Στο καβούκι μου

Τα κείμενα της καθημερινότητας θα δημοσιεύονται στο εξής στον Βερνάρδο τον ερημίτη, στην διεύθυνση : http://gerimitiis.blogspot.gr/

Ποιήματα θα βρείτε στην ποιηματοποίηση

ενώ

Πεζά και διηγήματα στην διηγηματοποίηση

...

Τι δεν είναι και τι είναι το gpoint'sbreeze

Δεν είναι χώρος που προωθεί έμμεσα ή άμεσα διαφημίσεις.
Δεν είναι χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού της.
Δεν είναι χώρος που θα σας υποχρεώσει ν' ακούσετε την μουσική που αρέσει στον δημιουργό του.

Είναι ένας χώρος που σέβεται την σκέψη και την ελληνική γλώσσα.
Είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τους επισκέπτες του και τον εαυτό του.



Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Ποιητική βραδιά



Η πρόσκληση του ήρθε αναπάντεχα σ' ένα φάκελλο χωρίς καμία εξωτερική ένδειξη. Εφταιγε βέβαια και η συνήθειά του ν' αφήνει την αλληλογραφία στο γραφείο του να σιτέψει που λιγόστευε το άγχος της πληρωμής των λογαριασμών. Ευτυχώς τον άνοιξε το πρωΐ της προγραμματισμένης για το βράδυ ποιητικής βραδιάς.
Η κόρη του πρεσβευτή της Νόγουερλάνδης θα απήγγειλε ποιήματα στην γλώσσα της και μια ηθοποιός θα τα απέδιδε μεταφρασμένα ενώ θα πλαισίωναν την εκδήλωσή της δύο γηραιά ινδάλματα της ελληνικής ποίησης, ένα θηλυκό, ίνδαλμα των πολλών και των εραστών της  ασυνταξίας κι ένα αρσενικό, το δικό του ίνδαλμα. ελαφρώς ξεχασμένο από την επικράτηση των πολιτικών του πεποιθήσων που αφαίρεσε κάτι από την μαχητικότητα της πέννας του. Το ζητούμενο-έγραφε η πρόσκληση- ήταν τα κοινά σημεία της νογουερλανδιανής ποιήτριας με τα έργα των ινδαλμάτων
 Στην πραγματικότητα και τα δύο ήταν ξεπερασμένοι εκπρόσωποι μιας μάλλον στείρας από ποιητικής απόψεως εποχής που απλά επέπλευσαν σαν μέτριοι σ΄ενα σύνολο κακών δημιουργών. Τώρα τους έσερναν από εκδήλωση σε εκδήλωση σαν κάτι απόμαχους στρατηγούς και ναυάρχους που τους φωνάζανε με τα παράσημά τους σε γάμους και βαπτίσια να ανεβάσουν το κοινωνικό στάτους, παρεύρεθη και ο Τάδε Ταδόπουλος, στρατηγός εν αποστρατεία...
Γι αυτόν όμως ήταν η ευκαιρία αφ' ενός να γνωριστεί, να μπει στον κύκλο των ποιητών και αφ' ετέρου να γνωρίσει το ίνδαλμά του. Για το άλλο ίνδαλμα, την γηραία κυρία, είχε προσωπική άποψη, ήτανε γείτονες. Θεωρούσε  την ποίησή της άσχημη έκφραση καλών ιδεών που ήτανε σίγουρος πως δεν ήταν δικες της, αλλά του άντρα της που του έδινε την εντύπωση πολύ πιο ευαίσθητου και προικισμένου χαρακτήρα.
Βάλθηκε να περνάει με βενζίνη το μοναδικό του κουστούμι  ενώ έπαιρνε τηλέφωνο κάποια γνωστή του, την μοναδική που θα δεχόταν να τον συνοδεύσει ειδοποιημένη την τελευταία στιγμή. Λογικό και λόγω εμφάνισης αλλά και προσωπικότητας. Μπήκε μαζί της στην αίθουσα την ώρα που η νογουερλανδιανή ποιήτρια απήγγειλε στην βάρβαρη και κακόηχη γλώσσα της θυμίζοντας σκυλοκαβγά. Παρατηρούσε τους υπόλοιπους παρισταμένους οι οποίοι προφανώς αγνοούσαν την γλώσσα της ποιήτριας, χειροκρότησαν όμως με μανία όπως συμβαίνει όταν δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Οταν ακολούθησε η μετάφραση και κατάλαβαν , δεν χειροκρότησε κανείς εκτός από αυτόν που λυπήθηκε την ηθοποιό που μετάφραζε σκοτεινιασμένη από αυτά που διάβασε και την χοντρή συνοδό του που κοιτούσε να ευθυγραμμισθεί μαζί του στα πάντα. Ηταν φανερό πως αν δεν ήταν κόρη του πρεσβευτή κανένας δεν θα έχανε τον καιρό του μαζί της.
Η δικιά του του έκανε χαρούλες όταν τα ινδάλματα απήγγειλαν από δυο τρία ποιήματα από τις τελευταίες τους δουλειές που ήταν ανάλογα της γερασμένης παρουσίας των. Κοίταζε το υπόλοιπο ακροατήριο μήπως εντοπίσει καμιά ποιήτρια πιο εμφανίσιμη από την συνοδό του αλλά δεν βρήκε τίποτε αξιόλογο. Ασφυκτιούσε όσο διαρκούσε η παρουσίαση περιμένοντας πως και πως ν΄ακολουθήσει η δεξίωση για να γνωριστεί με το ίνδαλμά του, να του ζητήσει συμβουλές, να...

Η πρεσβεία της Νόγουερλάνδης δεν έκανε τσιγγουνές στον μπουφέ. Οι νοστιμότατοι μεζέδες και το καλό κρασί του έφιαξαν λίγο την διάθεση αφού μάλιστα κάποια στιγμή χαμογέλασε στην συνοδό του.
Με το ποτήρι του στο χέρι ξεμονάχιασε το ευθυτενές, πλην γερασμένο, είδωλό του. Η δικιά του, ενθαρρυμένη από το χαμόγελο, ακολουθούσε σαν σκυλάκι δυο βήματα πίσω. Είχε αρχίσει να πιστεύει στο απίθανο, μια νυκτερινή συνέχεια στο δωμάτιό της. Θα τον έβαζε να της απαγγείλει δυο τρία ποιήματα, πάντα την έβρισκε ν' ακούει ποίηση πριν παρασυρθεί σε ακολασίες.
- Νομίζω πως γράφω καλύτερα ποιήματα από αυτά που μας διαβάσατε, του είπε σε μια αναπάνταχη έκρηξη ειλικρίνειας.
- Πολύ πιθανόν, του απάντησε ρίχνοντας μια ματιά στην συνοδό του, είμαι ογδοντα πέντε χρονών. Και σεξουαλικά ενεργός. Εσείς ; τον ρώτησε κοιτώντας τον επίμονα.
Εμεινε σιωπηλός κι αμήχανος.
- Αυτή είναι η διεύθυνση μου, τον αποτελείωσε δίνοντάς του την κάρτα του το πρώην -πλέον- ίνδαλμά του. Θα χαρώ να με επισκεφθείτε και να συζητήσουμε για την ποίηση.

Εκείνη την στιγμή αποφάσισε να μην ξαναγράψει ποιήματα ή αν γράψει να μην τα ξαναδημοσιεύσει...



Δεν υπάρχουν σχόλια: