Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα

Mark Chagall : painting

Μου συμβαίνει. Εδώ και λίγο καιρό μου συμβαίνει όλο και με μεγαλύτερη συχνότητα, η μέρα μου να ξεκινά λίγο μετά τα μεσάνυχτα κάνοντας απελπιστική την έλλειψη του καλοκαιριού, τότε που ξημέρωνε νωρίς. Τώρα αυτή η αναμονή, αυτό το διάστημα γίνεται κουραστικό μιας και τα όνειρα έχουν μετακομίσει στην παραζάλη της μέρας κι η κόπωση δεν προλαβαίνει να φύγει απ' το σώμα τις λίγες μόνο ώρες του ύπνου.
Είναι η κατάσταση τέτοια που τα όνειρα επεκτείνονται και στο ξύπνιο σαν μια ενστικτώδη αντίδραση άρνησης της πραγματικότητας, λες και η διαρκής αναβολή της αποδοχής της θα αποτρέψει τα αναπόφευκτα μέτρα της τρόικας ή τα σημάδια του χρόνου στα κορμιά και την ψυχή μας. Είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα και η μέρα ξεκινά για όλους ακόμα και γι αυτούς που δεν σηκώθηκαν από το κρεβάτι τους, όσον αφορά το οικονομικό. Αυτοί που δεν έχουν πρόβλημα, δεν έχουν πάει ακόμα για ύπνο.
Είναι λίγο μετά τα μεσάνυκτα και βγαίνω στο μπαλκόνι να τσεκάρω στον έναστρο ουρανό τα σημάδια του αυριανού καιρού. Κάποτε από εκεί έβλεπα να υπάρχει ζωή,  να υπάρχουν δουλειές, να υπάρχει θέαμα . Τώρα η "ζωή" έχει περιοριστεί στα λίγα κερδοφόρα τμήματα τη πόλης, στα άλλα βασιλεύει ο ύπνος, αν όχι ο θάνατος. Ως τώρα. Τ' αστέρια, σε λίγο διαφορετικές θέσεις από τις χθεσινές έχουν συμβιβαστεί με την περιοδική απουσία-παρουσία του φεγγαριού, τους είναι αδιάφορο, φαίνεται. Οι άνθρωποι, όχι ακόμα, μερικοί ρυθμίζουν, λένε, την συμπεριφορά τους μ' αυτό.

Σαν προχωρήσει η "μέρα" μου, με το σπάσιμο της αυγής, κατά τις εξήμισυ τέτοια εποχή, αρχίζει το ψάρεμα των καλαμαριών. Χθες μούφυγε ένα πολύ μεγάλο. Τρείς φορές πιάστηκε στο ψαράκι αλλά κατάφερνε να ξεφύγει. Τα καλαμάρια δεν τρομάζουν, είναι τα πιο επιθετικά πλάσματα της θάλασσας, μάλλον και της στεριάς. Ορμάνε σε ότι κινείται, ακόμα και σε πολύ μεγαλύτερά τους ψάρια. Από μια άποψη θάθελα νάμουν καλαμάρι, κάνει μερικά πράματα πιο εύκολα.
Είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, θυμήθηκα πως  βγήκα απ' τα όνειρά μου. Τα όνειρα πια βαστάνε λίγο, ό,τι προλάβεις να ζήσεις μέσα σ' αυτά. Είχα ένα ραντεβού με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου του πιο αγαπημένου μου συγγραφέα. Ηταν σαν ηθοποιός, έπαιζε όποιον ρόλο της ζητούσα, θυμήθηκα όλες τις καλές και κακές στιγμές μαζί τους. Αρνήθηκε όμως να παίξει τον εαυτό της. Είναι πολύ νωρίς, μου είπε, δεν γέρασα ακόμα...

Mark Chagall  : Latest Lovers with Half Moon

Δεν υπάρχουν σχόλια: