Πιράχ Ιστάρ

Στην εποχή που ο πυράκανθος ειν' άσπρος

πικρή ειν' η ερωτική αναμονή, μα σύντομη.

Βαρύ ανθέων το άρωμα 

την νύχτα απλώνει

πριν η αυγή τις μέλισσες  να φέρει

Μικρό το άσπρο το λουλούδι 

με το πολύ το πλήθος προσπαθεί

να βρει ισορροπία,
πριν δέσει σε μπαλάκι πράσινο.

Τ' αγριοπερίστερα στον φράχτη καθισμένα

νύχτα και μέρα αδημονούν
των σπόρων το ωρίμασμα.

Σαν κόκκινοι θα γίνουν, 
θάναι  τροφή για τ' αλητόβια πουλιά,

τους ορκισμένους τους πιστούς της ξένης Αφροδίτης

που χορτασμένοι θα δοθούν  στον ιερό χορό της.

.