπίνα ΙΙ

 (συνέχεια)


  Μέρος Β΄


Υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν ήταν σε αρμονία με την προσωπική της ζωή και για μερικά από αυτά, όπως το άγχος των σεισμών δεν μπορούσε να κάνει πρακτικά τίποτε εκτός από το να πείθει τον εαυτόν της ότι σαν διάμεσο θα είχε το κατάλληλο προαίσθημα και ίσως τον απαιτούμενο χρόνο να διασωθεί. Τις τρεις φορές βέβαια που βγήκε σαν αλλοπαρμένη από το σπίτι της φωνάζοντας "Σεισμός! έρχεται ο μεγάλος σεισμός" διεπιστώθηκε πως κάποιο διερχόμενο βαρύ φορτηγό ήταν η αιτία που τρέμανε τα τζάμια του σπιτιού της.Υπήρχαν και άλλα πράγματα τα οποία θα μπορούσε να είχε τακτοποιήσει διαφορετικά ώστε να είναι πιο ήρεμη, παραδείγματος χάριν ναι μεν δεν είχε τα προσόντα για να οδηγεί δικό της αυτοκίνητο αλλά είχε τα οικονομικά φόντα να παίρνει ταξί. Κάποιος όμως διάλογος μ' έναν ταξιτζή την είχε ξενερώσει εντελώς προ ετών και τα απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Ηταν τότε ακόμα αρκετά νέα και ίσως αφηρημένη να είχε αφήσει τα πόδια της ελαφρώς ανοιχτά όπως καθότανε στο πίσω κάθισμα με την κανονικού μήκους φούστα της. Ο ταξιτζής, γατόνι κανονικό, έπαιρνε μάτι όλες τις πελάτισσες του από το καθρεπτάκι. Είχε προσέξει ότι όταν τους μίλαγε από νευρικότητα άνοιγαν κι' άλλο τα πόδια τους προσφέροντας περισσότερο θέαμα. Η Αρλουμπίνα δεν ήταν εξαίρεση και εκτός αυτού κάτι στην φωνή του οδηγού της ασκούσε μια κάποια έλξη, οπότε το κόλπο έπιασε Τεχνικά βέβαια. προσπάθησε να φέρει την κουβέντα στα ζώδια, ήθελε να μάθει αν ο ο ταξιτζής ήταν σκορπιός  οπότε θα ταίριαζε με το δικό της, αυτή ήτανε ψάρια. Ο ταξιτζής προσπαθούσε να κάνει παιχνίδι με σκοπό από τίποτε μπύρες στην παραλία μέχρι πεϊνιρλί στην Δροσιά. Του είχε ξανατύχει, μάλιστα μερικές φορές κάτι βαρεμένες σαν την Αρλουμπίνα του πληρώναν ακόμα το φαγητό και το ξενοδοχείο εκτός από την κούρσα και την αναμονή που έγραφε το ταξίμετρο. Ο διάλογος δεν οδηγούσε πουθενά, η Αρλουμπίνα περιέγραφε την συναισθηματική αρμονία μεταξύ των ταιριαστών ζωδιών και πέταγε την σπόντα της ότι η ερωτική αρμονία είναι θέμα ωροσκόπων, ο δικός της ήταν παρθένος,  "ο δικός σου νεαρέ οδηγέ ποιός είναι ; ". Ο ταρίφας κάπου μπαΐλντισε. Επεσε στα φρένα και της είπε χύμα και στα ίσα  "Μωρό μου να τα χέσουμε τα ζώδια, άμα σε κάνω και με κάνεις κέφι, πάμε να την βρούμε σε τίποτε ουζάδικα όπως ξέρουμε κι' αν δεν ταιριάξουμε  μελετάς στο αύριο τον λεφάκη". Η αρλουμπίνα προσβεβλημένη από την απόρριψη της αστρολογικής παραμέτρου, πέταξε έναν τουπέ βαθύτατα προσβεβλημένης δεσποσύνης και κατέβηκε από το ταξί απαξιόντας να στρέψει ξανά το βλέμμα της σ' αυτόν. Στην επιστροφή  απεφάσισε να μην ξαναμπεί σε ταξί, στο λεωφορεία απαγορεύεται ο διάλογος με τον οδηγό, σκέφθηκε και συνεχάρη τον εαυτόν της για την σοφία της.
 Το λεωφορείο όμως ήταν ίσως τώρα η βασικότερη αιτία εκνευρισμού της. Θεωρόντας τον εαυτό της "διάμεσο" ώφειλε να είναι πάντα έτοιμη να δεχθεί τα μηνύματα από το υπερπέραν, πράγμα που απαιτούσε απόλυτη συγκέντρωση, ενώ οι συχνές στάσεις, οι ομιλίες των αλλοδαπών και  τα κουδουνίσματα των κινητών συνομοτούσαν εναντίον της. Ακόμα εκτός από τις ηχητικές οχλήσεις υπήρχαν και οι οπτικές όπως εκείνο το ζευγαράκι των πιτσιρικάδων που φιλιότανε ξεδιάντροπα στον διάδρομο μπροστά της. Μια πιτσιρίκα είχε στριμώξει στην κολόνα του λεωφορείου κάποιο αμούστακο και του έμπαινε κανονοκά. Η Αρλουμπίνα, καθισμένη στο εσωτερικό κάθισμα του λεωφορείου είχε γυρίσει το κεφάλι αλλά παρακολουθούσε με την άκρη του ματιού της. Μόλις ο νεαρός έκανε να πάρει ανάσα, η μικρή ξαναορμούσε σαν χείμαρος στο στόμα του. "Αει σιχτίρι, τελειώνετε" σκεφτότανε εκνευρισμένη η Αρλουμπίνα, μια που δεν μπορούσε να τους βγάλει απ' το μυαλό της. Ο νεαρός όμως, αντίθετα με τα προγνωστικά, χούφτωσε αποφασιστικά το στήθος της φίλης του που ανταποκρίθηκε μ' έναν αναστεναγμό. Η Αρλουμπίνα ένοιωσε να της ανακατεύεται το υπογάστριο. Κάτω από την μάσκα του μακιγιάζ το μελαψό δέρμα της πρέπει να είχε γίνει πιο σκούρο. Ξεχασμένα για το κορμί της και απαγορευμένα για την δουλειά της συναισθήματα την κατέκλυσαν που σύντομα παραχώρησαν την θέση τους σε καθαρή ζήλεια. Η Αρλουμπίνα ποτέ δεν είχε ζήσει τον αμοιβαίο έρωτα, την έλξη. Οι ερωτικές της εμπειρίες ήταν περίπου συμφωνίες, δεκτικές με γεροντότερους και  δοτικές σε νεότερους άντρες, ίσως να είχαν κάποιες τεχνικές οι ερωτικές της περιπτύξεις, αλλά ποτέ δεν έβγαζαν αυτό το πλούσιο αίσθημα των πιτσιρικάδων. "Πλούσιο αίσθημα", ένας κοινός θνητός θα το χαρακτήριζε απλά καύλα, αλλά η Αρλουμπίνα θεωρούσε τον εαυτό της... διάμεσο, έπρεπε να το βλέπει ένα επίπεδο παραπάνω. Προσπάθησε να επικοινωνήσει με κανένα πνεύμα αλλά η μόνη εικόνα που σχηματίσθηκε στο μυαλό της ήταν το ανυψωμένο πέος του πιτσιρικά. Οσο βαρεμένη κι' αν ήταν η Αρλουμπίνα δεν ήταν δυνατόν να θεωρήσει αυτήν την εικόνα επικοινωνία με τα πνεύματα, την απέδωσε, σωστά, στην σεξουαλική της πείνα, πράγμα που μεγάλωσε το εκνευρισμό της. Στο ταραγμένο της μυαλό εικόνες διάφορες χοροπηδούσαν. Στην προσπάθειά της να ξεφύγει σκέφθηκε να κατέβει από το λεωφορείο, έπρεπε όμως να το σταματήσει. Χάνοντας την επαφή με την πραγματικότητα, λες και ήταν στο αυτοκίνητο του μακαρίτη συζύγου της, με το δεξί της πόδι αναζητούσε εναγωνίως το φρένο κάτω από το κάθισμα του μπροστινού της, ψάχνοντας το όλο και πιο μπροστά. Οι κινήσεις αυτές προκαλούσαν μια ελαφριά τριβή των γεννητικών της οργάνων όπως συνέβαινε στην πρώϊμη εφηβεία της. Ασυναίσθητα άρχισε να κουνάει το κεφάλι της δεξιά και αριστερά σ' έναν πολύ αργό ρυθμό ενώ το πόδι της έψαχνε συνέχεια το φρένο  με αυξανόμενο ρυθμό. Τα πελώρια σκουλαρίκια της ακολουθούσαν την κίνηση του κεφαλιού με την ελάχιστη διαφορά φάσης, ενω κοσμικές αναταράξεις συγκλόνιζαν τα σωθικά της.
Απόλαυσε τον πρώτο οργασμό της ζωής της έχοντας αδιάκριτα καρφώσει το βλέμμα της εκεί που φούσκωνε το παντελόνι του πιτσιρικά. Κατάφερε να καμουφλάρει την κραυγή της σ' ένα ξεδιάντροπο ρέψιμο που αηδίασε όλο το λεωφορείο. Εντελώς "αδειασμένη" κατέβηκε στην πρώτη στάση και πήρε τον δρόμο για το σπίτι της με τα πόδια. Οποιον άντρα συναντούσε στον δρόμο της, τον κοιτούσε επίμονα μέσα στα σκέλια να δει αν "φουσκώνει". Μπαίνοντας στο σπίτι έτρεξε στην μπανιέρα. Το χλιαρό νερό την χαλάρωσε κάπως αλλά η περιέργειά της έστειλε τα δάκτυλά της σε εσωτερικές περιπέτειες. Προσπάθησε να φέρει μπροστά της την εικόνα του νεαρού αλλά δεν τα κατάφερε. Ούτε να ξεκινήσει την διαδικασία απ' την αρχή κατάφερε. Νόμιζε πως ήταν ενορατικός τύπος αλλά τώρα διαπίστωνε χωρίς αμφιβολίες πως ήταν απλά οπτικός τύπος, χωρίς να βλέπει, δεν συμμετείχε.
Απογοητευμένη ξάπλωσε  στο κρεβάτι της και προσπάθησε να καλέσει τα πνεύματα αλλά η αφυπνισμένη σεξουαλικότητά της δεν την άφηνε να συγκεντρωθεί. Η ανάγκη της να δει ένα αντρικό κορμί την έσπρωξε στο παράθυρο της. Στην απέναντι πολυκατοικία κάποιος μεσήλικας άντρας ήταν με το φανελλάκι και το σορτς στο μπαλκόνι του. Ηταν φανερό ότι την παρακολουθούσε μέσα από τις κουρτίνες της, ίσως του φάνηκε ενδιαφέρουσα περίπτωση η Αρλουμπίνα λόγω της ηλικίας του βέβαια, ίσως έκανε απλά την πλάκα του.  Η Αρλουμπίνα δεν μπορούσε να καταλάβει αν τα σωματικά του προσόντα σαν εικόνα ήταν ικανά να πυροδοτήσουν τις φαντασιώσεις της, αποφάσισε όμως να το δοκιμάσει.
Βγήκε στο δικό της μπαλκόνι και κάθησε σε μια καρέκλα με τα πόδια απλωμένα όσο πιο μακρια μπορούσε και ανοίγοντας κάπως περισότερο την ρόμπα της. Αρχισε να τριβομπλέκει ελαφρά τα πόδια της και να κουνάει πολύ αργά πέρα δώθε το κεφάλι της. Εκείνη την στιγμή ο άντρας σηκώθηκε να μπει μέσα στο σπίτι του.
Η Αρλουμπίνα τα χρειάσθηκε, μόλις είχε αρχίσει να φιάχνεται.
- Καλέ πως σας λένε, φώναξε για να μην χάσει την απαραίτητη οπτική επαφή.
 Ο άντρας κοντοστάθηκε. Ενα πονηρό χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπό του.
- Δεν μου λέτε, τι ζώδιο είσαστε; την ρώτησε.

