Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Τσικνοπέμπτης ένεκεν...

συνηθίζονται τα σκωπτικά τραγούδια.

Eδώ παρουσιάζεται ένα...έπος η ηλιθικιάδα που " Προέκυψε από ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των μπλόγκερς  gpoint και velona  στο www.logokipos.gr την 28/29-01-07" και "γράφτηκε σε μια μόνο νύχτα


Ηλικιάδα ή Ηλιθικιάδα ή Ιλι(κι)άδα

Ένα συνεργατικό άρθρο των
velona-and-gpoint@homerus.gr
(μη στείλει κανένας "πόντιος" e-mail εδώ, είναι εικονική η θυρίς!!!)


Δύο είναι οι συγγραφείς εις την Ιλικιάδα

ο ένας ειν' ο Ομηρος, γνωστός εις την Ελλάδα

διαφημιστής και άθλιος και διεστραμμένος γέρων

πίσω από ψευδώνυμα μας κάνει τον Βολταίρον

"και δεν κοιτά τα χάλια του, μόνο μας κοροϊδεύει"

ορίστε τον Σαββόπουλο τον έπιασα να κλέβει

αυτή η φράση ακούστηκε μέσα στού Αχαρνής

στο δίσκο του Σαββόπουλου- τ'αμφισβητεί κανείς ;


Ο άλλος ήταν η Σαπφώ, γνωστή κι' εξαιρετέα

πού ήλκε την καταγωγήν από τη Κερατέα

κι' όχι απ' της Λέσβου το νησί, ουτ' απ' τη Μιτυλήνη

αυτά σου τάλεγα εγώ στη ραψωδία εκείνη

αλλά εσύ δεν άκουγες, του κεφαλιού σου κάνεις

με λογοτέχνες κι' άχρηστους μη το καιρό σου χάνεις

τι θα σου βγει το όνομα κι' άντε να το μαζέψεις

τον Πήγασο καβάλησες και πως θα ξεπεζέψεις


αυτοί οι δυό, δυό πονηροί που ίσως ήταν ένας

είναι οι μόνοι συγγραφείς, τουτέστιν ο Κανένας

μιά δωδεκάδα γράμματα επάνω στο γιαλί

χορέψαν, τραγουδήσανε και μπήκαν στη γραμμή

να σχηματίσουν όμορφη, αξέχαστη εικόνα

νομίζω τα διαβάζουνε gpoint και velona

Πάμε μία Ιλιάδα ;
Πάμε μά Ιλι(θι)άδα ;
Πάμε μιά Ιλι(κι)άδα ;

Ραψωδία - Α(αχ, Βαλεντίνα, αχ βρε τσαχπίνα)

Ελένη είμαι ο Πρίαμος που 'διωξε την Εκάβη
αφού ο Πανδαμάτορας το πρόσωπό της σκάβει
ένα μανούλι τώρα πια, θέλω για σύντροφό μου
και έμαθα πως έμεινες χήρα από το γιό μου

Για πες μου τα προσόντα σου, εκτός την ομορφιά σου
και κατ' αρχάς αν θες να'ρθείς, να φέρεις τα προικιά σου

Αν πάντοτε τα ρούχα σου τα πλένεις με λουλάκι
εκύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι

Αν μαγειρεύεις ελαφρά, χόρτα και μακαρόνια
μαζί σου θε να μοιραστώ τα υπόλοιπα μου χρόνια

Αν ξεσκονίζεις τακτικά και πλένεις και τις σκάλες
για με, τότε οι ελπίδες σου είναι πολύ μεγάλες

Αν τέλος όταν βγαίνουμε εσύ θα τα πληρώνεις
γιά πάντα θά 'μαι πλάϊ σου, γιά να με... καμαρώνεις

Και όπως βλέπεις σου μιλώ με σκέψη και φροσύνη
το μόνο μου ελάττωμα η... μετριοφροσύνη


Ραψωδία - Β(ρεεεεειιιιι)

Ιλι(θι)άδα; Μ' αρέσει!!

Καλέ μου Πρίαμε, μαθές, εξόν της εμορφιάς μου
έχω μυριάδες άλλα καλά, χιλιάδες τα στραβά μου
μ' αυτά και να συμβιβαστείς ή να αποφασίσεις
τι απ' τη ζωή σου θέλεις ντε, εσύ να το ορίσεις

Μον' τα προικιά μου, εμπήκανε στο πλύσιμο στη στέρνα
και τζεντζερέδια μακριά, ηχήσαν σα λατέρνα
για ξεσκονόπανα ρωτάς χα! και τα 'χω φυλλακτό
να ξεσκονίζω έμαθα τη τέχνη... στον γαμπρό

απ' τα 'λαφριά και τα βαριά χωμένα μες την τσέπη
γιατί πώς θες εγώ μετά, να φτιάχνω αυτήν την χαίτη
χτενίζω την, στεγνώνω την, να ! τη στολίζω τώρα
για να 'μαι το καμάρι σου... πάω να πάρω φόρα

Ραψωδία - Γ (τόχει το γράμμα)

Κοίταξε να μου απαντάς σε ένα την ημέρα
και όχι να κάνεις τη χαζή, διά τη ταμπακιέρα.

