Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις. Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της. Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.
Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα. Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.
Volare o-o, cantare o-o-o,o
Nel blu, dipinto di blu (1)
Βοrn in Red Hook, Brooklin
In the year of who knows when
Opened up his eyes
To the tune of an accordion (2)
Ο ύπνος σε τύλιξε, ο ύπνος σε τύλιξε
Με πράσινα φύλλα ανάσαινες (3)
Que c’ est triste Venice
Au temps des amours morts (4)
Ρούχα μαζί που πλύθηκαν
Κι’ έχουνε γίνει ροζ (5)
Ritornero in ginocchio da te (6)
Du bist nicht die erste (7)
Στίχοι που δεν σηκώθηκαν
Να γίνουνε τραγούδι
Ποτέ δεν θα μετρήσουνε
Πιότερο από χνούδι (8)
(1) Domenico Modugno
(2) Bob Dylan
(3) Γ.Σεφέρης
(4) Charles Aznavour
(5) Γ. Μηλιώκας
(6) Gianni Morandi
(7) Γερμανικό προπολεμικό(;), δεν θυμάμαι
(8) gpoint
Πως στιχουργώ ;
διαβάζω/μελετώ καλά τα σφάγια της θυσίας
εις τον βωμόν της ποίησης
μα και της εκκλησίας
τα εντόσθια παρατηρώ
τι τάχα προφητεύουν
κι' απέ τη κάνω γρήγορα πρίν χερουβειμ κατέβουν
Πως περιαυτολογώ ;
Η ποιότητα, η ποιότητα στου ποιητή τον στίχο
δεν ειρωνεύεται απλά τον υψωμένο τοίχο
που κτίζουν οι κατέχοντες μέσα στις κοινωνίες
αντιλαμβάνεται ορθά μηδενικές αξίες
Με όσα συμβαίνουν στον πολύπαθο τόπο μας οι περισσότεροι ψάχνουν για κάποιο αποκούμπι να στηρίξουν τις όποιες ελπίδες τους. Είναι η εποχή που οι Ιταλοί δήμαρχοι χαρίζουν τον μισθό τους στην Ελλάδα, το Βατικανό ετοιμάζεται να φορολογηθεί αλλά εδώ η εκκλησία μας τηρεί μια -ανεξήγητη ίσως- αλλά χαρακτηριστική σιωπή, ταυτιζόμενη με την πολιτική εξουσία : την ώρα που όλοι συνεισφέρουν κάτι, την ώρα που ο killer Παπαδήμος πετσοκόβει συντάξεις δηλώνοντας πως "ήταν αναπόφευκτο" μόνο οι μισθοί των βουλευτών και η εκκλησιαστική περιουσία δεν υφίστανται μειώσεις.
Η θρησκεία με την πολιτική ήταν βέβαια πάντοτε αλληλένδετες απλά στην εποχή μας η ταχύτητα των γεγονότων μας έκανε να μην την βλέπουμε. Τώρα που η κρίση επιβραδύνει τους ρυθμούς μας αυτή η σχέση αρχίζει να γίνεται ορατή. Ας δούμε ένα παλιό μου άρθρο αναφορικά με την αλλαγή θρησκείας σε τούτα τα χώματα, η αλλαγή πολιτικής είναι λίγο-πολύ γνωστή.
Κάποιες διαφορές...
Αλλ' ου πως άμα πάντα θεοί δόσαν ανθρώποισιν Ιλ. ραψ. Δ αλλά δεν δίνουν στους θνητούς οι αθάνατοι όλα αντάμα μτφρ. Ιακ. Πολυλά
Μ΄αρέσει ο τρόπος που οι αρχαίοι έβλεπαν τους θεούς. Οπως τα παιδιά βλέπουν τους μεγάλους, αλλά πιό σοφά. Τα παιδιά νομίζουν πως επειδή οι μεγάλοι ξέρουν περισσότερα, τα ξέρουν όλα.
Οι αρχαίοι τόχαν ξεπεράσει αυτό, είχανε βάλει και στους "θεούς" τα όριά τους. Δεν ζητάγανε θαύματα από την Αθηνά, κουνούσαν και τα χεράκια τους, μιά βοήθεια ζητάγανε όπως τα παιδάκια σαν κτίζουν στην άμμο σπιτάκια. Η θρησκεία τους, βοηθούσε στο να διατηρουν μιά αγνότητα στην ψυχή, να βλέπουν το περιορισμένο των δυνατοτήτων τους και να αποφεύγουν την αλαζονεία. "Τι παραπάνω θέλεις πατέρα δύο ολυμπιονικών ; Δεν θ' ανέβεις στον Ολυμπο"
Θεωρούσαν τους εαυτούς τους παιδάκια και σοφά δεχότουσαν πως δεν είναι σωστό να τα έχουν όλα, σαν τα παιδάκια θάτρωγαν όλα τα γλυκά σε μία μέρα, θα βαρυστομάχιαζαν. Είχε μιά ωριμότητα μέσα στην αθωότητα αυτή η θρησκεία.