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Η κυρία Αρλουμπίνα

                                         ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

Η παρούσα περιγραφή είναι φανταστική. Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα ή προφίλ μπλόγγερ οφείλεται σε συμπτώσεις
                  
Α΄μέρος

Η κυρία Αρλουμπίνα  είχε σκούρα, σαν Ινδής, επιδερμίδα. Εβαφε τα χείλη της ροζ και τα μάτια της γαλάζια ή πράσινα. Πάντοτε φορούσε δυό τεράστια χρυσά σκουλαρίκια και ένα επίσης χρυσό μεγάλο κόσμημα στον λαιμό, κρεμασμένο με λεπτή αλυσσιδίτσα. Το αγαπημένο (επαγγελματικό) ντύσιμό της  ήταν σκούρο, στον τόνο της σοβαρότητας ταγιέρ, συνοδευόμενο από μιά λεπτή μπλουζίτσα γαλάζια ή βεραμάν, ασορτί με το βάψιμο των ματιών της. Χαμογελούσε λίγο έως ελάχιστα και ποτέ δεν έβαζε τα πόδια της σταυροπόδι. Αλλά αυτό που ήταν το μεγάλο χαρακτηριστικό της ήταν η κόμμωσή της. Σ' ένα τεράστιο μέτωπο, που θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηρισθεί σαν απαρχή φαλάκρας, τα βαμμένα κορακίσια μαλλιά σχημάτιζαν μιά τανία δυο-τριών εκατοστών κολημένα πάνω το δέρμα, ώστε να συναντιώνται πίσω από τα αφτιά, χωρισμένα με χωρίστρα στην μέση. Πίσω από αυτήν την ταινία πεταγόταν ένας κώτσος σχήματος κόλουρου κώνου που έμοιαζε να μην έχει λυθεί ποτέ. Πιθανόν να ήταν προσθήκη, εδώ και χρόνια κανείς δεν είχε πλησιάσει την κυρία Αρλουμπίνα ούτε σε πιο ευαίσθητα και λατρευτά μέρη, μαρτυρίες για τον κώτσο δεν υπήρχαν άλλες εκτός από τις οπτικές. Γεγονός πάντως ήταν ότι με το σούρουπο ο κώτσος φαινόταν σαν φυσική προέκταση του κρανίου της προς τα πίσω και πάνω, σε γωνία σαρανταπέντε μοιρών, που έδενε απόλυτα με τις περιγραφές της δολιχοκεφαλίας στα εγκυκλοπεδικά λεξικά. Υπήρχε και κάτι στο απλανές βλέμμα της που συνηγορούσε σ' αυτήν την εκδοχή.


Το όνομά της, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, ήταν συνδυασμός από δυό παρατσούκλια που συνόδευαν την παιδική της ηλικία. Μικρό κοριτσάκι είχε την συνήθεια να κλέβει παξιμάδια από τον φούρνο και μανταλάκια από τις μπουγάδες. Οι γείτονες την έβλεπαν με συγκατάβαση και της φώναζαν "είσαι μια μικρή λουμπίνα, εσύ". Στην αρχή της εφηβείας της κάτι διάβασε για μαγεία και μεταφυσική και νόμισε ότι μπορούσε να ερμηνεύσει τους συμβολισμούς του σύμπαντος. Δοκίμασε τις δυνάμεις της στους γείτονες ανεπιτυχώς. Τώρα πια της φώναζαν "είσαι μια μεγάλη αρλούμπα, εσύ".
Προϊούσης της εφηβείας οι αρσενικοί γείτονες χρειαζότουσαν ένα ψευδώνυμο για  την μικρή κοπέλλα που είχε ανάγκη το ταγιεράκι της, την τσαντούλα και τα παπουτσάκια της, αυτά  που δεν θα μπορούσε να της τα προσέφερε ο οικογενειακός προϋπολογισμός. Υπήρχε ένας κώδικας τιμής σ' αυτές τις συναλλαγές εκείνη την εποχή, ποτέ να μην αναφέρουν το κορίτσι  με το κανονικό όνομά του, δεν ήθελαν να του καταστρέψουν το μέλλον.
Το Αρλουμπίνα το πρότεινε η ίδια.


Το ταγιεράκι και τα αξεσουάρ την βοήθησαν να ξεφύγει από τον βρόγχο της γειτονιάς της νωρίτερα του κανονικού. Κάποιος μελαψολάτρης γεροξεκούτης πίστευε ότι το χρώμα της επιδερμίδας συνάδει με τις ερωτικές επιδόσεις και πλησίασε την Αρλουμπίνα με σοβαρό σκοπό. Το κορίτσι θεώρησε το περιεχόμενο του πορτοφολιού  και το αυτοκίνητό του σαν ισχυρά επιχειρήματα των προτάσεών του, εξ άλλου ο γάμος εσήμαινε και την οριστική αποχώρησή της από την φτωχογειτονιά. Συναίνεσε, τα αυτοκίνητα στην δεκαετία του εξήντα ήταν τόσο σπάνια όσο τα ταξί όταν βρέχει στις μέρες μας.
Στην αρχή του έγγαμου βίου καθόταν με υπερηφάνεια δίπλα στον σύζυγο οδηγό. Μετά κάπου διάβασε ότι η θέση του συνοδηγού λέγεται και θέση του θανάτου στα τροχαία. Αμέσως μεταπήδησε στα πίσω καθίσματα, συνέχισε όμως να πατά το ανύπαρκτο φρένο, πιέζοντας το πόδι της στο μπροστινό κάθισμα όταν νόμιζε πως ο καλός της τρέχει περισσότερο από όσο επιτρέπει η  ηλικία του, δεν του το έλεγε όμως για να μην τον στενοχωρήσει και δεν της πάρει γούνα.


Τελικά πριν κλείσει χρόνο παντρεμένη, δικαιώθηκε. Το αυτοκίνητο είχε ένα μετωπικό διάλογο με μια πέτρινη μάντρα και η Αρλουμπίνα γλύτωσε με εκδορές και αμυχές. Αυτή την φορά και η θέση του οδηγού απεδείχθη θανατηφόρα. Το κορίτσι βρέθηκε με λεφτά και χωρίς μυαλό,  μόνο του στην ζωή σε μια γειτονιά που δεν έμοιζε διόλου με αυτήν που μεγάλωσε, κίνδυνοι όπως ζιγκολό, χρηματομεσίτης, κ.λ.π. της ήταν εντελώς άγνωστοι. Τα χρήματά της εξαερώθηκαν σε "απολαύσεις" και "επενδύσεις" εν ριπή οφθαλμού, χωρίς να την καταστήσουν σοφότερη ή ερωτικά επαρκέστερη. Οταν οι υλικές ανάγκες της έγιναν επιτακτικές αναγκάσθηκε να δουλέψει πωλήτρια. Εκεί άρχισε σιγά-σιγά να γνωρίζει τους ανθρώπους και την ηλιθιότητά τους. Την πλησίαζαν βέβαια οι άντρες για τα νειάτα της και οι γυναίκες για τις καλές της συμβουλές στο ντύσιμο, αλλά έβλεπε ότι υπήρχε  χώρος και για άλλα πράγματα. Δειλά στην αρχή, μόνο στις ελεύθερες ώρες της, και δυνατά, επαγγελματικά στην συνέχεια δόθηκε στο καινούργιο της επάγγελμα, το ψευδώνυμο εδώ βέβαια ήταν απαραίτητο : Κυρία Αρλουμπίνα, αστρολόγος- μέντιουμ έγραφε η κάρτα της αλλά προφορικά. ψιθυριστά, συμπλήρωνε "και  τα χαρτιά ρίχνω και καφέ και ταρό, απ' όλα " .


Οντας πρακτικά ανοργασμική, η επαγγελματική καριέρα την απερρόφησε πλήρως. Σύντομα φάνηκαν τα σημάδια του μαρασμού στην εμφάνιση και στον χαρακτήρα της. Στην εμφάνιση, το πρόβλημα λύθηκε με την ανακάλυψη του κώτσου και της επιλογής των λοιπών στάνταρ ουδέτερων χαρακτηριστικών ώστε να μην δημιουργούνται ανεπιθύμητοι συνειρμοί. Στον χαρακτήρα όμως αυτές οι στρεβλώσεις την οδήγησαν σε υπερτροφία του εγώ. Αρχισε να πιστεύει ότι και οι πελάτες της, δηλαδή ότι είναι προικισμένη με υπερδυνάμεις. Ενίσχυε αυτές τις πεποιθήσεις κάθε φορά που διάβαζε ένα επιστημονικό άρθρο ή βιβλίο και φανταζόταν ότι "έβλεπε" πίσω από τις θεωρίες του. Μη έχοντας κανένα επιστημονικό υπόβαθρο αντέστρεφε τις μη αντιστρέψιμες θεωρίες  και αυτοθαυμαζότανε για τα αυθαίρετα συμπεράσματα τα οποία έβγαιναν μέσα από ένα γλωσσικό αχταρμά. Αυτός ο αχταρμάς άρεσε βέβαια πολύ στους πελάτες της, ακριβώς όπως η νοικοκυρά αγοράζει το απορρυπαντικό με το πιο "πιασσάρικο" ένζυμο, το "κατασπρουλίξ", ακριβώς επειδή αγνοεί την δράση του στο πλύσιμο, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι άρχισε να πιστεύει αυτά που η ίδια έλεγε στους πελάτες. Σιγά σιγά  η όλη εικόνα της  άρχισε να αποπνέει κάτι το απόκοσμο, μεγαλώνοντας την επαγγελματική της επιτυχία εις βάρος βέβαια της ψυχικής της υγείας. Ηδη είχε γίνει ευερέθιστη.

