Πάμε μια βόλτα ;

Χρόνια αρκετά πριν ο άνθρωπος πατήσει το φεγγάρι, ο ποιητής και ο συνθέτης είχαν ήδη περπατήσει πριν από τον Νιλ Αρμστρονγκ στην επιφάνειά του για να διώξουν την λύπη τους. 

Διώξε τη λύπη, παλληκάρι
πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι.

Θα μπορούσε να ήταν η προτροπή του στιχουργού στην αρσενική εκδοχή του τραγουδιού, αν το δούμε σαν διάλογο :

Τρεις μέρες χώρισα από σένα 
τρεις νύχτες μένω μοναχός,
σαν τα βουνά (*) που στέκουν τώρα δακρυσμένα
όταν τα βρέχει ο ουρανός

(*) Στην θηλυκή εκδοχή τα βουνά γίνονται φυσικά πουλιά, ο ουρανός πληθυντικός να κάνει ρίμα με το μοναχή και χάνεται η έννοια του διαλόγου. Είναι όμως η μορφή με την οποίαν το έγραψαν οι Νότης Περγιάλης και Γιώργος Εμιρζάς και το μελοποίησε ο αξέχαστος Μάνος Χατζηδάκις. Εξ άλλου είχε τεράστιες γυναικείες φωνές να το τραγουδήσουννε όπως η Νανά Μούσχουρη και η Φλέρυ Νταντωνάκη ή την Μελίνα για να το απαγγείλει. Αργότερα το "πείραξε" ο Θάνος Μικρούτσικος, δημιουργός κι αυτός, το πήρε προσωπικά και του άλλαξε γένος.

Τρεις μέρες, τρεις ώρες, τρία τέρμινα, ακαθόριστος κρίσιμος χρόνος σαν χάσει κάποιος την επαφή του με οτιδήποτε, τον έρωτα, τα νιάτα,  ίσως και την ζωή του. Στις μαύρες μέρες μας ακόμα και τη δουλειά του. Μετά από αυτό το διάστημα καταλαβαίνει πως δεν υπάρχει επιστροφή εδώ πάνω στην γη, ίσως είναι η στιγμή να δοκιμάσει το φεγγάρι.

Πώς να βγω και να περπατήσω
τα λόγια της να θυμηθώ;
με το φεγγάρι πώς, αχ πώς να τραγουδήσω
με το φεγγάρι πώς να παρηγορηθώ;


Και μετά ; Μετά είναι η στιγμή της αλήθειας, το ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω...
Με το φεγγάρι πως, αχ πως να τραγουδήσω ; 
Τραγούδια μόνο στη γη υπάρχουν. Αα, ναι και παρηγοριά πάλι μόνο στη γη βρίσκεις, στο φεγγάρι δεν υπάρχουν λόγια, μόνο μελωδίες...