Και τους αποκαλούσαν αθάνατους όχι γιατί δεν θα πεθάνουν αλλά γιατί υπερκάλυπταν τα ανθρώπινα όρια ζωής.
Αργότερα φάνηκε η νέα εκδοχή της θρησκείας του Αβραάμ. Μετά τον περιούσιο λαό (κληρονομικό δίκαιο) επεκτάθηκε και τους υπόλοιπους λαούς μέσω της "πίστεως", διαβατήριο γιά κάθε επιτυχία και σκοπό. Η παιδική αθωότητα εξαφανίστηκε, υπήρχε στόχος τώρα η μετάθάνατον ζωή(σκεφτείτε καλά την έκφραση, είναι η αποκορύφωση του παραλογισμού) και όχι η ανάμνησή της όπως στους αρχαίους. Η ανθρωπότητα "ωρίμασε", χάθηκε η αθωότητα, τώρα πιά υπάρχει σκοπός, ποιό παιδάκι βάζει σκοπούς ; Τώρα έχουμε μιά " αθωότητα" μέσα στην "ωριμότητα".
Φιλοσοφικά η διαφορά των θρησκειών αντιστοιχεί στην διαφορά μεταξύ Φύσης {εκ του φύω} και Γένεσης {εκ του γί(γ)νομαι}. Εντελώς συμπτωματικά στα ελληνικά η λατινογενής λέξη Nature {εκ του nato = γίνομαι} αποδίδεται σαν "Φύσις" και επίσης εντελώς συμπτωματικά στα αγγλικά π.χ. η λέξη "Physis" έχει εξαφανισθεί, μείνανε μόνο τα παράγωγά της physic, physical, physics κ.λ.π. με σημασίες κάπως πιό μακριά από την αρχική έννοια.
Δεν είναι τυχαίο που σ' αυτά τα χώματα η νέα θρησκεία πάλαιψε χίλια χρόνια να επιβληθεί, ούτε ότι έβαλε τόσο νερό στο κρασί της ώστε να γίνει "αγνώριστη" από τους "συγγενείς" της.
Και φυσικά η νέα θρησκεία δίνει ταυτόχρονα όλα τα εφόδια στους "πιστούς"( η "πίστις" τα πάντα καταφέρνει), ίσως γιατί δεν είναι αθάνατη.
Και να το ταίρι μου κι εγώ σαν τους πρωτοφευγάτους
στων εκλογών του '77 γυρίζαμε στους βάλτους.
Λοιπόν μεγάφωνα παντού όλο χαρτιά η Μπενάκη
μα δεν υπήρχε ούτε ψυχή και φύσηξε αεράκι
κι άρχισαν όλα να γυρνούν σαν στοιχειωμένο τσίρκο
ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο...
Εχουν περάσει περίπου 35 χρόνια από τις σχετικά "κρίσιμες" εκλογές του 77 όταν παιζόταν η είσοδός μας στην τότε ΕΟΚ και νυν Ε.Ε., από το αποτέλεσμα τους. Υπέρ της ένταξης είχε ταχθεί ο "εθνάρχης" Καραμανλής (42%) συνεπικουρούμενος από την Ενωση Κέντρου του Γ. Μαύρου. (13%) ενώ εναντίον της εισόδου ήταν το τότε ΠαΣοΚ του ζιβάγκο-Παπανδρέου (25%) και τα κόμματα της Αριστεράς, ΚΚΕ (9%) και Συμμαχία του Κύρκου (3%). Δεν θυμάμαι τι θέση είχαν πάρει η χουντική Εθνική Παράταξη ( 7%) και το μετ' ολίγον προσχωρήσαν στην Ν.Δ. κόμμα των Φιλελευθέρων του Μητσοτάκη (1%) αλλά δεν έχει σημασία, η πλειοψηφία υπέρ της εισόδου είχε ήδη σχηματισθεί.
Γινόταν ο κατακλυσμός το είπε και το δελτίο
και μπήκα σ' ένα ασανσέρ γιατί δεν είχε πλοίο.
Μαζί μου μπαίνουνε πολλοί σχεδόν καμιά χιλιάδα
νομίζω κι ο Καραμανλής μαζί με την Ελλάδα.