Το αν θα πληρώνεις κύριο το θέμα είναι, σωστά ;
και ύστερα κοιτάζουμε προσόντα τυπικά

και τα προικιά που μπήκανε, μην τάπλυνες με ρολ ;
τότε σφαλιάρα σούπρεπε σε ήχο σι μπεμόλ!

Φόρα μου πήρες μπόλικη, δε παίρνεις κι ένα σπρέϋ ;
η μυρουδιά απ' τα πόδια μου τις κάλτσες μου τις καίει.

Το πόσο είσαι όμορφη, σα να το ξέρω κάπου
εζήλεψα, ο Πρίαμος, τη δόξα του πριάπου.

Για Εκάβη μην ανησυχείς την έχω κλειδωμενη
εις το ΚΑΠΗ των Αχαιών και κλαίει η καϋμένη

Ραψωδία - Τμήμα Γ2

Τα 'μαθες Πρίαμε καλέ, τα θλιβερά μαντάτα,
ο κύρης μου με άφησε μόνη σε ξένη στράτα
και πώς να ζήσω ύστερα την τέχνη δεν ενόγα
ως που ο θεός μου έστειλε φόρεμα μες τη μόδα.

Ετότες με συνάντησε ο γιος σου ο ωραίος
ο τρίσχαρος, αρρενωπός και πλούσιος βεβαίως
και ζούσαμε εμείς καλά κι άλλοι μέσα στην πείνα
εξέχασα τη μοίρα μου και τα περνούσα φίνα.

Μα πώς να μάθω πληρωμές, μόνο να αγοράζω
ευρά μέσα στην τσέπη μου, μ' έκαναν ν' αλλαλάζω
να φτιάχνω χαίτη έμορφη, ν' αφήνω μπουρμπουάρ
μέχρι που χήρα έμεινα σε άντρα... ορεβουάρ.

Δεν είν' η Εκάβη, Πρίαμε, αυτή που με παιδεύει
μον' ένα πράγμα μάθε το εμένα αγριεύει
μήπως μέσα στο σπίτι σου το πνεύμα είναι του γιού
και τιμωρία λάβουμε του γάμου μας αυτού

ραψωδία Δ (ξεφύγαμε τα δύσκολα)

Ωστε ο γιός μου είχε λεφτά κι εγώ τούδωσα προίκα
του πλήρωνα του κερατά το ΤΕΒΕ και το ΙΚΑ
μη μου μιλάς για το μικρό τον άχρηστο τον Πάρι
μα άκου γιά τον Εκτορα που ήταν παλληκάρι...

Μια μέρα που η Βρησηίς έπαιρνε το λουτρό της
ο Εκτορας την μπάνισε απ' το παραθυρό της
πανσέληνος του φάνηκε της Βρησηίς το στήθος
στον Αχιλλέα όρμησε με δόρυ και με ξίφος
Μα ο Αχιλλέας ήτανε στα χέρια δυνατός
και έτσι ο Εκτοράκος μου, μου γύρισε νεκρός.

Εγώ λοιπόν δια των υιών, την πείραν μου αποκτών
τας λουομένας δεν τολμώ να μπω εις πειρασμόν
Θα είμαι σύζυγος καλός που δεν κρυφοκοιτάζει
μόνο να φεύγεις μακριά όταν τις κάλτσες βγάζει
Να ξέρεις δε η μυρωδιά χειρών τε και ποδέων
ειναι αποκλειστικότητα μόνο των βασιλέων
έχουν μιά αντιπάθειαν να μπαίνουν στο λουτρόν
φοβούμενοι αιφνίδιον ανασχηματiσμόν
κοινώς φοβούνται μη τυχόν και χάσουν τη κορώνα
την ώρα που η χέρα τους πλένει την αφεδρώνα.

Γι' αυτό σου λέω, Ελένη μου, αν πλένεσαι συχνά
θα έρθει ο Μενέλαος και θα με κυνηγά!

Ραψωδία - τεύχος Ε'

Αχ, δεν τα ήξερα αυτά, τούβλο στην ιστορία
μα αγαπούσα πάντοτε την ανθρωπολογία
ο άτλας πού εβρίσκεται, η κνήμη η ωλένη
και τα λοιπά τα κόκαλα θαυμάζαν την Ελένη.

Η Βρισηίδα το λοιπόν ήταν τόσο ωραία
το στήθος της λιμπίστηκε φεγγάρι και μοιραία
ο Εκτοράκος μπάνιζε απ' το παράθυρό της,
φαίνονται όλα πιστευτά... πού είναι το λουτρό της;;

Μα ας τα αφήσουμε αυτά, ύλη μιας άλλης τάξης
κι αν τα βρούμε πιο μπροστά στο γκουγκλ εσύ να ψάξεις
εκείνο που με απασχολεί είναι η οσμή που έχεις
στα χέρια, πόδια... και αλλού;;; πιφφφ! πως ημπορείς κι αντέχεις;

Ξέρεις όσο πολέμαγε ο Πάρης, Θεός σχωρέσει
βότανα εμελέταγα κρυφά, μην με βαρέσει
δεν το 'θελε να οσμίζονται άλλοι το άρωμά μου
και προτιμούσε βρώμικη να 'μαι στην κάμαρά μου.

Ώσπου καθώς κοιμότανε μια νύχτα με φεγγάρι
κρυφά μ' απόσταγμα φυτού, τον άλειψα με χάρη
κι αυτός όταν εξύπνησε είπε το ιστορικό
"να γράψεις, πάντα πλένομαι, στο βιογραφικό!"

Ραψωδία Ζήτα (μου ότι θες...)

Μα δεν μπορεί να αγνοείς συ, της Ελένης τα λουτρά
στην Πελοπόννησο άμα μπεις, στρίβεις λιγάκι αριστερά


όσο για την οσμή που λες, είμαι συνηθισμένος
άσε που είμαι πάντοτε σχεδόν συναχωμένος
αλλά να μην ανησυχείς, τη λύση θα τη βρούμε
κάλτσες χοντρές, χειρόκτια και άλλο να μην αργούμε

της ραψωδιάς τα γράμματα τελειώνουν όπου νά 'ναι
κι αυτή την ιστορία μας, δεν ξέρω που την πάμε.
Εγώ είμαι ο Πρίαμος στο λέω νέτα σκέτα
δεν είμαι ο Ρωμαίος σου να παίζεις Ιουλιέττα.

Πρέπει ν' ακούς και τους θεούς, τη θεία Αφροδίτη
που με το γερο-Ηφαιστο, άνοιξε ένα σπίτι
τρία δωμάτια και χολλ, κουζίνα και πατάρι
και για καλό ποδαρικό, φώναξε και τον Αρη
Κι αυτού τα πόδια βρώμαγαν, μα για την Αφροδίτη
μυρίζαν ωραιότερα απ' του Αρη το ...σπουργίτι.

Ας είναι για τα σένανε, θυσία θα τη κάνω
την εβδομάδα μιά φορά ή θέλεις παραπάνω ;
τον ποταμό θα τον διαβώ στο άλογο επάνω
να πλύνω τα ποδάρια μου, τι άλλο θες να κάνω;

Μον' πάρε την απόφαση γιατί εχθές το βράδυ είδα
μιά άλλη νόστιμη μικρή, την λέγαν Χρυσηίδα

Ραψωδίες - Η και Θ (παίρνεις δύο, πληρώνεις μία)

Είχε κορμάκι όμορφο που όλοι το ποθούν
και οδαλίσκη ήτανε εις τον Αγά Μεμνούν.
Η Χρυσηϊς είναι καλή, μα έχω την υποψία
πως έλκει την καταγωγήν, πιό πέρα απ' τη Σκυθία
εκείθεν το πολίτευμα, ειν' διαφορετικόν
τον βασιλιά τον έχουνε, διά το ιππικόν
ή γιά κλωτσιές, αν προτιμάς εις την δημοτικήν
δημοκρατίαν έχουσιν και δη την λαϊκήν

αν είσαι δημοκρατικιά, της πλέμπας οπαδός
εγώ γιά το χατήρι σου θα είμαι χορηγός
αν είναι το κορμάκι σου να έχω θείο δώρο
τότε ποτέ εις τον λαόν δεν ξαναβάζω φόρο

μα και το κέντρο αν ποθείς, ποιό ειν' το πρόβλημά σου
όλους τους νόμους φιάξε συ και 'γω στην αγκαλιά σου

αν πάλι είσαι δεξιά και φιλοτομαρίστρια
όποιον τον φόρον δεν τελεί, τον βάζω στην ερπύστρια

μα μη ξεχνάς πως δι' εμού τι τίτλον θ' αποκτήσεις
εις την κυψέλην του λαού, αυτόν της βασιλίσσης
Ο βασιλεύς είναι πτωχός, δεν είναι ο μαικήνας
απλώς μες στην κυψέλη του, ο ένας, ο κηφήνας
πρέπει λοιπόν στον βασιλεύ να φέρεις μέλι, ρόδια
και όχι μονάχα θησαυρόν που έχεις μεσ' στα πόδια

αλλ' αν αλλιώς το εννοείς, τί να σου πω, μωρό μου
θέλεις να είμαι Όμηρος και νά 'σαι η Σαπφώ μου ;
μοιάζει μ' εξομολόγηση και δη ερωτική
μόνο που οι δυό ψωνίζουμε...γουρούνι στο σακκί

Μα είναι πράματα αυτά, δεν είναι Ιλιάδα
οι συγγραφείς μου φαίνεται πως έχουν γίνει...λιάδα

Ραψωδία - Ι (μπαστούνια)

Η Αφροδίτη ήρθε χθες, νύχτα μες στ' όνειρό μου
κι εγώ της άνοιξα καρδιά μα και το σπιτικό μου,
είχε παρκάρει τα άλογο απέξω στο μποστάνι,
με δυο αγγελικά φτερά και διάφανο φουστάνι...

"Λωλάθηκες καλέ κυρά, πάνε τα λογικά σου
τα πλούτη σε τρελάνανε ή η έρμη εμορφιά σου
εχάθηκαν οι άντρες νιοί και παλικάρια ανδρεία
που πας να μπλέξεις με αυτόν μέσα εις την χηρεία;

Τι θα κερδίσεις σου θαρρείς, την τσέπη του την σφίγγα
ή το κορμί του που βρωμά και θα τραβά την μύγα
και να σου πω και μυστικό , δεν ξέρει ο συγγραφεύς
μόνη ηρθε η Εκάβη στο ΚΑΠΗ, να φύγει απ΄τις οσμές

κι έχει το θράσος και ζητά την κόμη σου την φίνα
και το κορμί το ζηλευτό που περπατά σα χήνα
και σου μιλά, για ματα ειδές, και για τη Χρυσηίδα
- ο Τζόνυ Ντεπ είναι θαρρεί κουρσάρος σε νησίδα;

Εσέ, που σε λιμπίζονται άντρες χλωροί και νέοι
πρασινωποί, γαλαζωποί, κόκκινοι και ωραίοι,
μια γύρα βγες και άρμεξε όλα τα κόμματά τους
και ιστορία γράψε ντε, μέσα στην κάμαρά τους!!"

Εξύπνησα ανάστατη, κεφάλι πάει να σπάσει
χαζούλα ειμ’ η όμορφη, κουκούτσι το καφάσι.
Σου αποκρίνομαι, λοιπόν, εν πλήρει επιγνώσει
χίλιες φορές σε άλλονε τη σάρκα παραδώσει!

Ραψωδία - Κ (άπακούπα, καπαλούπα,καπακί
μεσ' το φτωχό μου το μυαλό τρυπώσαν ποντικοί)

Μου φαίνεται βραδάκι χθες τ' όρριξες στην κραιπάλη
και το Μενέλαο ξανά επιθυμούσες πάλι
Μα μάθε το γιά τα καλά, πως σ' έχει γιά τα μπάζα
και γηρανθείσα θεωρεί τη σαρκική σου μάζα
Με άλλην έμπλεξεν μικράν, που ήρθε εκ της Σκυθίας
βλέπεις το τεμπελόσκυλο ρέπει εις απιστίας
Γι' αυτό σου λέω σύνελθε, μη παίζεις ψηλομύτα
άσε τη βρώμα των ποδών, τ' άλλα προσόντα κοίτα
και αν αυτά αμφισβητείς, αν έχεις απορία
ρώτα για με και τους Θεούς, ρώτα κι όλη την Τροία.
Γιατί θαρρείς πως μάχονται, πως πολεμάνε χρόνια
όλοι οι Τρώες στη σειρά, για κείνα τα γαλλόνια
που μοναχά ο Πρίαμος τα έχει κρεμασμένα
στο στήθος του γιατί ακριβά τα έχει αγορασμένα
Ετούτα κερδηθήκανε σε όλα τα πεδία
του κρεββατιού και των μαχών, μα και στην ουτοπία

Μου φαίνεται στη σχέση μας πως μπήκε εις τη μέση
αυτή η κουφάλα η Αθηνά, γιατί δεν της αρέσει
ο Πρίαμος νάν' ευτυχής, μισεί εμέ τον άνδρα
και θέλει μόνο θηλυκό να έχω τη Κασσάνδρα
μα τούτη είναι κόρη μου, μεγάλη αμαρτία
η μεγαλύτερη μαθές, ειν' η αιμομιξία
Μα την κουφάλα Αθηνά σαν πιάσω απ'το χιτώνα
θα τηνε κάνω να ιδεί καρπούζια το χειμώνα