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Αν έχει μείνει ξύγκι στην μύγα

 Από την "επανάσταση της κατσαρόλας" στην αργεντινή, στις αρχές της χιλιετίας

Να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή...
Οταν έγινε το επεισόδιο στα Ιμια  ήμουνα ακόμα παντρεμμένος. Οταν μου το είπε η γυναίκα μου  κοιμώμουνα και απλά άλλαξα πλευρό "Κοιμήσου ήσυχη, η Ελλάδα τα έχει βρει με την Τουρκία αμέσως μετά τα γεγονότα με τους SS-300. Αλλοίμονο μόνο στους άτυχους που μπλέχθηκαν στο τοπικό επεισόδιο, μόνο αυτοί κινδυνεύουν, τίποτε άλλο δεν θα γίνει"
Είχα την  τύχη να υπηρετήσω 30 μήνες σαν αξιωματικός (κανονικός, όχι έφεδρος) σε μονάδα που εθεωρείτο ¨θαλάσσια υπηρεσία" άρα μετείχε θεωρητικά σε όλες τις ασκήσεις. Και του ΝΑΤΟ, σαν αξιωματικός είχα πρόσβαση παντού και το έβλεπα. Μόνο που τότε η Ελλάδα ήταν σύμφωνα με τα Μ.Μ.Ε. και τις κυβερνητικές ανακοινώσεις ΕΞΩ από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ...
Από τότε έμαθα να είμαι δύσπιστος στις ειδήσεις, ειδικά όταν δεν "δένει το γλυκό" με την λογική.
Αργότερα όταν βρέθηκα στον Λίβανο, εν μέσω πολέμου, έμαθα ότι τα αντιμαχόμενα μέρη πολεμούσαν με όπλα αγορασμένα από την χούντα, αυτήν του "θρησκεία οικογένεια και πάνω απ' όλα Ελλάδα"...
Δηλαδή σκέφθηκα μια που δεν αγοράζεις όπλα από την μια στιγμή στην άλλη, η Ελλάδα ήταν χωρίς οπλισμό και η Τουρκία δεν το εκμεταλλεύτηκε, μάλλον δεν θα το έμαθε... ή δεν την "αφήσανε", αλλά τότε γιατί να αγοράζουμε όπλα ;
Αααα, υπήρχε και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, τότε, ακόμα...
Ρε παιδιά, έλεος, ήμαρτον και όλα τα σχετικά.
Εντάξει, διαβάζετε εφημερίδες, "ενημερώνεσθε" δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι οι "ειδήσεις" αποτελούν την κρατική (σπάνια την κομματική) "γραμμή" ;;
Οσο έτσι αθώα τις προσλαμβάνετε τόσο θα μας πηδάνε τα δυό κόμματα εξουσίας γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ να πιστεύσετε τα πράγματα όπως ταιριάζει να είναι, ευελπιστείτε ακόμα πως κάποιο λάθος έχει γίνει και θα ξυπνήσετε αύριο αλώβητοι από τον επερχόμενο εφιάλτη, αποτέλεσμα της ληστείας των κρατικών πόρων και των ρουσφετολογικών προσλήψεων ψηφοφόρων δια βίου που λέει και η Μπεμπέκου.
Ετσι  βγήκε θριαμβευτικά πρόσφατα ο Κωστάκης για να μας σώσει από το κακό ΠΑΣΟΚ και τώρα πιο θριαμβευτικά ο Γιωργάκης να μας γλυτώσει από από την χρεωκοπία, να μη σας θυμίζω τα παλαιότερα, όλο κάποιος ερχότανε να μας σώσει από τον προηγούμενο.
Να σας θυμίσω μόνο ότι για το σκάνδαλο της "αγοράς του αιώνα" ο Λούβαρης καταδικάσθηκε, αλλά λόγω σκλήρυνσης κατά πλάκας (ανίατη ασθένεια) δεν φυλακίσθηκε.
Εν συνεχεία "έγινε καλά" (παγκόσμια πρωτοτυπία, για Γκίνες) και ανέλαβε αντιπρόεδρος στον Ολυμπιακό (θέση διακομματική, αντίστοιχη με υφυπουργού για τους "άσχετους") σαν ανταπόδωση των εξυπηρετήσεων που έκανε με την υπογραφή του στην σκανδαλώδη σύμβαση.
Είδατε ποτέ κανέναν να πληρώνει για σκάνδαλα όταν ανέλαβε την εξουσία το αντίπαλον δέος ; Μόνο τους μισθούς των δικαστικών αύξαναν συνέχεια και τα δύο κόμματα, γιατί είχαν πολλή δουλειά, δεν προλάβαιναν... και έτσι ...όλα τα σκάνδαλα παραγράφηκαν...
Ο στρατός στην Ελλάδα εξυπηρετεί πλέον τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα και τίποτε άλλο.
Από εποχής Σημίτη (ναι, αυτόν που βρίζουνε όλοι οι άσχετοι "ενημερωμένοι") έχουν σταματήσει οι ανταγωνιστικοί εξοπλισμοί με την Τουρκία, ότι υλικό αγοράζουμε είναι στα πλαίσια των ΝΑΤΟϊκών μας υποχρεώσεων.
Μάλλον ήταν το αντάλλαγμα για την ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων.
Οπότε δεν έχει πλέον ιδιαίτερο "φαΐ" το συγκεκριμμένο υπουργείο
Οι παραβιάσεις εναερίου χώρου με τα μιράζ και τα εφδεκάξη γίνονται ΚΑΙ από τις δύο πλευρές για να είναι οι πιλότοι σε φόρμα για τις ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις των, εξ άλλου αρκετοί από αυτούς κάποια εποχή ήταν Ισραηλινοί !!
Επί Σιμήτη το "ενδιαφέρον " κορυφώθηκε" στα πακέττα Ντελόρ ( Παιδεία, Γεωργία, Συγκοινωνίες ), φαγώθηκαν άπειρα λεφτά με αποτέλεσμα σχεδόν μηδενικό και εξ ημισείας με την Νουδού προς το τέλος της θητείας του, στην ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων, η εποχή των εξοπλισμών είχε περάσει ανεπιστρεπτί, όπως και το μεγάλο (κοινό ΟΛΩΝ των κομμάτων) κόλπο του χρηματιστηρίου (η ...καθυστερημένη Αλβανία, αν θυμόσαστε, αναπλήρωσε το κενό του χρηματιστηρίου με...πυραμίδες)
Με το τέλος των αγώνων, νέο ένδοξο πεδίο ανακάλυψε ο "μπουλούκος", τα αποθεματικά των ταμείων, είχε και το χουντικό προηγούμενο με το ΝΑΤ σαν υπόδειγμα.  Τα καθάρισε γρηγορότερα από την τετραετία του (την δεύτερη) με τα δομημένα ομόλογα και ως μη έχων άλλες φαεινές παρέδωσε τα σκήπτρα στον έτερο καππαδόκη. Αυτός "χαρτζιληκώνεται" για την ώρα με περικοπές μισθών και ετοιμάζει το μεγάλο φαγοπότι μέσω της μίζας των μεγαλοδανείων της προσφυγής. Ούτε που του πέρασε από το μυαλό ο εσωτερικός δανεισμός από τους εφοπλιστές που προσφέρθηκαν και τα ομόλογα για τα οποία κάνει ουρά ο κοσμάκης στις τράπεζες, λογικό με τέτοια επιτόκια καταθέσεων που δίνουν τα "ευαγή ιδρύματα".
Προσέχτε τους όρους δανεισμού, ο κυριότερος είναι...να μη θιγεί η ρευστότητα των τραπεζών, δηλαδή να μη σηκώσουν τα λεφτά τους οι καταθέτες και αγοράσουν ομόλογα γιατί..θα του κόψουνε την μίζα του Γιωργάκη και δώστου πεντακοσάρες στα σπρεντ για να στρώσει...
Και σεις αγωνιάτε για την οικονομική κρίση, όπως τον Νοέμβριο αγωνιούσατε για την γρίππη, ενώ οι κυβερνώντες περιμένουν την ωρίμανση των συνθηκών ώστε να υπογράψουν λαμβάνοντες την μίζα τους και να σκεφθούν με την ησυχία τους το καινούργιο κόλπο.
Αν έχει μείνει ξύγκι στην μύγα.
Ξέρω ότι δεν θέλετε να τα πιστεύσετε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αύριο η Μέρκελ θα δείξει τα φιλελληνικά της αισθήματα κ.λ.π., κ.λ.π.

 ΠΡΟΣΘΗΚΗ
 
Σχετικό με τον τρόπο δανεισμού με 5% από τη Γερμανία που θα...δανεισθεί το ποσό που θα μας δανείσει με 3% (!) είναι και το πιο κάτω ανέκδοτο:
Κάποιος δέχεται προσφορές για να βάψει ένα σπίτι :
- 400 ευρώ λέει ο Αλβανός, 200 για τα υλικά και 200 εργασία μου
- 800 ευρώ λέει ο Γερμανός 300 εγώ, 300 η εφορία και 200 τα υλικά
- Με τρία χιλιαρικάκια φύγαμε, του λέει ο Ελληνας,. χίλια εγώ, χίλια εσύ, 600 στον Γερμανό να μη μας καρφώσει και τετρακόσια στον Αλβανό να κάνει την δουλειά !

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Les chemins d' avenir

Οι δρόμοι του μέλλοντος....
Τραγική ειρωνεία
Η προαναγγελθείσα (κατωτέρω) οικονομοπολιτική ανάλυση



                                                              

συμπίπτει με την αποχώρηση της μεγάλης κυρίας του θεάτρου από την σκηνή της ζωής


Καλοτάξιδη, Κυρία Αννα Καλουτά

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Ερωτικός Απρίλης


Οι στίχοι με μπλέ γράμματα είναι της Λίνας Νικολακοπούλου από το τραγούδι της "Δι' ευχών"

...
...
...σαν τις παλιές αμαρτωλές
που δεν τους στάθηκε αγκαλιά
ούτε κρυψώνα


Η εικόνα πάρθηκε από το http://www.faneromenihol.gr

Υστερα χάϊδεψε ελαφρά τα μαλλιά του και λίγη από την επιδερμίδα του
εκεί στον κρόταφο.
Η μυρουδιά της νεκρανάστασης διέτρεξε όλη την απόσταση
από τα ακροδάκτυλά της μέχρι τον κόρφο της.


Κατάλαβε το τέλος του έρωτα,
ήταν σημάδι αλάθητο


Μόνο τον θάνατο μπόρεσε να νικήσει,
σκέφτηκε,
όχι χωρίς κάποια συγκίνηση.


Υπομονή, σε λίγες μέρες θα αναληφθεί,
είπε από μέσα της και κοίταξε μπροστά, 
στο μέλλον,
το γεμάτο μ' επίδοξους εραστές

                                                                          ...                                                                          
...
...το μαύρο λάδι απ' τη ψυχή
δεν καίει για κάτι που δεν μοιάζει
με ευλογία

                                               Pieta      


MICHEL ANGELUS BONAROTUS FLORENT FACIBAT.
...
...
...δι' ευχών των αγίων που κλαις 
που μπορείς σ' αγαπάω να λες

.

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Ας πούμε κάτι σχετικά με τον καιρό


Κι' όμως κάτι άλλαξε. Η μεταβολή της θερμοκρασίας παραμένει σταθερά στα ίδια επίπεδα τις τελευταίες μέρες κι' όμως από χθες κάτι άλλαξε, κάτι "καλοκαίριασε" οριστικά. Ισως είναι ένα προμήνυμα που διαισθανόμαστε ότι ένα πισωγύρισμα του καιρού δεν θα μπορούσε ν' αλλάξει την γενική εικόνα, όπως θα γινότανε την προηγούμενη εβδομάδα, τότε που παρακολουθούσμε την άνοδο του υδράργυρου αλλά όχι χωρίς τις σχετικές επιφυλάξεις. Τώρα το παλτό και  το βαρύ μάλλινο πουλόβερ μπορούν να μπουν βαθιά στην ντουλάπα μαζί με τις ελάχιστες φετεινές χειμωνιάτικες εμπειρίες.
Στα ευρωπαϊκά πράγματα πάντως, σύμφωνα με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων φέτος το καλοκαίρι θα καθυστερήσει χρονικά, η κορύφωση του αναμένεται το τέλος του Σεπτέμβρη. Αιτία είναι ο μεγάλος σεισμός στην Χιλή και οι επιπτώσεις του στην περιστροφή της γης. Στην Ευρώπη ακόμα έχουν χειμώνα κανονικό και προβληματίζονται μήπως πρέπει να συγχρονίσουν τις σχολικές περιόδους με τις νέες κλιματολογικές συνθήκες. Το πικρό χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη μας από την αθέλητη σύγκριση με τα πεπραγμένα του αντίστοιχου ελληνικού υπουργείου  ίσως σχετίζεται με την κλιματολογική προσέγγιση της χώρας μας στα αφρικανικά δεδομένα και σε άλλους τομείς εκτός του κλίματος...
Για όλους τους ανθρώπους του ημισφαιρίου μας ο πάγος, το χιόνι και το κρύο μας κάνει να στρέφουμε το βλέμμα προς τον Βορρά, όπως και  η έννοια του άνεμου Βορηά  είναι συνυφασμένη με το κρύο στο καθ΄ ημάς ημισφαίριο, αντίθετα με το νότιο.
 Στην συνείδηση βέβαια του Ελληνα, ή καλύτερα του Αθηναίου, το χιόνι και ο πάγος έχουν κάτι το καθαρό, το αγνό, κάτι που οφείλεται μάλλον στην σπανιότητά του, δεν είναι εύκολο να δεχθούμε ότι όλοι οι Βόρειοι γείτονες μας είναι αγνοί.
Και η αγνότητα, η καθαρότητα της παγωμένης ατμόσφαιρας πάντα μας θυμίζει την πρώτη αγάπη που είχαμε στο μυαλό μας πριν την "σκονίσουν" τα καθημερινά προβλήματα της πραγμάτωσής της.

