Ημέρα ψήφου και περισυλλογής

 .

Μυθιστόρημα, ( ΚΑ΄ )

.των εκλογών επίκαιρον...

Εμείς που ξεκινήσαμε για το προσκύνημα τούτο
κοιτάξαμε τα σπασμένα αγάλματα
ξεχαστήκαμε και είπαμε πως δεν χάνεται η ζωή τόσο εύκολα
πως έχει ο θάνατος δρόμους ανεξερεύνητους
και μια δική του δικαιοσύνη

πως όταν εμείς ορθοί στα πόδια μας πεθαίνουμε
μέσα στην πέτρα αδερφωμένοι
ενωμένοι με τη σκληρότητα και την αδυναμία
οι παλιοί νεκροί ξεφύγαν απ' τον κύκλο κι αναστήθηκαν
και χαμογελάνε μέσα σε μια παράξενη ησυχία.

Γ. Σεφέρης

Αυτά είπεν ο ποιητής στην γλώσσα του, διαχρονικά και έξω από εκλογικές προτιμήσεις και αποτελέσματα. Σε άλλη γλώσσα προς την χούντα είχε κάνει μια δήλωση :

’’Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου"

Ποιός να φανταζότανε άραγε την επικαιρότητα της δήλωσης του σήμερα, σαράντα χρόνια μετά. Μόνο αν προσεγγίσετε την πολιτική πραγματικότητα με τον χαρακτηρισμό "Κοινοβουλευτική δικτατορία" μπορείτε να την κατανοήσετε. Φαντάζει σκληρός ο χαρακτηρισμός αλλά σκεφτείτε, πότε οι οποιοιδήποτε εκλεχθέντες τήρησαν τον (ανύπαρκτον) προγραμματισμόν τους ή τις δεσμεύσεις τους ; και τις περισσότερες φορές στις επικρίσεις απαντούσαν πως έχουν "λαϊκή εντολή" να εξαντλήσουν την τετραετία!

" Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος."

 Λόγια σοφά που δυστυχώς επιβεβαιώνονται με το σκεπτικό της κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Σκεφτείτε ποιά είναι τα "στηρίγματα" της πολιτικής, όπως αυτή εφαρμόζεται στην Ελλάδα ; Οι "επιστήμες του τίποτα", όπως λέγονται όσες "επιστήμες" αδυνατούν να περιγράψουν το αντικείμενό τους και μπουρδολογούν αενάως αφού δεν υπάρχει ουσιαστική αφετηρία για να ανελιχθεί εν συνεχεία η λογική σκέψη : αρχικά η θεολογία και στις μέρες μας η ψυχολογία και κυρίως η οικονομολογία η τελευταία βασικά υπεύθυνη για το χάλι μας μετά από τις δράσεις των " κορυφαίων οικονομολόγων", κατά την φήμη που τους συνόδευε, Αντρέα, Μητσοτάκη, Αλογοσκούφη και Παπακωνσταντίνου.
Και ποιοί εξαφανίζονται από την σύγχρονη κοινωνική ζωή μας ; οι ποιητές, οι λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες. Δεν έχει χώρο γι' αυτούς, μας έπνιξαν τα σκυλοτράγουδα, οι κακής ποιότητας επιθεωρήσεις, τα κείμενα των "επωνύμων" δημοσιογράφων αντί των μορφωμένων και των λογοτεχνών.
Εχουμε ξεχάσει πως είναι ο μορφωμένος δημοσιογράφος, πότε εμφανίσθηκε για τελευταία φορά πρωθυπουργός στο θέατρο και πότε υπήρξε "υπουργείο πολιτισμού". Η ατάκα του Μάνου "ούτε υπουργείο είναι , ούτε πολιτισμό παράγει" δυστυχώς δεν ήταν χαρακτηριστική της εποχής του αλλά διαχρονική.
Ισως γιατί κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι "κρίσιμη". Τόσο κρίσιμη που δεν μας αφήνει να σκεφτούμε άλλα πράγματα, πολύ πιο σημαντικά από το εκλογικό αποτέλεσμα που στην πραγματικότητα δεν επηρεάζει την ζωή μας σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10%. Αφήστε λοιπόν το μυαλό σας ελεύθερο, ψηφίστε αν θέλετε, όποιο κόμμα θέλετε. Αλλά μετά συμμορφωθείτε με τα λόγια του ποιητή, κάντε ότι κάνει και πάλι η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου :  προσπαθείστε μόνοι σας !

...λίγο ακόμα θα ιδούμε τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο κι η θάλασσα να κυματίζει, λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα...

.