Το ασανσέρ αγκομαχά επικρατεί ζουρλάδα,
η Ελλάδα αρχίζει να γελά και γίνεται γελάδα
και μια φωνή με προφορά απ' των Σερρών την Πρώτη,
ρωτάει άμα συμφωνώ να γίνουμε Ευρώπη.
Μα κι αν ταΐζεις του απαντώ κακάο την γελάδα δεν θα 'ναι πάλι πιθανόν ν' αρμέξεις σοκολάδα.
Κατά σύμπτωση αυτές τις μέρες γίνεται κατακλυσμός - τόπε και το δελτίο, πράγματι... Για τους νεώτερους σημειώνω ότι η Πρώτη Σερρών είναι η εξελληνισμένη ονομασία του χωριού Κιούπκιοϊ, τόπος γέννησης του "εθνάρχη" Καραμανλή.
Ομολογώ ότι είχα προβληματισθεί πολύ τι να ψηφίσω, τόσο που -λόγω τιμής- δεν ξαναψήφισα έκτοτε, μου φαίνονταν "αστείες" οι επόμενες εκλογές παρ' ότι έσκουζαν πάντοτε οι ταγοί μας για την "κρισιμότητά" τους. Φανταζόμουνα το μέλλον της Ελλάδας έξω απ' την ΕΟΚ ξενέρωτο, από την άλλη όμως έβλεπα ότι το στάδιο προσαρμογής - 20 με 30 χρόνια το υπολόγιζα- συνέπιπτε με τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και δεν ήμουν διατεθιμένος να τα θυσιάσω για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μου - εξ άλλου τότε δεν είχα παιδιά ακόμη.
Ετσι ψήφισα ένα από τα κόμματα που ήταν τότε εναντίον της εισόδου μας στην ΕΟΚ αλλά θα μπορούσα να πω ότι έμεινα αδιάφορος όταν το αποτέλεσμα των εκλογών δεν δικαίωσε την ψήφο μου, υπέθεσα ότι θα πέρναγα δύσκολα κάνοντας το "χρέος" μου προς την επόμενη γενιά , αλλά δεν έγινε έτσι....
Και το κουβούκλιο κάνει μπαμ και μέσα απ' την αιθάλη
ανέβηκε ένας κουρνιαχτός που είχε διπλό κεφάλι.
Το ένα ήταν Θεσσαλός στο σχήμα του Φλωράκη,
το παρα δίπλα Ανδρεϊκός με γεια και το μπλουζάκι.
Τον λόγο τους αντανακλά σαν κάτοπτρο το πλήθος
και όπως άλλαζα βρακί μου βγήκε αυτός ο στίχος.
Μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα ;
Ενα από τα πρώτα "αστεία" της νεώτερης ιστορίας μας ήταν πως ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός Παπανδρέου, ο ωρυόμενος να μην μπούμε στην ΕΟΚ έγινε ο πρώτος Ελληνας πρωθυπουργός προεδρεύων της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενώ ο "αρχιτέκτονας της εισόδου μας στην ΕΟΚ" ετίθετο εις το χρονοντούλαπον της (πρωθυπουργικής) ιστορίας ! Φυσικάτα συνθήματα του, μαζί με τα άλλα περί ΝΑΤΟ και βύθισης του Χόρα είχαν εξαφανισθεί μαζί με το ζιβάγκο άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του.
Εδώ ταιριάζουν απόλυτα με την πολιτική που χάραξε οι παρακάτω στίχοι :
Ξυπνώ και βλέπω την ψυχή που εδώ και δέκα χρόνια
ενώ τη λάτρεψα πολύ της είπα λάθος λόγια
κι αν σ' αγαπώ θα σου κλαυτώ που μες στην κοινωνία
της ευτυχίας σου ζητάς την επιπλοποιία.