Ραψωδία - Λ (το γνωστό περιοδικό}

Καθώς σκεπτόμουνα αυτά με δέος και με πάθος
Έσπαγα το κεφάλι μου να δώ τι πήγε λάθος
Εγώ είμαι ο Πρίαμος ο βασιλεύς των Τρώων
Παιδί του Λαομέδοντα, όχι του Λαοκόων
Το μόνο που δεν έσφαξε αυτός ο Ηρακλής.
Εμένανε λυπήθηκε γιατ’ ήταν μερακλής
Ας τα ξεχάσω τώρα αυτά, ειν’ άλλη ιστορία
Τους νόμους τώρα θε να πώ που έχουμε στη Τροία
Αν οι Εβραίοι θεωρούν τελείως φυσικό
Του πεθαμένου τη γυνή δίνουν στον αδελφό
Εμείς στη Τροία έχουμε τον άλλονε θεσμόν
Που ο πατήρ κληρονομεί εκ των νεκρών υιών
της περιουσίας, των αγρών μα και των γυναικών
Δεν έπρεπε ο Αλέξανδρος την Ελενα να πάρει
Αλλά δεν είχε ντιπ μυαλό, γι'αυτό τον λέγαν Πάρι
Και τώρα που η νεαρά μας κάνει το κοριό
Θα έχουμε συμβούλιο κοινοβουλευτικό
Τη προσβολή στο πρόσωπο, σεπτό του βασιλέως
Θα πλύνομεν διά της ντροπής του γκέϊ Αχιλλέως


Ραψωδία - Μ(η, με λυπάσαι, διώξε με απόψε!! να γλυτώσω...)

Σε βλέπω πως εσκέφτεσαι, πως είσαι λυπημένος
δεν το 'θελα να στέκεσαι εδώ σα σαλεμένος
για αυτό λοιπόν ευγενικά να εξηγήσω πάλι
τα λόγια σου δε σέρνονται από σωστό κεφάλι...

Θαρρείς και δεν κατανοώ, γιατί δω με ζαλίζεις;
αν έχω σάρκα γέρικη γιατί μου σαλιαρίζεις;
εγώ το μέλι έχω παντού, άλλοι με λεν Μελένη
μα δε γυρνά να τους ιδεί, σνομπάρει η Ελένη!

Χα! η Αθηνά εμπήκε λες ανάμεσα στους στίχους
και δεν τηράς που έχουμε ολούθε χτίσει τοίχους
από τσιμέντο όχι βρε, μα γυάλινοι, ολόϊδιοι καθρέπτες
σαν με θωρείς να σε κοιτάς, ναρκίσσου μάτια φέτες.

Εγώ, για τα γαλόνια σου φράγκο δε δίνω ένα
πιότερο άντρα να μη δω παρά ξαπλώσω εσένα!
Θερμή παράκληση, θεοί, ακούστε τι σας λέω,
δείτε για λίγο τι τραβώ η χήρα μα δεν κλαίω.

Σύρτε τον σ' άλλο πόλεμο, στείλτε τον εις την Κίνα
να 'χει τις γκέϊσσες σωρούς, να πλένουν ποδαρίλα,
στη φυλακή εκλείστε τον σαν φοροδιαφυγέα
που ώρες αραδιάζει μας τα σέα και τα μέα!

Και στείλτε μου ένα άντρα νιο, πλούσιο πριγκιπάτο
για να περνώ τη νύχτα μου κρυφά κάθε Σαββάτο
και τις υπόλοιπες βραδιές εγώ θε να μονάζω
ή θα μαζεύω βότανα, φαρμάκια να μοιράζω!

Χμμ... τριγύρω, όλα αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν
κι αν πλύνεις τα χεράκια σου, τα πόδια αρρωσταίνουν
αλλά και πάλι στο 'πα ντε, το όνειρο μου εμίλει
κι άφησε τα αχνάρια του, εδώ πάνω στα χείλη.

Ραψωδία - Ν(ύχτα σε γνώρισα, τι περίμενα; )

Ελένη, άσε τα όνειρα και τη ζωή στοχάσου
αν αρνηθείς τη Τροία μου, από μπροστά μου χάσου
και πήγαινε στην Αίγυπτο να σφουγκαρίζεις σκάλες
όπως και αναφέρεται σε τραγωδίες άλλες
γιατί στην Ιλιάδα, εδώ, απ' την πολλή ντροπή
ο Ομηρος δεν τό’ γραψε, σε άφησε κενή
η φαντασία καθενός να δώσει ένα τέλος
ήταν τυφλός ο φουκαράς και τούρριξες το βέλος
μα αν είχε μάτια για να δεί τι κουκουβάγια είσαι
και σούκανε περιγραφή, ακόμα θα λυπήσαι

Εγώ στο είπα απ’ την αρχή σε ήθελα γιά προίκα
διότι στην ηλικία μου Ελένη ή κατσίκα
είναι το εν και το αυτό, καλό ειν’ το χαμομήλι
να στο σερβίρουν αχνιστό σαν έρχεται το δείλι

Και εις την Κίνα αν μεταβώ, στα μάτια με κοιτάν
Και αυθωρεί μου δίνουνε θρόνο και τίτλο Χαν
Ίσως γιατί η κεφάλα μου σε ένα ψάρι μοιάζει
Που ότι δόλωμα πετούν, ορμάει και τ’ αρπάζει
Χάννο το λεν στη ξενητειά, χάνω και απ’ την Ελλάδα
Δεν έχουμ’ άλλα τρόφιμα και τρώμε φασουλάδα
Γιατί με τα τσαλίμια σου παράτησα τη μάχη
Κι ο Οδυσσεύς μας κύκλωσε, που κακοχρόνο να 'χει

Ραψωδία Ξ(ου, κάλιο η εξορία!!!)

Αυτή, καλέ μου Πρίαμε, δεν είναι η Ιλιάδα,
Ιλικιάδα είπαμε κι ας μοιάζει Ιλιθιάδα,
οπότε για την τύφλα αυτή ξέχνα αναφορές
κι άκου εν τέλει ποιες μέλουνε εσένα συμφορές...

Θα πάω εις την Αίγυπτο του Φαραώ γυναίκα
μ' ένα ιπτάμενο πουλί και θα με λεν' Ρεβέκα,
θα προσκυνά τα κάλη μου θα μ' έχει πλουμιστή
σ' όλο τον κόσμο θα γενώ εγώ μια ξακουστή.

Μα, ω! εσύ, με το μυαλό που λείπει απ' το κεφάλι
θα σαλιαρίζεις τις μικρές τις Χρυσηίδες πάλι
και θα πληρώνεις να χαρείς τα έμορφα κορμιά τους
θα ξεσηκώνεις πόλεμο γι' αδέσποτα φιλιά τους!

Ώσπου γέρος κι ανίκανος θα έρθει ο καιρός σου
να ζητιανεύεις για φαί από υπήκοός σου.
Κάποιος θε να σε λυπηθεί θα σε φωνάξει "χίπη,
έλα, σε θέλω για δουλειά μου κάνεις για το σπίτι!"

Θα γίνεις απωθητικός δια βρωμοποδαρίας
διότι θα έλκεις τ' έντομα στα στήθη της κυρίας
κι αυτή σιμά θα τραγουδά και θα κεντά με χάρη
θα είναι όμορφη πολύ, σύ θα 'σαι ένα κουφάρι!

Ποιος είναι πες μου ο τυφλός απ' όλους σας τους άντρες
αυτός π’ όμορφη άφησε και τράβηξε στις μάντρες
Εξόρισέ με το λοιπόν, να βρω την ησυχία
και να χαρώ τα πάθη σου, χωρίς τη δυσοσμία!

Ραψωδία - Ο (των εβδομήντα ή του Φαλακρού Όρους)

Πλακώσαν οι μεταφραστές των ιερών κειμένων
Την τάξιν να επιβάλλουσιν την των διαλεγομένων
Μα είναι γλώσσα βρε αυτή: ασυνταξίες, λάθη
Δεν ξέρετε γραμματική κοιτάτε μόνο πάθη
Χεστήκαμε η σχέση σας θα κόψει ή θα δέσει
Μα πάντα πρέπει ο λόγος σας σε όλους να αρέσει

Ραψωδία - Π (άντε να πάμε γιά πιπί)

Άστην να λέει τη μικρή, γι’ όλα πάλι φταίει
Αυτή η κουφάλα η Αθηνά που ακόμα παραπαίει
Από τον ανεκπλήρωτο έρωτα του Πριάμου.
τον Οδυσσέα βόηθησε με κόλπα, εδώ μπροστά μου
απ΄τη ντροπή δεν δύναμαι, μονάχος να σας είπω
τι έκανε, να φανταστεί αυτός, τον Δούρειο Ιππο.
Κόλπα απ’ την Ανατολή και κόλπα απ’ τη Δύση
Ο Λαοκόων προσπαθεί τον Πρίαμο να πείσει
Το άλογο να βάλουνε νύχτα μέσα στη πόλη
Κι απ' του Οδυσσέα το σπαθί νεκροί βρεθήκαν όλοι
Αν τώρα πια σας έμεινε καμμία απορία
διαβάστε το από την αρχή να μάθετ’ ιστορία
όποιος όμως το κείμενο πολύ καλά κατέχει
διαβάζει τα υπόλοιπα εφ’ όσον το αντέχει
είναι δε τα υπόλοιπα αιτία κι αφορμή
που η ιστορία τούτη δα, έφτασε στο χαρτί

Γιατί το τέλος είν' η αρχή του παντός...

Ραψωδία - Ρ (εις το όγος αγαγάτ τγέχουν γάγαγα νεγά)

Μα ξέχασες βρε ποιητή, τι δίνει υπέρ-αξία
Μονάχα η δυο λέξεων, η μόνη συνουσία

θα πιάνεται η πλάτη σου, θα γέρνει το κεφάλι
η γλώσσα θα μπερδεύεται σ' αυτό που φέρνει ζάλη.

Για αυτό σε λέω, πάραυτα, αν ψάχνεις κάτι άλλο
μπροστά σου θα εμφανιστεί το πνεύμα το μεγάλο

το ρίφι του για σε μωρέ θα σφάξει το καλό του
για να χορτάσεις, να σκεφτείς σε μέθη το όνειρό του

και να το γράψεις, ύστερα, σεμνά να το προσφέρεις
χμμ... έχεις κάτι καλύτερο σ' αυτά να αντιπροφέρεις;

Ραψωδία - Σ σσσσσούτ

Δεν τρώω ούτε το αρνί μα ούτε το κατσίκι
ο ιατρός μου τάκοψε και τόχω αλκολίκι

όταν μου τα προσφέρουνε μου τρέχουνε τα σάλια
κι απ' την πολλή την πεθυμιά οι στίχοι βγαίνουν χάλια

Μα έλα που τη πίεση αμέσως ανεβάζουν
κι από τα βάθη της ψυχής απωθημένα βγάζουν

Άστα λοιπόν καλύτερα, να πάνε στο καλό τους
όσοι στα ...ήντα έφθασαν, ακούνε το γιατρό τους

Ραψωδία - Τ (Τ3,Τ4, TSH, φως,νερό, τηλέφωνο)

Θερμή παράκληση, αν θες, φέρε και το γιατρό
και παρωνύμιο ξωτικό έχει ξεμείνει στο νερό

οι εποχές μυστήριες κι αλλάξαν διαθέσεις
αχ, του χειμώνα καύσωνας άλλες έχει προθέσεις

και στα κρεβάτια έριξε τα ζωντανά του κήπου.
Ναι, είμαι ένα από αυτά. Μα σαν δε θέλει ρίξτου

δυο στίχους βόλια, ηρωικά επάνω του να ορμήξεις
και εις την οχθη ύστερα να κοιμηθεί ν' αφήσεις

γιατί μια τσάντα κρύβει μας βότανα και μαντζούνια
κι, αχ, δεν μπορώ να καρτερώ της έμπνευσης καλούδια!

Ραψωδία - Υ (ψιλόν, πολύ ψηλόν)

σόρρυ
(αν θες βρες άλλο αγόρι)
μα έπρεπε να μαγειρέψω
πριν στο διαδίκτυο επιστρέψω
τώρα όμως που τελείωσα, απάντηση σου δίνω
τίποτα αναπάντητο, εγώ δεν το αφήνω

Η ιατρός μου δεν μπορεί, είναι στο σεσσουάρ,
πως νάρθω πάλι μοναχός, χωρίς αξεσσουάρ ;
θα με παρεξηγήσουνε, αφού δεν τρωγωπίνω
πως ήρθα γι' άλλονε σκοπό, εντύπωση θα δίνω.

Είν' ο καιρός μελαχροινός, όλα τα βλέπω γκρίζα
και μου θυμίζουν πίνακα που βγήκε απ' τη κορνίζα

Βελόνα μου είσαι λεπτή, το ράψιμό σου νάχα
το ιδικό μου άγαρμπο, σαν από σακκοράφα
Σαν μόδιστρος, το έκλεισα, νύχτα το μαγαζί μου
και το κεφάλαιο έχασα και τη μισή ζωή μου

Και τα βοτάνια ξέχνα τα δεν πιάνουνε σε μένα
ξέρεις ματζούνι που χλωρά, να κάνει τα καμμένα;
Και πριν με κλείσουν φυλακή τα χρέη και οι τόκοι
δουλεύω με τους "ορνιθες" (*) που τρώνε καλαμπόκι

Ραψωδία - Φ(ούμαρα)

χαχα! Θαρρείς κι εγώ ποτέ, κάστανα θα χαρίσω
χωρίς απάντηση εσέ και άλλους θα αφήσω;
Μα αν κατάλαβα ορθώς, μήπως αυτό το σεσουάρ
η ιατρός της συμφοράς το έχει για αξεσουάρ;

Πώς την αντέχεις πές μου το, να σε αναστατώνει
ολημερίς τα αυτάκια σου με θόρυβο κανόνι;
Τέσπα, ουδόλως με αφορά και σόρρυ για τα λόγια
και τα μαντζούνια το 'ξερα δεν κάνουν για τα αγόρια.