Καλημέρα σας.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Pax...και ξερός !

.

Από τότε που κατέλαβαν τον (τότε γνωστό) κόσμο οι Ρωμαίοι κάτι άλλαξε. Ηταν οι πρώτοι που επέβαλαν ένα σύστημα νόμων ώστε να διαιωνίσουν την αυτοκρατορία τους, ένα σύστημα σκληρών νόμων (dura lex, sed lex) που σκοπό είχε να διασφαλίζει την  pax romana



Οπως όλοι ξέρουμε σήμερα κυριαρχεί μια ιδιότυπη υφέρπουσα αυτοκρατορία, εκπορευόμενη από την αμερικάνικη ήπειρο, η οποία προσπαθεί να επιβάλει την ειρήνη της με πατροπαράδοτα μέσα, σεβόμενη τις τοπικές παραδόσεις. Πρόκειται περί της pax americana


    Η πίπα της ειρήνης   
                                                   
Επειδή πιστεύουμε ότι κάθε καινούργια ειρήνη οφείλει να προέρχεται από διαφορετική ήπειρο, ελπίζουμε η επερχόμενη pax africana να προσφέρει στην ανθρωπότητα ό,τι δεν κατάφεραν οι προηγούμενες
.Ιδού πως !

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Scripta manent και ... Huri

  Στον μουσουλμανικό παράδεισο (για τους άντρες) υπάρχουνε...huri

Λέτε να τρέφονται με...



Σύμφωνα με τις παραδόσεις, κάθε πιστός μουσουλμάνος δικαιούται κάθε βράδυ στον παράδεισό του τέσσερα (4) χούρι, δηλαδή  ωραιότατες παρθένες οι οποίες...αναγομώνονται μετά την ...χρήση.

Οπως έγραψε πριν από καιρό η εφημερίδα Καθημερινή, μελετητές του Κορανίου εξετάζουν την περίπτωση η λέξη "χούρι" ( στα ελληνικά το λέμε με γαλλική προφορά "ουρί" ) να μην σημαίνει γυναικείο πλάσμα αλλά... σταφύλια.



Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή
Ο χριστιανισμός και ο μωαμεθανισμός αλλά και ο εβραϊσμός θεωρούνται θρησκείες εξ αποκαλύψεως, δηλαδή φανερώθηκε ο θεός στον Αβραάμ (αυτός είναι... στάνταρ) και του είπε ότι θα στείλει κάποτε τον Μεσσία να σώσει τον κόσμο. Οι Εβραίοι υποστηρίζουν ότι δεν ήλθε ακόμα, οι χριστιανοί ότι ήταν ο Ιησούς και οι μουσουλμάνοι ότι ήταν ο Μωάμεθ. Διαλιέχτε!!
Πέρα από αυτά όμως υπήρξαν και κοινωνικά φαινόμενα που ευνόησαν την δημιουργία αυτών των θρησκειών. Η γνώση γιά το πως γεννιούνται τα παιδιά μετέβαλε τις κοινωνίες από μητριαρχικές σε πατριαρχικές, μιά που με τον θεσμό του γάμου (ανύπαρκτος σε μητριαρχικές κοινωνίες όπου τα παιδιά ανήκαν στις μητέρες τους ή κατόπιν σε κάποιον θεό, ανάλογα που υπηρετούσε η ιερόδουλη) ήταν δυνατόν να προσδιορίζεται ο πατέρας και να του "ανήκουν" τα παιδιά. Αυτή ήταν και η βάση της θρησκείας των Εβραίων όπου κάθε φύλαρχος είχε ένα κάρρο γυναίκες και μετράγανε την ανδρική γραμμή γεννεές δεκατέσσερις ενώ οι παγανιστές δεν δίνανε μεγάλη σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες, βάζανε κάποιον θεό για προ-προ-γεννήτορα και καθαρίζανε από κάτι γενεαλογικά προβλήματα του στυλ αφού ο Αδάμ και η Εύα κάνανε μόνο δυό αγόρια τον Αβελ και τον Κάϊν πως διάολο "επληθύνθη" το ανθρώπινο γένος ;
Με την κυριαρχία των Ρωμαίων επεβλήθη και το ρωμαϊκό δίκαιο όπου η γυναίκα ήταν res-rei, δηλαδή αντικείμενο. Οι γυναίκες λογικό ήταν να θέλουν να γίνουν "άνθρωποι" και τέτοια ευκαιρία τους έδωσε επίσημα ο χριστιανισμός με την πρώτη ( και εν πολλοίς "άγνωστη" ) σύνοδό του το τριακόσια τόσο, στην Καζαμπλάνκα, όπου το μοναδικό θέμα που εξετάσθηκε ήταν αν η γυναίκα έχει ψυχή, με αίσια κατάληξη του αιτήματος. Λογικό ήταν όλες οι γυναίκες να ασπασθούν την νέα θρησκεία συμπαρασύροντας και τους άνδρες σε σημείο που ο Μέγας Κων/ος να την κάνει επίσημη θρησκεία του κράτους του και να γίνει Αγιος παρότι σε κάτι συζητήσεις έφαγε λάχανο -με τα χεράκια του- την γυναίκα του και ένα γιό του που είχαν κάποιες αμφιβολίες γιά το νέο δόγμα.
Οπως συνήθως γίνεται η καταπιεσμένη γυναίκα έπαιρνε τώρα εκδίκηση από τους άντρες. Φαίνεται όμως ότι το παράκανε ώστε όταν ο Μωάμεθ την ξαναϋποβάθμισε (αλλά χωρίς να της πάρει τα κεκτημενα δηλαδή την ψυχή), η διδαχή του να τύχει ευμενούς υποδοχής στα πλήθη της Ανατολής και έτσι να στεριώσει το δόγμα του με τα πιλάφια και τα ουρί.
Απο εκεί και πέρα όλες οι θρησκείες προσαρμόζονται στήν "επιστήμη" και την "κοινωνία"της εποχής. Ο πάπας για αιώνες έκαιγε στην πυρά όποιον πήγαινε κόντρα στον Αριστοτέλη αλλά στο τέλος ασπάσθηκε τις θεωρίες του Ιππαρχου με σάλτσα Κοπέρνικου. Σήμερα η καθολική εκλησία παρακολουθεί τις εξελίξεις στη φυσική προσπαθώντας να βρει το αμετάβλητο στοιχείο ώστε να το "ταυτίσει" με τον θεό. Αρχικά πήγε στην ύλη όταν είδε ότι χανότανε πήγε στην ενέργεια, χανότανε κι' αυτή, πέρασε στην ορμή, ενώ αρνούνται ακόμα -στηριζόμενοι στον Αϊνστάϊν- και σήμερα την κβαντομηχανική γιατί...δεν προβλέπει "θεό" αλλά πιθανότητες και παραβλέπουν ότι με τις θεωρίες του Αίνστάϊν τηλεόραση και κομπιούτερ...δεν υπάρχουν !!
Ανάλογα σήμερα, με την τηλεόραση και τα κομπιούτερ δεν είναι δυνατόν να κρατήσεις τις μικρές μουσουλμάνες στο σκοτάδι. Πως δηλαδή οι άντρες θα έχουν τα ουρί τους κι' αυτές τίποτα ;
Μιά λύση είναι τα ουρί να διαβάζονται σήμερα σταφύλια, εγώ θα προτιμούσα ρόδια θέμα γούστου είναι, εξ άλλου και τα μήλα των Εσπερίδων ...πορτοκάλια ήσαν, πολλά αλλάζουν με τα χρόνια. Γι ' αυτό υπάρχουν οι μελετητές των γραπτών, ώστε να βρίσκουν πάντοτε αυτό που συμφέρει την καθεστηκυία τάξη και γι' αυτό θεωρείται πιό ισχυρή η προφορική παράδοση και το εθιμικό δίκαιο. Διότι κάθε θέμα μπορεί να παραμορφώνεται κατά το δοκούν του γράφοντος και ναι μεν scripta manent, αλλά επίσης τα γραπτά ερμηνεύονται όπως θελει ο καθένας.
Σκεφτείτε ότι ο Σάχης της Περσίας είχε υποχρεώσει τους μελετητές της ιστορίας της Περσίας να αποδείξουν ότι ήταν απόγονος σε ευθεία γραμμή του Δαρείου. Μην σας φαίνεται παράξενο και...τριτοκοσμικό, και στην "πολιτισμένη" Ευρώπη όλοι οι εστεμμένοι της υποστηρίζουν ότι βαστάνε σόϊ είτε από τον Χριστό είτε από την Παναγία (ανάλογα με το δόγμα) αλλά δεν το βροντοφωνάζουν κιόλας , μόνο ελέω Θεού βασιλιάδες λέγονται.

Το παρόν στηρίζεται σε παλαιότερη δημοσίευση μου

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Εξομολογητικά...

 - Αμάρτησα, πάτερ μου !
- Σκύψε, ευλογημένη...



Οπως και αλλού έχω εξομολογηθεί το όνειρό μου ήταν να φιάξω μιά όπερα. 
Μόνος μου.
Ολα. 
Από το λιμπρέττο μέχρι την μουσική και την σκηνοθεσία.
Οχι, δεν θα τραγούδαγα γιατί κάπνιζα, τώρα που τόκοψα, θα το ξανασκεφτόμουνα βέβαια... 
Μεγαλώνοντας έβαλα (;) μυαλό, τώρα πια περιορίζομαι σε μια οπερέττα όπου θα χρησιμοποιώ και γνωστές μουσικές άλλων, εκτός από τις δικές μου.
Εξυπακούεται πως θα είναι (πικρή) κωμωδία.
Φυσικά σαν αναβλητικός τύπος που είμαι, τα χρόνια περνούν και τα σχέδια μένουνε σχέδια. Ξεπετάχτηκαν στίχοι, τραγούδια, ποιήματα μέχρι και βιβλία στην "προπόνηση" αλλά το κυρίως έργο δεν έχει πάρει μπροστά, υπάρχουν μόνο αποσπάσματα μεσ' στο μυαλό μου. Η αλήθεια είναι πως λείπει η σπίθα, η έμπνευση που θα ενώσει τα κομμάτια μια που δεν είμαι επαγγελματίας να δουλέψω υπό πίεση, αλλά επίσης αλήθεια είναι ότι οι σπίθες σπανίζουν όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια.
Το πρόβλημα είναι να βρεθεί ένα (ενδιαφέρον) στόρυ που να δένει τις μικρές μελοποιημένες ιστορίες ικανοποιητικά.
Κοιτάζω τον ουρανό περιμένοντας να πέσει το μάνα, ας είναι και η (τι σου κάνω) μάνα (μου).
Τέλος πάντων, για τους πολυπληθείς (μονοψήφιους) θαυμαστές μου έχω ένα μικρό δείγμα  του "ύφους" του σχεδιαζομένου έργου εκμεταλλευόμενος τις τελευταίες "τεχνολογικές" μου γνώσεις.
Είναι από την εισαγωγή του έργου μια που η (σχεδιαζόμενη) διαχρονικότητά του θα καλύπτει (με άλματα) όλη την ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας επικεντρώνοντας στα αναλλοίωτα στοιχεία της.

Τα στιχάκια τα είχατε ξανασυναντήσει εδώ

Καλημέρα σας

(οταν αισθάνομαι ότι έχω την ανάγκη σας, θυμάμαι ακόμα και την καλημέρα... )

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Επιστροφή στα πατρώα...

Ωρέ συννέ-έφιασε συννέ-έφιασε στον Παρνα-ασσό, βρεχει στα καμποχώρια...
Κι' όμως, αψευδής μου μάρτυς ο φακός, συννεφιασμένος ο Παρνάς κι' όμως, ούτε υποψία βροχής στα πέριξ του καμποχώρια

 (σάματι μήπως είδε κανείς την Διαμάντω; Νύχτωσε. Που να πάει αυτήν την ώρα ; )


Τέλος πάντων μιά που αθάνατο νερό και αθάνατο βοτάνι δεν βρίσκονται πλέον στα ιερά χώματα της Φωκίδος είπαμε να το ρίξουμε σε τίποτε μεζέδες στο γραφικό χωριουδάκι της Δεσφίνας, κεντρική πλατεία, πρώτο τραπέζι πίστα... Αψογο φαγητό και σέρβις


Και πίσω στο δικό μου χωριό όλα άψογα κι' ωραία, οι τοματιές επιτέλους βρήκαν τον τελικό προόρισμό τους, θα περιμένουμε το καλοκαίρι να μας ανταποδώσουν τις φροντίδες


 Κατά τα άλλα η αχλαδιά συναγωνιζότανε τις μυγδαλιές


και η μανιόλα μπουμπούκιασε από τώρα,


συνήθως άνθιζε το πρώτο δεκαήμερο του Ιούνη αλλά αυτά τα μπομπούκια σε καμμιά εικοσαριά μέρες θα ανοίξουν.


Το μυστηριώδες αγγιναροειδές φυτό ξαναέκανε την εμφάνισή του σε μια γωνιά της μάντρας, αυτή τη φορά μάλιστα έχει και ενα περίπου αγγιναροειδές μπουμπούκι για να το ανθίσει


Αν ξέρει κάποιος περί τίνος πρόκειται με πληροφορεί, αλλιώς με βλέπω να σκάω από το κακό μου και την περιέργεια να δώ τι λουλούδι θα ξεπεταχθεί στο τέλος ( τα φύλλα είναι μεγάλα, περίπου μισό μέτρο χωρίς το κοτσάνι)


 Είναι λιγάκι δύσκολο να αφήνεις τον κήπο τέτοια εποχή και να επιστρέφεις στην μεγαλούπολη αλλά...
μεταξύ των άλλων υποχρεώσεων είχα αφήσει μόνη της και έπρεπε να καλοπιάσω την Breeze .
Τα ξέρετε τα θηλυκά είναι ματαιόδοξα, ελπίζω να τα κατάφερα.

Ωραία είσαι άνοιξη, φέρε μας καλοκαίρι...

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Μεγάλη Παρασκευή στο χωριό

 Η νύφη κι' ο επιτάφειος, το ίδιο στολισμένοι...

Χαράματα, με την αρχή της μέρας, στο μετερίζι μου, το τζάκι να σιγοκαίει τις πρωϊνές υγρασίες, το βλέμμα στο παράθυρο να σημαδεύει το πέρασμα κι' ο νους τα περασμένα.
Που είναι ρε τα θρυλικά πάρτυ τα μεγαλοπαρασκευιάτικα, μετά τον επιτάφειο και την γριούλα τη γειτόνισσα να σκούζει "έχουμε λείψανο, αφορεσμένοι!!" Αν κάναμε προσκλητήριο θα λείπαν οι μισοί κι' όμως ρε γαμώτο, ακόμα στα εξήντα είμαστε... άντε οι υπόλοιποι να πάμε στα ογδόντα να μη χαλάσουμε το "προσδόκιμον" στα εβδομήντα τόσα...
Καριόλα στατιστική...
Να, κάποιος πέρασε. Από τους μόνιμους κάτοικους, κάνει την πρωϊνή του βόλτα στο δασάκι. Οταν δεν τον ακούνε μπορεί να ψέλνει κανένα γρηγοριανό, προπόνηση για το βράδυ, στον επιτάφειο...
Τότε που συναγωνιζότουσαν οι τρεις εκκλησιές ποιά θα παρουσιάσει τον ωραιότερο επιτάφειο και εμεις, νεόκοπα αρσενικά, κοιτάζαμε ποιά θα είναι η ωραιότερη η μυροφόρα. Τότε που οι περιφορές γινότουσαν έτσι ώστε  οι τρεις επιτάφιοι να περάσουν μπροστά από κάθε σπίτι, να νοιώσει κι' ο μεροκαματιάρης πως είναι κάτι στη ζωή  Τότε που κρέμαγαν μ' ένα σκοινί τον φάντη στα καφενεία, σημάδι πως δεν παίζουνε χαρτιά, μια μέρα είν' αυτή, την σέβονταν.
Τώρα η "βόλτα" συρρικνώθηκε, σκέπτονται να κόψουν και την περιφορά στην παραλία, στα μαγαζιά και καλά θα κάνουν, είναι γελοίο το θέαμα να σηκώνονται από τα τραπέζια τους μπουκωμένοι την μπριζόλα και να σταυροκοπιούνται με το δεξί κατά την περιφορά, το αριστερό βαστάει το ποτήρι...
Στο τραπεζάκι οι θεοφοβούμενοι έχουν ένα κερί αναμμένο, ή φαναράκι οι πιο "σικ" .
Μια μέρα είναι ρε κερατάδες, φοροφυγάδες, ψευταράδες καταστηματάρχες που θα μου πείτε πως εξυπηρετείτε τον κόσμο, μην ψήσεις ρε, βγάλε  ελίτσες και τουρσί  να το παίξεις μεταμοντέρνος χοληστεροφονιάς.
Δεν βρίζω, μια μέρα είν' αυτή...
Οκτώ ο πρωΐ  κι' αρχίζει να κτυπά η πένθιμη καμπάνα. Σε λίγο, μετά την λειτουργία, τα παιδάκια θα περνάνε μπουσουλόντας κάτω από τον επιτάφειο κατά πως ορίζει το πανάρχαιο έθιμο της αναγέννησης, πιο παλιά περνούσαν μέσα απ΄τα υφάσματα, κάτω απ΄τα πόδια της ιέρειας και βγαίναν αναγεννημένοι με κανούργιο όνομα. Τότε ακόμα ο θεός ήταν θηλυκός, τό ίδιο κι' οι λειτουργοί του, οι ιέρειες. Μετά ήρθε ο αρσενικός θεός και τις έκανε ιερόδουλες..


Από τα αγαπημένα μας σπορ το ψάλσιμο, με ευρεσιτεχνίες, δεύτερες μελωδικές φωνές, πομ,πομ,πομ σαν γκρανκάσσα και με το περιβόητο σύνθημα "δις". Μόλις τελείωνε ένα τροπάριο, αφήναμε λίγο χρόνο να ξεκινήσει το χριστεπώνυμο πλήθος το καινούργιο και τότε με γαϊδουροφωνάρες επαναλαμβάναμε το παλιό αναγκάζοντας τους άλλους να μας ακολουθήσουν, θέλοντας και μη. Μια χρονιά εκείνο το "ω γλυκύ μου έαρ" ακούστηκε ίσαμε πέντε φορές σερί, μέχρι να πάρει χαμπάρι το "γλυκύτατο μου τέκνο"- συνοδευόμενο από την μαμά της- και νάρθει στο πάρτυ των κολασμένων μετά την περιφορά.
Και χωροφύλαξ. Μάλιστα. Μια χρονιά το γραΐδιον μας έστειλε "χωροφύλαξ". Επί χούντας θάτανε και το καθεστώς ένοιωσε να ροκανίζεται το πρώτο μέρος από τον τρίποδα που το στήριζε  : "θρησκεία, οικογένεια και πάνω απ' όλα Ελλάδα". Τα μπαλώσαμε όπως-όπως οι μισοί που μείναμε, οι υπόλοιποι κλασσικά, την έκαναν κατσίκα. Μια κοπέλλα στην παρέα μας είχε ένα μάτι γαλανό κ' ένα μελί. Δεν ήξερες ποιό ήταν το πιο όμορφο, το ίδιο έπαθε και το "όργανο" . Στην πράξη ίσως βολεύτηκε να ξεχάσει γιατί ήρθε. Μανεκέν από την Αγγλία του την συστήσαμε, "είπαμε να της δείξουμε  λίγο ελληνικό χρώμα, είναι εθνική υπόθεση ο τουρισμός". Το όργανο και νάξερε λίγα αγγλικά τα είχε ξεχάσει -μαζί με τα ελληνικά του- μπροστά στα μάτια της. Μας είπε να συνεχίσουμε αλλά πολύ σιγά η μουσική, να μην ενοχλούμε. Αυτές οι φρούδες ελπίδες, οι μεγάλες προσδοκίες πολλούς αποπροσανατόλιζαν, πάντοτε...

Μια βάρκα σκίζει τα νερά ξυπνώντας μνήμες. Νωρίς φέτος το Πάσχα, η βάρκα ας περιμένει, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Ο ήλιος πήρε ν' ανεβαίνει αλλά δεν βρίσκει πέρασμα στην πυκνή συννεφιά, οι καμπάνες στο πένθιμό τους κι' η μέρα, μεγαλογιορτή,  ψάχνει να βρει την χαμένη της αξιοπρέπεια στο κάθε μικρό και ταπεινό κεράκι που σιγοκαίει για κάποιες ψυχές στο μανουάλι, πίσω απ' τις λευκές και στολισμένες λαμπάδες του κυρίως ναού.


.