Φαίνεταιότι και ο Ανδρέαςαλλά και οι επόμενοι πρωθυπουργοί ή έβλεπαν τα ίδια όνειρα με εμένα ή την ίδια σκέψη έκαναν, δηλαδή ότι τα επόμενα 20-30 χρόνια θα είναι δύσκολα και αποφάσισαν να μην θυσιάσουν τις ζωές και τις καριέρες τους στον μακρυπρόθεσμο στόχο αλλά να καλοπεράσουν με τα πακέττα Ντελόρ και άλλες χρηματικές εισροές παραπέμποντας τις διορθωτικές αλλαγές στις καλένδες και φροντίζοντας για την "επιπλοποία της ευτυχίας". Μέχρι και ολυμπιακούς αγώνες έφιαξαν με αγαστή συνεργασία αναμεταξύ τους όλα τα κόμματα, κατασπαταλώντας χρήματα και φορτώνοντας ασήκωτα βάρη στην πλάτη του λαού. Είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν μια διακομματική νομενκλατούρα με τους υψηλόμισθους στις διάφορες ΔΕΚΟ και ΜΗΚΥΟ που μαζί με εξωνημένους δημοσιογράφους και διεφθαρμένους από τις συνεχείς- μέχρι και αναδρομικές- αυξήσεις δικαστικούς συντηρούσαν μια οικονομική " φούσκα" μέχρι να σκάσει και λειτουργούσαν σαν "ασπίδα" στις απαιτήσεις του λαού. Εκστασιασμένος ο λαός άκουγε για "σκληρή δραχμή", για το χρηματιστήριο που αντανακλούσε την "υγεία της οικονομίας μας" και ψιλοβολευότανε με άφθονες συντάξεις χουντικών σαν αντιστασιακών (στα μάτια του νόμου ήταν το ίδιο, φτάνει να είχαν απολυθεί το επίμαχο διάστημα) και παπούδων από την εποχή του εμφυλίου.
Χωνεύεις δέντρο εξωτικό μην κάνεις την αθώα, η ευτυχία, τζιέρι μου, είναι την για τα ζώα.
Ακριβώς σαν ζώα βλέπουν τον λαό οι πολιτικοί μας, είτε μας αρέσει είτε όχι. Δείτε το και σήμερα που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι - μέχρι και τραπεζικό βάλανε μπροστάρη για να είναι πιο "αποδεκτός".
Προτείνουν συνεχείς μειώσεις στους χαμηλόμισθους καμουφλαρισμένες δήθεν σαν ιδέες της τρόικας, αλλά δεν τους περναει καθόλου από το μυαλό ένα πλαφόν στους ανώτερους μισθούς, ας πούμε στα 2 500 με 3 000 ευρώ, ίσως γιατί θα πρέπει να πληρώσουν κάτι τι αυτοί και η νομενκλατούρα τους, άσε που θα ξεσηκωθούνε τα πάγια υπερκομματικά στηρίγματά τους, οι δικαστικοί, οι δημοσιογράφοι και οι στρατιωτικοί. Ούτε να παταχθεί η φοροδιαφυγή τους βολεύει εκτός και πιστεύετε πως φοροδιαφύγουν οι απλοί δημόσιοι και ιδωτικοί υπάλληλοι. Για την είσπραξη του ΦΠΑ αρκεί ένα μεγάλο χαμόγελο, όλοι το εισπράττουν αλλά κανένας (εκτός ίσως από τα σούπερ μάρκετ) δεν το αποδίδει στο κράτος.
Μιράκολο, μιράκολο !!
Το μεγάλοπρόβλημα των πολιτικών μας τώρα είναι ότι πρέπει να εκχωρήσουν στους "εταίρους" μας κάποιες κερδοφόρες ΔΕΚΟ αλλά φυσικά οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθιμένοι να συντηρούν μια στρατιά καλοαμειβόμενων υπαλλήλων που δεν έχουν κανένα, ουσιαστικά, αντικείμενο εργασίας.Και το μεν κόστος των απολύσεων θα το φορτώσουν στον λαό με το γνωστό κόλπο της ίδρυσης κάποιου ταμείου για τα αναξιοπαθούντα απολυθέντα κομματόσκυλα αλλά το πρόβλημά τουςείναι ότι αυτά τα εκλεκτά στελέχηθα πρέπει να συμβιβασθούν με τους τσεκουρεμένους μισθούς του απλού λαούκαι φυσικά μάλλον θα παύσουν να αποτελούν ασπίδα των πολιτικών, αυτό τους καίει...
Λοιπόν για βάλε ένα παλτό και δως μου την βαλίτσα
για εκεί που ανάβει την φουφού η ψωρο-Κωσταινίτσα.
Και σ' όσους ρωτάνε τι θα κάνουμε τώρα, τι θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε για το μέλλον θα τους απαντήσω με την εισαγωγή του τραγουδιού :
Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα
μπορεί και οι φροϊδιστές να 'ρθούν στην εξουσία...
Οι στίχοι από το τραγούδι "οι εκλογές μαντινάδα" του Σαβόπουλου χρεώνονται στον συνθέτη, φυσικά.
Πλην όμως η πατρότητα είναι ένα σκοτεινό, μυστήριο και ανεξερεύνητο πράγμα, σαν τις πηγές των ποταμών