Είπα μήπως και 'γω εισπράξω απ' το διαδίκτυο
μα πήρα απόφαση τρανή και θα το βρω το δίκιο!
Θα πάω εις την ξενιτιά για σπούδαση φαρμάκια
να επιστρέψω ύστερα μανούλα στα ορνιθάκια

Και στο τεράστιο στάδιο, που ακόμη δεν εκτίσθη
εκεί θα τρώγω "όρνιθες" και θ' απολαύσω φύση!
Όμως για τώρα, χαιρετώ και πάω να ξαπλώσω
γιατί πολύ κουράστηκα και πρέπει χαλαρώσω.

Ραψωδία - Χ(ιχιχί)

Γιά σεσσουάρ όταν μιλώ, το λεν και στεγνωτήριο
τό άλλο κούκλα μου εννοώ, αυτό στο κομμωτήριο
ξέρεις που μπαίνουν σαν γριές και ξαναβγαίνουν νέες
όσες εδώ στη γειτονιά, περνιόνται για ωραίες
Η ιατρός ειναι ιατρός, δεν είναι συντροφός μου
(το είδος μου τελείωσε και έχω βρει το φως μου)
Απλά σαν βγαίνω απ' το ΚΑΠΗ φοβάμαι μοναχός μου
μην τίποτα κακό συμβεί και είναι ο άγγελος μου.
"Να μην καπνίζεις, να μην τρώς σουβλάκια και παχαίνεις
ούτε να πίνεις αλκοόλ, τα πόδια σου να πλένεις"
και άλλες τόσες συμβουλές μου δίνει με σοφία
που η ζωή κατάντησε μιά σκέτη ...ουτοπία
Μα τι να κάνω ο φτωχός που όποτε βγαίνω μόνος
απ' την κραιπάλη σπίτι μου, με φέρνει ο αστυνόμος

Ραψωδία - Ψ(ιψιψιψψψψι - φύγε βρε παλιόγατα, δεν είναι γιά σένα)

Ω
! δεν την ακούς την ιατρό, το νοιώθω, το μυρίζω
με το να πόδι έτοιμος για λάκτισμα απ' το γκρίζο
το χρώμα που 'χουν τα όνειρα ή τ' άλλο του χειμώνα,
εσύ παιδί μου είσ' έτοιμος, να βάψεις Παρθενώνα!

Τις συμβουλές δεν τις τηρείς, τις ράβεις εις τα μέτρα
κάθε φορά που βολικά σου φαίνονται, χαιρέτα
μου τον πλάτανο, σουβλάκια τρως σε χρόνο
και η καλή μας η γιατρός, στου σεσσουάρ τον πόνο...

Ωιμέ! Θα βρέξει καταρρακτωδώς απόψε τρεις άγγελους
ήρθε η κρίση σήμερα, αρκούντως προ του τέλους
είναι καινούρια αυτή μαθές για αυτό δεν τη γνωρίζεις
μείς οι παλιοί την ξέρουμε και να μας συνερίζεις!

Μιλάει για αυτήν και η μάγισσα, το λέει στο κιτάπι
πιο κάτω διάβασε να δεις, τι μέλει μας να πάθει
μια κιβωτός θα σώζει μας μακριά απ' τις κραιπάλες ;;
...μόν' για τους τόκους σκέφτομαι να φτιάξουμε κρεμάλες

Ραψωδία - Ω (εμένα μου λες !!)

Αλοίμονο στους έχοντες του Χουσεϊν την τύχη
και ο Σαντάμ δοκίμασε, χωρίς να το πετύχει
Ισως στις νέες σου σπουδές τριγύρω των φαρμάκων
ανακαλύψεις νέον τι και πέστο έκων-άκων
που λύση εις το πρόβλημα των χρεοφειλετών
δίνει αμέσως, στη στιγμή και άνευ των σκοινιών

προτείνω άμα θες και συ, αυτήν τη μαντινάδα
να τηνε συνεχίσουμε εις την ηλικιάδα



Και φτού απ’ την αρχή.... 


(*) εκείνη την εποχή ο gpoint έφιαχνε μια έμμετρη μετάφραση στους "Ορνιθες" του Αριστοφάνη




Δεν υπάρχουν σχόλια: